zondag 18 februari 2018

Een avontuurlijk retourtje naar Amsterdam

Gespreksgroep in Amsterdam


Zo een keer in de 3 weken ga ik naar een gespreksgroep over mijn transitie naar Amsterdam. En afgelopen zaterdag was het weer zover.  De meeste keren ga ik op de fiets, heel uitzonderlijk heb ik begin dit jaar 1x de trein gepakt of rij ik eens met iemand mee uit de regio per auto. Maar ditmaal was ik dus ook weer op de fiets gegaan.

Onvoldoende slaap


Het begon al goed met dat ik vrijdagavond niet in slaap kon komen en een opkomende keelpijn voelde. Dus nog even snel thee gezet en vitamine pillen naar binnen gewerkt. Uiteindelijk viel ik rond 12 uur in slaap en met een kleine 4 uur slapen vertrok ik de volgende ochtend rond 6 uur naar Amsterdam.

Wat is de oorzaak?


Ik had al wat nagedacht over wat het zou kunnen zijn die keelpijn. En 's ochtends toen ik vertrok voelde ik het niet meer. Een jaar geleden heb ik namelijk amandelontsteking gehad. En dat had te maken met dat ik dingen niet kon uitspreken. Dus zover wilde ik het niet laten komen. Nu dacht ik zelf dat het te maken had met dat mijn borstoperatie steeds dichterbij komt. Ik zie daar wel erg tegenop, niet alleen omdat het een tijd impact heeft op mijn leven als ik net geopereerd ben, maar ook omdat ik door mijn hormoonveranderingen minder erotisch gevoelig ben geworden op veel plekken, en nou net in mijn borstgebied is deze gevoeligheid nog wel aanwezig.

Het vervelende is dat dit nu lastig bespreekbaar is, omdat mijn borstoperatie nou precies hetgeen was dat ik altijd het meest zeker wist dat ik wilde. En dat mijn uitspraken hierdoor wel heel dubieus gaan worden als ik nu ineens zeg dat ik hierover mijn twijfels heb.

Fietsen als medicijn


Dit was ook mede de reden dat ik dacht, keelpijn of niet, ik ga wel naar Amsterdam fietsen, want ik moet dit gewoon bespreken, en dat is de plek om ermee te beginnen. Wel wist ik dat ik niet te veel van mezelf moest vragen en dus heel goed op mijn lichaam moest letten. Dus ik besloot niet op mijn km teller te kijken maar vooral gewoon op cadans te rijden deze rit.

Het was behoorlijk koud zo 's ochtends vroeg

Lekke band


Na 16 km begon mijn fiets erg naar links te sturen en ja, linksvoor had ik een lekke band. Uiteraard zo in the middle of nowhere dat er geen lantaarnpaal in de buurt was, maar  gelukkig was ik hier goed op voorbereid. En na niet al te lange tijd was ik weer onderweg.

Mijn lekke band in the middle of nowhere
Nog wat plaatjes onderweg



Ow jee. Indexveertje stuk!


Hierna ging het voortvarend tot 3 km voordat ik bij mijn bestemming was. Mijn achterderrailleur schoot ineens naar zijn kleinste blad. Ik kon nog wel schakelen maar moest mijn versnelling handmatig vasthouden. Ik ben maar doorgereden naar mijn bestemming en daar heb ik gebeld met Marco. Die had op de blog van Erwin en Tante Lies gelezen dat zij ook een soortgelijk probleem hadden meegemaakt. Dus ik besloot om Erwin te bellen, misschien had hij het reserve onderdeel wel liggen. Helaas was dit niet zo. En nadat ik Marco op pad had gestuurd om rond te bellen of het reserve onderdeel ergens in de regio te verkrijgen was lukte ook dat niet. Velomobiel.nl hadden het nog wel op voorraad, maar helemaal naar Dronten fietsen zag ik niet zitten.

Velomobiel.nl service en fietsvrienden hulp in nood.


Gelukkig was Theo zo aardig om aan te bieden het reserve onderdeel mee te nemen naar Almere. Dat scheelde aanzienlijk omrijden. Dus 's middags rond 15.00 uur vertrokken vanuit Amsterdam naar Almere. Ik begon al wel trek te krijgen. En ik had berekend dat ik rond 12 uur pas thuis zou zijn. Toen bleek dat Jos en Hankie in de straat achter Theo woonden heb ik hen gebeld. Hankie was thuis en daar kon ik gelukkig even terecht om wat boterhammen te eten. Ook een fijn gesprek gehad met haar.

Brug onderweg naar Almere, tja ligfietsers rijden hier in een soort van tunnel
het is wel lekker zonnig, en een stuk warmer dan vanochtend
Niet nieuw geasfalteerd spoorbaanpad, maar nog wel onderbroken op sommige stukken

Een zware terugweg


Rond half 7 reed ik naar Theo en vrij snel daarna was ik weer onderweg naar Nijmegen. Ik vond het wel redelijk zwaar rijden, maar dacht dat dat kwam doordat ik gewoon moe was en tegenwind had (heb geen idee waar de wind vandaan kwam, maar dat is meestal als het zwaarder rijd dan heen). Uiteindelijk was op pas na 12 uur in Nijmegen. Toen ik thuis kwam zag ik het meteen. Ik had rechtsvoor  een leeglopertje. Hij zag er nog perfect uit, maar ik kon hem zo induwen. Dan rij je dus super zwaar, zonder dat je door hebt dat je een lekke band hebt, want met het sturen merkte ik het dus niet en de snelheid hou ik niet in de gaten als het donker is.

in de polder, wel donker maar ook fijne rechte wegen ;-)
Hoe bedoel je een beetje verlichting in een tunnel midden op de veluwe? Wel de perfecte plek als je iets moet zoeken in je fiets


Bij thuiskomst is Kanjer bevroren



Mijn 2e lekke band vandaag

Housewarming voor (lig)fietsers


Hopelijk zijn mijn volgende ritjes iets minder avontuurlijk en herstel ik komende week goed. Aangezien volgende week mijn Housewarming voor de NIJL is. En dat zou natuurlijk super fijn zijn als ik dan zelf ook mee kan rijden. Sowieso zorg ik voor een route en de koffie/thee bij de start.

The day after


Vanochtend heb ik nog met Ed gesproken over mijn borstoperatie. En waar ik tegenop zag. Hij bevestigde mij heel erg in waarom ik het wel wilde. Heel fijn dat hij mij hierin steunt. Ik voel me nu ik dit allemaal geschreven heb ook weer iets beter.

Ook heb ik vanochtend weer mijn medicijn toegediend gekregen. Hopelijk trekt dat mij door de dip heen. Mijn spieren voelen nog wel stram en ik ga vandaag ook niet heel veel doen. Even bijkomen van het avontuur van gisteren.

20 opmerkingen:

  1. Dat vind ik dan altijd wel weer knap. Mensen die weten dat ze in mei 2017 iets over een soortgelijk probleem op het blog vam Erwin hebben gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik was blij dat ik van die kennis gebruik kon maken. Als er geen diagnose was gesteld dan was ik toch genoodzaakt om mijzelf naar Dronten te begeven. Al dan niet met hulp van de ANWB. Nu kon ik in ieder geval met een kleine omweg nog thuis komen.

      Verwijderen
  2. Hoe doe jij dat eigenlijk Roef, met de fiets naar een gespreksgreksgroep en daar niet transpirerend en misschien niet aangenaamd ruikend aan deelnemen ?

    Ik ga nu 1 x per week naar een cursusgroep en de cursusleider* vind dat ik dat met mijn velomobiel moet doen. Ik zie dat niet zitten, want ik transpireer meestal hevig als ik ~ 30 km in een acceptabele tijd moet overbruggen en dan zit ik onfris 2 uur tussen mijn mede cursisten...

    *diens cursus vind plaats in/boven een velomobielwerkplaats...ik had gewoon niet moeten zeggen dat ik er eentje heb :-)))



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ow, ik trek me daar weinig van aan. Meestal trek ik als ik binnen ben gewoon een jack over mijn fietskleding aan. Dat moet dan maar voldoende reukwerend zijn ;-). Sowieso hebben we een grote ruimte en zitten we niet heel dicht bij elkaar allemaal. Als je dicht naast elkaar moet zitten dan zou ik gewoon zorgen dat je een extra setje kleding bij je hebt om je even op te frissen/omkleden op het toilet. Er schijnen ook vochtige doekjes te bestaan die je als washandje kan gebruiken. Daar zit dan ook gelijk iets van zeep in.

      Verwijderen
    2. Ja dat met die vochtige doekjes heb ik ook weleens gedaan naar een werklocatie waar geen douches zijn. Vind ik voor een cursus wel veel poespas. Ik verstop mijn auto wel in de wijk ernaast :-))))

      Verwijderen
    3. Je moet natuurlijk zelf weten wat je doet. Ik heb geen auto en dat wil ik ook niet meer . Heb wel 10 jaar een auto gehad ,maar voor mij is de velomobiel een betere optie gebleken . Nu fiets ik het hele jaar door en daardoor heb ik veel minder stemmingswisselingen . Verder kan ik nu al het geld wat ik aan vervoer kwijt ben in mijn hobby steken . Niet dat daardoor het vervoer goedkoper wordt maar wel dat ik minder kosten heb aan uitgaan of ergens anders mijn hobby beoefenen . Dat is nu allemaal inclusief.

      Verwijderen
  3. Mooi opgelost op deze manier, maar je zou haast zo'n veertje in je tas willen stoppen voor het geval dat...

    Groet
    Erwin en Tante Lies

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien dat ik dat wel ga vragen als ik bij vm.nl een beurt ga doen. ik moet dat nog afspreken. En het is wel weer is nodig denk ik. Maar wanneer dat gaat zijn weet ik nog niet.

      Verwijderen
  4. Hey Roef, Wat een pech met Kanjer zeg. Twee lekke banden en een veertje die niet goed is.

    Maar wat kun jij fietsen zeg. Als ik weer opgeknapt ben dan ga ik ook weer kilometers maken. Ik wil dit eigenlijk ook kunnen.

    Ik ga met mooi weer de 24ste proberen te komen. Ik moet toch heel langzaam uitbouwen. Al is het met een stop tussendoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb al geruchten gehoord dat ik de route niet al te lang moet maken. Dus dat komt helemaal goed . Uiteraard heb ik ook mooi weer besteld .

      Verwijderen
  5. Heb bij lange ritten aardig wat reserve onderdelen mee maar zo'n indexveertje zit er niet in.. zou ook wel handig zijn. En onzeker bij zo'n grote ingreep is normaal hoor. Je doe het goed zo , van je af schrijven en steun zoeken met diegene die het begrijpen. En fiets het van je af ..komen we elkaar zeker weer tegen. Groet Cees

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Cees. Het is gewoon fijn om het op mijn blog te kunnen schrijven ook. Zo kan ik er ook makkelijker weer over praten met andere mensen. En natuurlijk komen wij elkaar weer tegen! Groetjes Roef

      Verwijderen
  6. @Quezzzt, Merino onderkleding dan is er geen vuiltje aan de lucht.. maar als je snel zweet wel een dun shirt gebruiken zoals deze: https://www.thermokleding.nl/devold-of-norway-thermoshirt-breeze-heren.html

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Piet,

      Ik heb inderdaad ook Merino wollen sokken en die stinken inderdaad nauwelijks. Dus dat zou wel eens een oplossing kunnen zijn dan. Hoe gaat het verder met jou? Kan je alweer wat doen? Mijn moeder meldde zaterdag dat ze pfeiffer had. Wist niet dat dat op die leeftijd nog kon (65 jaar). Ben jij er inmiddels al achter waardoor het komt dat je niet lekker meer fietste?

      Groeten,

      Roef

      Verwijderen
    2. Hoi Roef,
      Het is geen Pfeiffer en het bloedonderzoek was prima. Ik denk een vorm van overtraining. Ik fiets eigenlijk altijd met een vrij lage hartslag (minder dan 130 bpm gemiddeld), maar het lijkt erop dat mijn lichaam de vele kilometers niet aan kan en dat er veel meer rust tussendoor nodig is. Ik kan wel fietsen, maar het beste met minimaal twee (en meer is nog beter) rustdagen ertussen, ook als ik rustig fiets. En een rustdag is dus helemaal niet fietsen, want ook rustig fietsen is te vermoeiend.

      Verwijderen
    3. Ik fiets nu ook minder vaak, en ook bij mij geeft dat een boost. Denk dat dat voor iedereen wel geldt, maar zeker voor als je overtraint bent of bent geweest is dat nog lang voelbaar op die manier. Ik heb het ook gehad in 2006. Daarom doe ik nu ook weer een stapje terug, al voelt het nog wel goed. Gewoon om mijn lichaam tussentijds herstel te geven weer. Heel veel succes met de harmonie tussen ontspanning en inspanning weer terug te vinden!

      Verwijderen
  7. Als jouw blog iets duidelijk maakt is het wel hoe zwaar het is om zo’n gendertransitie door te maken. Hoe gemotiveerd je wel niet moet zijn. Veel sterkte bij het doorzetten van je ingeslagen pad.

    BeantwoordenVerwijderen