Dag 3: Rondje Zeeland
Na minder dan 4 uur slapen word ik maar moeizaam wakker van de wekker. Dus ik sta ongeveer 10 minuten later op dan ik had gewild. En daardoor ben ik uiteindelijk ook 10 minuten later onderweg. Ik heb even contact gehad met Ludovic. Een van de Belgische wielrenners waar ik gisteren mee reed. En hij gaat samen met mij van start. Het begin stuk fietsen we rustig. Hij maakt wat filmpjes en ik kan er mooi even inkomen. Ook door Rotterdam gaat het gewoon niet zo snel. Als we bij de Beneluxtunnel komen zegt hij dat het wel iets te langzaam gaat voor hem.
 |
| Samen met Ludovic op pad in Delft |
 |
| Weer super mooi de zonsopgang |
 |
| Nog een foto van Ludovic met Delft op de achtergrond |
 |
| eerste controle in Delft |
We rijden samen naar de Heinenoordtunnel en daar rijdt hij wat sneller naar boven (ik pak namelijk de lift). Maar bij de kiltunnel rijden we weer samen op. Uiteindelijk verlies ik hem echt uit het oog als we bij de Moerdijkbrug zijn. Inmiddels heb ik Leo en Peter ook al een paar keer voorbij zien komen. En in Brabant passeren ze me bij een viaduct weer. Uiteindelijk kom ik iedereen weer tegen in St Willibrord waar we 2x een foto controle hebben.
 |
| Rijden door de mist |
 |
| Tweede controle |
 |
| Mooiere foto maar zonder het startnummer |
 |
3e controle een paar 100 meter verderop
|
Ludovic wordt mooi in het groepje van Leo en Peter opgenomen. Dus ik ben blij dat hij ook een groepje gevonden heeft. Ik rij zelf op een rustig tempo naar het volgende controlepunt om daar een half uurtje pauze te nemen. Dat doet mijn voeten goed, en ook de andere 2 belgen van het groepje van gisteren komen mij achterop. Alleen is tegen die tijd mijn pauze al bijna afgelopen en zij willen daar net een pauze gaan nemen. Dus samen fietsen wordt het helaas niet.
 |
| Stukje alleen naar Bruiningen |
 |
| Vierde controle bij de Oester |
Maar niet getreurd want een paar kilometer na Bruiningen kom ik een wielrenner tegen waar ik een heel eind mee samen op fiets. Hij vertelt dat hij uit Middelburg komt en nu vanaf Amsterdam daarheen fietst. Het is gezellig en hij rijdt bijna helemaal tot aan de deltawerken mee. Als uiteindelijk onze wegen scheiden, besef ik me pas hoe bijzonder dit toch weer is. Zo’n spontane ontmoeting tussen 2 fietsers, die daarna elk zijns weegs weer gaan.
 |
| Uitzicht op de Deltawerken in de verte |
 |
| Gemaakt door mijn spontane medefietser |
Als ik bij Neeltje Jans aankom maak ik een foto en hier zit ik er wel een beetje doorheen moet ik zeggen. Ik bel met een vriend die me afgelopen keer ook wat energie gestuurd had. En het helpt me wel een beetje. Het is gewoon de laatste loodjes. Ik ga toch wel op tijd binnen zijn. Tussen 19 en 20 uur had ik gezegd. En dat moet makkelijk lukken.
 |
| Vijfde controle Neeltje Jans |
 |
| Nog een stukje gravelen |
Als ik uiteindelijk bij Hellevoetsluis ben neem ik toch maar even een pauze in de schaduw. Even mijn voeten rust geven. En kijken of mijn fiets ok is. Alles lijkt prima in orde. Er komt hier een groep belgen voorbij stuiven en even later komen ook Leo, Peter en Ludovic voorbij. Die ga ik niet meer zien tot het einde. Ik probeer ze wel achterna te rijden, maar ik moet wachten tot de brug vrij genoeg is. En dat duurt lang. Dus ik loop dan inmiddels al een paar minuten achter op de rest. Jammer dan. Op het fietspad tussen Hellevoetsluis en Spijkenisse krijg ik een lekke band. En als deze gewisseld is ga ik weer met frisse moed verder. Na de brug bij spijkenisse krijg ik weer een lekke band. Waarschijnlijk doordat ik door het glas gereden ben. Nu heb ik geen reserve buitenbanden meer. Dus de volgende lekke band 200 meter later moet ik echt het gat gaan zoeken. Dat is binnen no time gevonden. Gelijk maar geplakt en band erop. En nu maar hopen dat deze goed blijft. Gelukkig is dit het geval. Als de band er net op ligt komt Egon aanrijden. Hij doet blijkbaar 1 dag mee en we rijden samen naar de beneluxtunnel. Vanaf daar rijdt hij weer terug naar huis en ik vervolg mijn route naar het eindpunt. Uiteindelijk ben ik ondanks de 3 lekke banden toch nog om 19.50 uur binnen. Daar tref ik een mooi ontvangst comité aan. Na nog wat napraten en wat gedronken te hebben. Gaan Leo en ik weer terug richting Delfgauw. Nadat ik gedoucht en gegeten heb loop ik nog om het af te leren naar de finish op en neer. Om Berend in te halen. Die heeft het laatste stukje op een andere fiets gereden omdat hij panne had met de zijne. Maar zeker een topprestatie! Rond 23 uur ben ik weer terug in Delfgauw. Ik lig vrij snel onder zeil.
De terugweg
Ik word toch weer heel vroeg wakker, rond een uur of 6. Ik blijf nog wel even in bed liggen, gewoon om mijn rust te pakken. ‘s Ochtends doe ik rustig aan met alles in te pakken. Ik doe ook gewoon rustig mijn wandeling. En ik eet het brood dat van gisteren over was. Verder maak ik nog havermout in een flesje om mee te nemen voor onderweg. Tegen half 12 vertrek ik op weg naar huis. Als na een half uurtje het begin te regenen besluit ik om te schuilen onder een spoorwegviaduct. En daar kan ik mooi wat heen en weer wandelen. Wat ook goed is voor de voetjes. Na een half uurtje hervat ik mijn rit weer. In Gouda moet ik nog flink omrijden. Maar gelukkig vind ik mijn weg.
 |
| Omrijden in Gouda |
Als ik aan de andere kant Gouda uit rijdt krijg ik de wind mee en komt het tempo weer wat terug in de benen. Ik kan weer een beetje genieten, probeer niet te forceren. En dat lukt aardig.
 |
| Ik vind dit echt een mooi stukje Nederland wel |
 |
| Vanaf de brug bij Vianen |
Ik bel ook wat met vrienden. En dat helpt om de tijd goed door te komen. Uiteindelijk kom ik om 19 uur thuis. Ed is er om me op te vangen. En we bestellen pizza. Nadat ik de was heb gedaan en alles heb opgehangen lig ik rond 22.00 uur in mijn bed.
Nawoord en conclusie
Ik slaap redelijk goed die nacht maar ben wel weer rond 6 uur wakker. Nog te veel stress in mijn lijf en ook mijn voet blijft pijn doen. Dus ik besluit de fysiotherapeut te bellen. Eind van de middag heb ik een afspraak. Ik krijg shockwave therapie en mag niet fietsen tot de pijn weg is en het gevoel in mijn tenen terug. Na de shockwave is het de eerste 3 uur weg. Maar later komen de gevoelloze tenen weer terug. Wel is de pijn weg. Ik doe voorzichtig en loop iets minder. Ik fiets alleen op de stadsfiets. Maar voel nog geen verbetering. Donderdag nog een keer shockwave therapie. En ik maak een afspraak voor dinsdag. Het is nu vrijdagavond 4 dagen na mijn laastste fietsdag en ik heb nog steeds een beetje gevoelloze tenen. Dat gaat waarschijnlijk wel even duren voordat dat weer normaal is, tot die tijd niet fietsen. Ik ben eigenlijk zeer tevreden dat ik dit heb kunnen doen, ondanks dat ik weinig getraind heb. Dit is wel te danken aan mijn jarenlange ervaring in het randonneren. De blessure zal weer overgaan en is een kwestie van tijd. Hopelijk binnen enkele weken. Ik hoop zelfs dat ik volgende week naar de oliebollentocht kan gaan. Maar ja, die beslissing neem ik pas op dinsdag. Nadat ik mijn fysiotherapeut heb gesproken. Ik wil graag iedereen bedanken voor zijn of haar steun in welke vorm dan ook! Zonder jullie zou dit een veel grotere opgave zijn. En zou ik er ook lang niet zo veel voldoening uit halen! Ik heb er weer van genoten!
ps. Ik ga morgen naar de oliebollentocht toe fietsen. Wel met elk uur een korte pauze, zodat ik mijn voet niet te veel belast. Ik heb in ieder geval weer normaal gevoel in al mijn tenen, maar het heeft waarschijnlijk nog wel wat meer tijd nodig voordat ik weer uren achter elkaar door kan fietsen.
