Dag 7 en 8 naar het Drielandenpunt en terug naar huis

maandag  17 augustus 2020

Vandaag is onze laatste dag fietsen in Zuid Limburg. Ik heb er al zin in, maar Raymond is vandaag minder enthousiast. We vertrekken om 10 uur. Ik heb het idee dat Raymond een stuk beter rijdt dan gisteren, maar hij geeft zelf aan dat hij er minder van geniet. Dat kan natuurlijk. En daarom stoppen we even bij een bankje als we nog op het plateau van Margraten rijden. Ik probeer Raymond wat moed in te spreken, maar dat lukt niet echt met het melden dat we nog geen heuvels  gehad hebben. Als we weer verder gaan en de eerste echte afdaling volgt naar Slenaken begint hij er toch weer plezier in te krijgen. Bij de Loorberg wacht ik in de laatste bocht naar boven op hem. En als ik daar sta komen de buurtjes van de camping precies langs rijden. Ik heb het iets te laat door, maar voor de tweede ben ik wel op tijd met mijn camera. Als Raymond en ik boven zijn zitten ze iets verderop op een bankje iets te eten. Na een praatje rijden wij weer door naar de Gerardushoeve. Om te genieten van een uitsmijter en het uitzicht vanaf het terras. Raymond begint weer een beetje te genieten, en volgens mij gaat hij het klimmen zelfs waarderen. Na de afdaling naar Epen gaan we weer omhoog, ditmaal de Camerig op. Deze is heel lang dus ik wacht op Raymond na het eerste en steilste stuk. Overigens is het de eerste keer dat ik fietsers inhaal op een klim. En als ik sta te wachten en ze komen langs, roepen ze dat ze het knap vinden van mij.  Als Raymond er ook is maken we een selfie met z'n tweeen met het mooie uitzicht achter ons. Ik vertel Raymond dat hij nog 3 km mag klimmen en dat ik bovenop op hem wacht. Gelukkig is de rest van de klim redelijk schaduwrijk en bovenop is het volledig bebost. Dus ik sta heerlijk in de schaduw te wachten. Als Raymond er is overleggen we wat we gaan doen. En uiteindelijk besluiten we om toch naar het Drielandenpunt te klimmen. Dat betekent eerste en afdaling met een 12% helling en een bocht direct daarna en daarna nog een haarspeldbocht en dan uit laten razen tot je weer omhoog gaat. Bij de T splitsing wacht ik op Raymond en daarna klim ik rustig naar het begin van de klim naar het hoogste punt van Nederland. Nog 1 km klimmen en we zijn er maar dan wel met 7% gemiddeld ongeveer. Bovenop wacht ik op Raymond en komen er nog een paar andere camping buren voorbij met de auto. Wel grappig. Zo'n klein wereldje. Op het hoogste punt maken we wat foto's en aangezien er een wachtrij bij het drielandenpunt is sneaken we door het bos om vanaf de achterkant een foto te maken. Daarna rijden we weer naar beneden waarbij een auto vervelend voor Raymond gaat rijden. Ik kan gewoon minder snel door de bochten en de auto kan mij uiteraard ook niet voorbij. Dus dat betekent voor Ray een minder spectaculaire afdaling. Terug bij het einde van de afdaling gaan we rechtsaf en via een mooie rollercoasterweg rijden we richting Gulpen. Ik vind dit geweldig omdat ik zo hard naar beneden kan dat ik ook weer boven kom. In Vijlen nemen we een terrasje met een grote ice tea en een kersenvlaai heb ik de juiste keuze gemaakt. Raymond heeft een vlaai met schuim gekozen en een kleine cola zero. Na nog een mooi stukje afdalen zijn we weer in Gulpen. We besluiten dat we geen zin hebben om moeilijk te doen met eten. Dus we gaan boodschappen doen bij de plus. Ik neem weer sla met tomaten mee. En een pasta salade. Ice tea heb ik nog meer dan genoeg. Terug op de camping nemen we nog een duik in het zwembad waarbij ik heerlijk kan zwemmen door de lummel te zijn terwijl de rest de bal overgooit. Daarna willen we gaan eten, maar na de douche drinken we ook nog even thee met de buren waardoor het wat later wordt dan gepland. Als we gegeten hebben maken we nog even een rondje over de camping en daarna worden we uitgedaagd door 2 van onze buren voor een potje jeu de boules. Het is gezellig maar als het donker word gaat bij mij ook het lichtje uit. Ik ga lekker slapen, want ik wil morgen weer op  tijd opstaan, zodat ik niet al te laat terug in Nijmegen ben. 

Dinsdag 18 augustus 2020

Ik kan vanochtend niet zo goed wakker worden. Dus ik besluit om het bloggen maar uit te stellen tot ik weer thuis ben vandaag. Rond half 8 sta ik op en ga ik alvast beginnen met inpakken. Als ik halverwege ben ga ik ontbijten. Raymond komt er gezellig bij zitten. Na mijn ontbijt heb ik in een half uurtje alles ingepakt en sta ik klaar om te vertrekken. Raymond vertrekt iets later vandaag, want hij heeft pas later in de middag afgesproken met een vriend in de buurt van Roermond. Ik doe nog een rondje op de camping om iedereen die wakker is  gedag te zeggen en rond 9 uur vertrek ik. Ik rij nog geen 200 meter van de camping of bedenk dat Raymond een sleutel van mij geleend heeft. Ik rij nog even terug om die op te halen en dan kan ik echt gaan rijden. Mijn reis begint richting Valkenburg naar beneden. Dat gaat best lekker. Maar daarna volgt een klim. Ik rij rustig naar boven, maar daar moet ik me echt toe zetten. Wetende dat ik niet hoef te wachten is het verleidelijk om te veel kracht te zetten. Ik vul vakjes zodat mijn cluster aansluiting vind bij een cluster wat in Zuid Limburg ligt. De wegen zijn over het algemeen goed, dus dat valt me mee. Ik kom wel eens wat anders tegen met vakjes vullen. Als ik bij Maasbracht de brug over fiets kom ik een paar ligfietsers op een tandem tegen. Ze vertellen dat ze een Quest en een Mango hebben gehad. Grappig is dat. Ze zijn momenteel bezig aan een rondje Nederland en op weg naar Maastricht. Nijmegen komen ze later nog voorbij. Als ik weer verder rij merk ik dat mijn voetzolen toch wel wat te voorduren hebben gehad. Toch een beetje te snel over de heuvels gereden. Ik probeer ze wat te ontlasten, maar echt lukken wil dat niet. Als ik op de helft van mijn rit ben, stap ik toch maar even uit. Ik eet en drink wat en ik loop een rondje. Maar echt wegtrekken wil het niet. Ik stap weer in de fiets en rij rustig verder, maar het blijft niet lekker lopen. En als ik bij het St Anthonisbos ben, stop ik nog een keer kort. Dit keer helpt het meer. Bij Mill laat ik de route los en ga ik verder via de alternatieve route die Reinier laatst had gemaakt voor de NIJL. De snelheid gaat er wel mee uit, maar het is in ieder geval niet saai. Bij de brug van Heumen besluit ik om nog een klein rondje extra te rijden zodat ik op de 100 mijl kom. En daarmee kom ik ook in de buurt van Erwin, na een belletje die kant op rij ik even aan. Ik krijg wat aanmaak limonade en na een korte pauze rij ik het laatste stukje naar huis. Ik ben rond 17 uur thuis. Ik sjouw al mijn spullen naar boven en merk nu pas hoe moe ik ben. Het enige wat ik nog wil is eten en slapen. Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik pep mezelf op. En na het eten, hang ik de was op. Daarna heb ik eigenlijk wel zin om nog te fietsen, maar ik wil ook nog aan mijn blog werken. Dus kies ik dit keer daar maar voor. Fietsen kan ik altijd morgen nog doen. 

Dag 6: Dagje Limburg

 Ik kan vanochtend niet echt goed wakker worden om 7 uur.  Terwijl ik gisteren toch echt wel op tijd sliep. Ik begin na een half uur uiteindelijk met bloggen. Vandaag gaan we een rondje Zuid Limburg rijden.  Ik heb gisteravond nog een route gedownload en die staat nu op mijn GPS. We gaan het Zuidelijke deel van de Mergellandroute rijden.  Om half 10 sta ik klaar voor vertrek en even later gaan we rijden.  We rijden eerst naar Bemelen om even te buurten bij de boerderij camping waar ik jaren lang elk jaar kwam.  Maar helaas is de eigenaresse op dat moment onvindbaar.  Misschien lukt het een andere dag nog.  We rijden een stukje terug om via Een snelle afdaling met een bocht waarbij ik bij op de kant ga met Kanjer waarna we weer naar boven moeten trappen.  Bovenaan in Cadier en Keer wacht ik op Raymond. Daarna gaat het weer glooiend verder. We rijden nog steeds op het plateau van Margraten. Bij de beslissing om daarop te blijven of toch de hele route te rijden.  Besluit Raymond om voor de hele route te gaan.  Afslaan kunnen we altijd nog.  Als we het plateau afrazen met 75 km/h, moeten we onderaan linksaf. Ik sta nog net op tijd stil en Raymond schiet mij voorbij.  Als alles rustig is steken we over.  Wel weer jammer dat je daar niet rechtdoor gaat.  We rijden een lusje door Rijckholt en via Oostmaarland komen we langs de Maas. In Eijsden eten we op een terrasje Limburgse Vlaai.  Als Raymond per ongeluk zijn waterfles vergeet (gewoon een oude frisdrankfles)  hebben ze die al opgeruimd voordat hij erachter is. Hij komt zijn andere fles die bij mij in de fiets ligt ophalen. Het is in deze omgeving zeer druk met elektrische fietsen. Maar zodra we de heuvels in gaan wordt het gelijk rustiger.  Als we bovenaan de eerste klim zijn en de afdaling inzetten begint het ineens te regenen.  Raymond tutert linksaf en ik rij het boerenerf van een kampeerboerderij op waar we zo een open schuur in kunnen rijden.  De bui is niet normaal hard. Maar na een klein kwartiertje is het ineens over. We gaan weer op pad,  maar alle wegen zijn nu nat en het is vrij sompig.  We rijden de route verder en na een afdaling en daarna een klim sta ik in st Geertruid weer even te wachten op Raymond.  Hij gaat ook even op de stoep staan bij mij om even wat aan zijn fiets te controleren.  Daarna rijden we weer verder. Afdaling met weer een klim dit keer naar Mheer. Vanuit Mheer dalen we zeer rustig af omdat het glad is.  Een auto loopt te tuteren achter Raymond. Wat natuurlijk onzin is. In zo'n afdaling moet je fietsers helemaal niet willen inhalen als de weg glad is.  We komen beide goed boven aan de volgende klim.  Ik waarschuw Raymond dat de afdaling naar Noorbeek rustig moet ivm 10% en 2 flinke bochten aan het begin.  Ook dit gaat allemaal zonder kleerscheuren.  Maar de fun is er wel een beetje af.  Omdat we door de gladheid beter moeten opletten.  Vooral voor Raymond is dat natuurlijk gevaarlijk omdat ik 3 wielen heb en nu ook waterkoeling op de remmen door het natte wegdek heb ik minder problemen om met rustig afdalen overeind te blijven.  En omdat het weer ook onbestendig is besluiten we om terug naar de camping te gaan en dan op die terugweg gelijk boodschappen te doen in Margraten.  Het meeste gewicht van onze boodschappen is de frisdrank en die neem ik mee in de fiets wat in dit geval een voordeel is.  Want dan lig ik beter in de bochten. En het gaat eerst naar beneden met onderaan een scherpe bocht.  Bovenaan in Sibbe wacht ik op Raymond.  En daarna rijden we samen naar de camping.  We laden onze spullen uit.  Het heeft hier niet veel geregend nog.  Dus ik haal snel mijn was af.  Het is niet helemaal droog maar ik heb geen zin om er een regenbui over te krijgen.  Als we op het terras van de camping gaan zitten om onze lunch te eten begint het weer te stort regenen.  We hebben weer geluk dat we droog zitten onder een parasol.  Na het eten ga ik even bij Kanjer kijken en mijn tent.  Het ziet er allemaal nog goed uit.  Als we iets later in de middag staan te praten met de vader van een racefiets familie begint het weer te regenen.  Raymond en ik besluiten te schuilen in de kantine.  Dat halen we maar net.  Het gaat echt niet normaal tekeer dit keer.  En het duurt ook erg lang. Ik begin met nu toch wel zorgen te maken over Kanjer en mijn tent vooral.  Nooit echt zeker geweest hoe lekbestendig deze is.  Maar gaan kijken is geen optie met dit weer en je kunt er dan waarschijnlijk ook niets aan doen. Als de bui over is kunnen we alleen naar buiten door een heel grote plas.  Ik doe mijn schoenen en sokken uit.  Niet zo fijn met een ondergrond van grind. Maar beter dan alles nat hebben.  Mijn tent blijkt het goed gehouden te hebben.  Alleen Kanjer is niet waterdicht gebleken.  Maar dat is ook niet zo raar.  Met zulke harde regen.  Nadat we op terras ons avondeten hebben genuttigd gaan we nog een rondje over de camping lopen.  En 's avonds laat zitten we nog op terras met onze buren. Ik slaap pas tegen half 12. Morgen gaan we kijken of we onze route van vandaag gaan afmaken.

Ardennentrip met Raymond dag 5

 zaterdag 15 augustus 

Ik ben vannacht een paar keer wakker geworden om weer wat meer aan te trekken.  Begon helemaal zonder slaapzak daarna mummyliner.  Even later mummyliner en slaapzak.  En vanochtend om 5 uur moest ik ook nog een jack aantrekken.  Maar uiteindelijk heb ik het niet echt koud gehad. Ik heb dus genoeg bij me voor de warmte.  Buiten is het 14 graden.  In mijn tent 16. Ik heb in dat opzicht een vrij warme tent omdat ie ook niet zo groot is.  Ik ben nu wel blij dat ik altijd eerst blog voordat ik mijn tent uit ga.  Want ik heb eigenlijk nog geen zin om de kou in te gaan.  Mijn fietskleding is ook niet 100% droog.  Wat eigenlijk ritueel is dat ik bijna elke dag in een klam setje start.  Nadat ik klaar ben met bloggen is het in mijn tent al een graad warmer.  Ik ga rustig aan opbreken.  Raymond is eerder wakker dan ik uitgeblogt ben.  En vanochtend zijn we sneller klaar dan de afgelopen dagen.  Al heb ik niet het idee dat we gehaast hebben. We besluiten om de volgende camping over te slaan en door te rijden naar Nederland. Ons vertrek begint meteen met een klim op de camping.  Ik vergeet mijn schuimkap binnen te halen en Raymond die achter mij aankomt neemt hem mee naar boven.  Als ik de container voor het afval heb gevonden kunnen we vertrekken.  We gaan eerst een stukje afdalen en daarna klimmen we in een rustig tempo naar boven.  Ik heb de route niet en wacht een paar keer op Raymond.  Het laatste stuk tot de venbahn klim ik in één keer door.  Raymond wil kijken of we een andere route dan de venbahn kunnen nemen naar mijn route.  Maar als ik zie welke kant hij op wil lijkt me dat geen goed idee. We besluiten om gewoon onze route te volgen.  We dalen heerlijk af.  Mijn handdoeken zijn in mum van tijd droog.  Als het zo doorgaat kan ik de rest ook nog wel droog krijgen.  Ik stop even om was te wisselen.  En als Raymond voorbij komt en ik heb hem bijna bijgehaald stoppen we bij een terrasje.  Ze hebben een groot glas ice tea en apfelstrudel.  Maar helaas ook wespen.  Ik deel mijn taartje met 2 of 3 van hen.  Ze mogen aan de andere kant zitten.  Maar omdat tafeltje wat wiebelig is zijn ze erg nerveus om te blijven zitten.  Raymond heeft z'n taartje op en daarna verplaatsen er 2 naar het bordje van Raymond.  Zodat ik iets meer rust heb om de mijne op te eten.  Overigens wel heel lekker!  Als we klaar zijn voor vertrek kijk ik om me heen en check de buienradar.  Wat ik daar zie is zo heftig dat ik tegen Raymond zeg we moeten hier snel weg en een heel goed schuilplaats vinden.  Het afrekenen duurt lang.  En als we op pad gaan vallen de eerste druppels al.  Gelukkig komen we binnen een paar 100 meter een schuilplaats tegen met een paar tafels.  Kanjer staat er ook nog half onder. We maken het ons gemakkelijk want dit gaat zeker nog een uur duren. Waarschijnlijk wel meer dan een uur.  2 minuten later krijgen we gezelschap van een mountainbiker en daarna een racefietser.  En komt de regen met bakken uit de hemel. Als het even wat minder wordt vertrekken ze beide weer.  Wij blijven lekker zitten doen een kaartspel en kijken meewarig naar de fietsers die af en toe nog langs komen in de stromende regen.  Na 1,5 uur zijn de voorspellingen nog niet veel beter.  Maar omdat het zo goed als droog is op dat moment en we toch verder moeten.  Gaan we op pad. Het valt reuze mee.  Het is eigenlijk super warm en echte regen blijft uit. We verlaten al snel de venbahn en rijden via Raeren richting Hergenrath.  Het laatste stukje is daar wel tricky.  Veel losse stenen die glad zijn door de regen.  Als we in het dorpje aankomen.  Besluiten we om met dit weer gewoon maar de meest efficiënte route te nemen naar onze camping.  We krijgen nog een flinke klim naar Aachen.  En daarna rijden we op de weg om via afdalingen in Vaals aan te komen.  Hierna is het simpel naar Gulpen langs de hoofdweg afdalen.  Als we er bijna zijn plaag ik Raymond nog even door richting de gulpenerberg te rijden. Als het bordje 14% opdoemt slaan we af.  In Gulpen nemen we een lekker ijsje.  En daarna zoeken we een pizzeria op.  Het is echt lang geleden dat ik in Zuid Limburg ben geweest en ik voel me weer helemaal thuis.  De komende dagen gaan we hier wat rondfietsen zonder bagage en ik heb daar al helemaal zin in. Al moet ik zeggen dat de eenzaamheid in de Belgische Ardennen misschien nog wel meer mijn voorkeur had. We klimmen via de ingbergracht naar boven en daarna gaat het licht glooiend naar Sibbe.  Daar heb ik gereserveerd voor ons omdat mijn eigen boerencamping volgeboekt is de komende weken.  Wel echt jammer.  We gaan morgen wel even langs.  Want ik vind het sowieso leuk om de mensen weer eens te zien.  

Camping de Linde is de eerste camping met douche muntjes.  Maar ze hebben wel een leuk terras en een zwembad.  Nadat we de tenten opgezet hebben, en kennis gemaakt te hebben met onze Eindhovense buren, nemen we een duik.  Het is echt heerlijk.  Als we er even later weer uitkomen is het alleen best koud. Daarom maar snel douchen. 's avonds maken we nog een rondje over de camping.  Er staat een wielren gezin.  En als we terug langs onze plek komen staat er een leuk vw camperbusje tegenover ons.  We besluiten na een praatje daar door te lopen naar het terras.  Ik neem een ijsje.  En we gaan bij een stel andere fietsers zitten. We maken het niet laat.  En ik kruip rond half 11 m'n tent in.  

Strava 

Ardennentrip met Raymond dag 4

Vrijdag 14 augustus 2020 

Vanochtend ben ik bijtijds wakker en heb ik echt zin om te bloggen. Het is nog niet zeker of we gaan verkassen of dat we een dagje naar Luxemburg gaan met de trein.  Na een uurtje is mijn blog af en kom ik uit mijn tent.  Onze Duitse buurman gaat koffie drinken bij het restaurant en ik neem thee.  We praten wat in het Engels. Hij zegt dat hij in Luxemburg werkt en een coupon heeft om te overnachten. En dat hij het restant daarvan wel aan ons wil doneren omdat het voor hem zijn laatste overnachting is in Luxemburg voor deze zomer. Als Raymond wakker is wil hij wel graag blijven en met de trein naar Luxemburg. Totdat hij hoort dat je dan bijna 2 uur enkele reis met mondkapje in de trein moet zitten.  De beslissing is snel genomen en we gaan voor een korte etappe van 45 km zodat we ook nog een was kunnen doen en een beetje chillen bij het zwembad van de volgende camping. Vandaag houdt Raymond me weer goed bij met de race om als eerste de tent opgebroken te hebben en de fiets ingepakt. Ik ben maar net iets eerder klaar en rij naar het toilet gebouw voor water.  Ik heb mijn waslijn maar een keer buiten laten hangen met 2 handdoeken als proefkonijn.  Als dit werkt ga ik morgen zo al m'n was drogen. Bij het toilet gebouw vertelt een Limburgs stel mij dat wel het beste het eerste stukje via de grote weg kunnen rijden ivm met de 10% helling vanaf het station.  Als we vertrekken sta ik verkeerd geschakeld en krijg ik Kanjer niet meer naar het kleine blad. Dat is erg frustrerend.  Uiteindelijk lukt het me wel met veel verspilde kracht.  We kruipen verder samen de heuvel op door Troisvierges. En gaan na 2,5 km al boodschappen doen.  Ik besluit om het kopen van brood even uit te stellen.  Aangezien ik nog voldoende heb voor vandaag.  Ik koop alleen wat te drinken en 2 chocolade broodjes.  Om mee te ontbijten.  Daarna rijden we door naar de venbahn. Waar we een bankje vinden. Hier ontbijten we en smeer ik mijn brood voor onderweg. De handdoeken zijn inmiddels droog en de test is geslaagd. Als we weer verder gaan hebben we toch nog een aardig stel 10% klimmetjes.  Maar ze zijn gelukkig allemaal redelijk kort. Raymond zoekt nog een fietsenmaker en die heb ik gevonden op 1 km van de route.  Alleen blijken ze op vakantie te zijn net deze week. We rijden via de redelijk drukke weg terug naar de Venbahn.  Ik merk dat ik vandaag iets minder geniet van alles.  Ik heb het redelijk gehad ofzo. Misschien ben ik wel toe aan een soort rustdag.  Maar de etappe is kort dus we gaan vandaag ook wel meer rust krijgen. Als we na al die klimmetjes een korte steile afdaling krijgen en ik achter Raymond te veel moet remmen stoppen we even.  Raymonds rem is blijkbaar nog warmer dan de mijne.  Een klein beetje water erover bevestigd dat.  Ik heb mijn wieldoekjes in de fiets gedaan als we weer verder rijden. Ik rij nu voorop. We dalen snel maar het gaat iets minder steil.  Kanjer rijdt ongeveer 45 en versnelt dan niet meer. Bij een oversteekplaats haalt Raymond mij weer bij en aan de overkant staan 2 hekje verkeerd waardoor ik moet uitstappen. We komen verderop meer van deze hekjes tegen maar deze staan wel op de juiste volgorde zodat ik de draai kan maken. Soms wordt de route ineens onderbroken en moeten we via een alternatieve weg naar het volgende deel.  Soms onverhard of met een steile helling van 15%! Het is alsnog vrij avontuurlijk.  We komen nu ook veel meer fietsers tegen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel wat gewend was geraakt aan de rust van het over kleine fietspaden door de ardennen rijden.  Ik maak onderweg een paar filmpjes van Raymond en ook eentje van een stukje afdaling.  Ik begin het toch wel weer naar mijn zin te krijgen.  In Sankt Vith nemen we een terrasje.  Ik neem een wafel. Maar die is niet de 6 euro waard.  Ach ja.  We hebben vannacht gratis gekampeerd.  Dus dan is dat niet zo erg.  Als we weer vertrekken begint het gelijk weer met klimmen.  We gaan rustig aan omhoog.  Ik stel mijn GPS zo in dat ik nu op mijn kaart ook kan zien of er klimmen of dalen aankomt en welk percentage we rijden.  Raymond rijdt een stukje vooruit. En daarna ik weer. In Sankt Vith zoeken we een supermarkt op en Raymond gaat bij de fietsenmaker kijken als ik een brood haal.  Helaas kan die Raymond niet echt helpen al doet hij wel een poging. Als we weer op weg zijn blijkt het meeste klimwerk naar de camping erop te zitten.  En ik ben blij als we er zijn. Raymond wil eigenlijk verder fietsen.  Maar ik vind het wel best voor vandaag.  Heb wel zin om lekker te chillen.  Het is immers vakantie.  De oprit van de camping is van steentjes met zand.  Dus ik loop naar boven.  Kanjer duwend. Bovenaan moeten we lang wachten bij de receptie.  Die ons vervolgens doodleuk verteld dat het 44 euro voor 1 nacht kost!  Nou dat gaan we dus niet doen. We vertrekken na een berekening dat we het beste naar Monchau kunnen fietsen. Dat betekent wel dat we nog een kleine 2 uur extra moeten fietsen. En onderweg moeten we ook nog iets te eten vinden. Anders wordt het brood als avondmaaltijd. Als we weer op de venbahn rijden geniet ik duidelijk minder.  Als ik me daarvan bewust word stop ik om weer een filmpje te maken.  Maar Raymond die belt me dat hij een friettent heeft gevonden.  Ik fiets een stukje terug en we eten allebei friet.  Ik met een vegetarische frikadel. Na deze aansterking moet ik weer even op gang komen.  Ik moet eerlijk zeggen dat ik de venbahn een beetje saai vind worden. Als we via de grote weg naar Monchau rijden hebben we een mooie klim met een spectaculaire afdaling.  Daarna zijn we ongeveer direct op de camping.  Raymond regelt onze plek. En daarna zetten we zo goed als het gaat onze tent op.  Het is erg rotsige grond.  Na het douchen maken we nog een korte avondwandeling.  En dan is het tijd om te gaan slapen. Morgen een korte etappe...   We zullen het gaan zien. 

Strava

Dag 3 Ardennentrip met Raymond

Donderdag 13 augustus 

Vandaag ben ik wat later op.  Geen internet op de camping dus ik loop richting de receptie.  Daar is ook geen internet dus ik ga even op het verlaten terras zitten om mijn blog offline alvast te typen.  Als ik daarmee klaar ben haal ik croissants en chocolade broodjes voor Raymond en mij. Op de terugweg groet ik nog wat Nederlanders.  En als ik bij de tent ben wordt Raymond net wakker.  Ik lok hem uit de tent met het lekkers wat ik net gekocht heb.  Daarna ga ik beginnen met inpakken.  Onze Belgische buren worden ook net wakker.  En als ik even later mijn brood wil smeren kan dat aan hun tafel.  Helemaal top!  Ik ben vandaag ook niet de snelste maar Raymond komt nog moeilijker op gang.  Kwart voor 11 staat Kanjer dan eindelijk klaar voor vertrek.  Raymond is nog wat bezig.  En ik besluit om hem maar even op eigen tempo z'n dingen te laten doen en nog een babbeltje te maken met een paar Brabanders iets verderop.  Na een half uurtje kunnen we door naar de receptie.  En na nog een fles half koude ice tea gaan we op pad.  Een paar kilometer later wil Raymond nog even bij de spar langs.  Ik wacht buiten en krijg veel aandacht in het centrum van La Roche-en-Ardenne.  Helaas moet je hier wel een mondkapje en is het warm.  Ik besluit om maar wat te gaan eten en drinken zodat ik even het ding mag afzetten.  En ook heb ik hier internet dus zet ik mijn blog online. Rond 12 uur rijden we definitief weg uit het stadje.  Mijn GPS geeft aan dat de eerste klim al vrij snel komt en dat die ook best pittig is. Gemiddeld 6% steiging over 3,3 km. Dat is dus zo'n 200 meter omhoog.  Uit La Roche-en-Ardenne begint het klimmen gelijk en op deze drukke weg ben ik Raymond snel kwijt. Ik wacht op plekken waar het kan. Zodat we elkaar wel regelmatig treffen.  Als de echte klim begint besluit ik om in 1x door te rijden. Om op gang te komen op een helling is niet fijn met Kanjer. De klim gaat niet snel heel veel stukken van 8 a 9%. Ik rij ongeveer 6-7 km/h op de meeste stukken.  Na een klein half uurtje sta ik bovenaan en is het wachten op Raymond.  Een Frans talige fietsers wil wat weten over mijn velomobiel en ik probeer het zo goed als mijn Frans is uit te leggen. Het verbaasd me dat ik dat nog zo goed voor elkaar krijg. Uiteindelijk wil hij natuurlijk ook nog een foto van Kanjer en mij. En hij zal tegen Raymond roepen dat ik boven sta als hij de afdaling in gaat.  Niet veel later zie ik Raymond de hoek om komen. We nemen even een pauze.  En daarna komt de beloning met wat glooiend landschap en de afdaling.  Ik heb de pech om net voor de afdaling door een auto te worden ingehaald.  En daardoor moet ik iets vaker remmen dan ik zou willen.  Maar ik rij toch nog met 70 naar beneden.  Net voor de volgende klim die mijn GPS aangeeft houden we nog een pauze.  We delen de picknick tafel met een Colombiaan die in Brussel woont. Hij is aan het vissen in de rivier. Als we weer verder gaan blijkt de klim echt super makkelijk.  En na nog wat glooiend langs de rivier rijden komen we bij een Nederlandse camping.  Hier pakken we een terrasje. Het is inmiddels 15 uur en we hebben 23 km gefietst.  Maar ik ben eigenlijk zeer tevreden.  Het gaat lekker. Ik voel me in mijn element.  Raymond heeft een mindere dag. Maar ik hoop dat ik hem er een beetje door kan trekken.  We gaan weer op pad en worden meteen weer gestraft door van deze hoofdweg af te wijken.  Deze helling is duidelijk meer dan 10% in het begin.  Maar gelukkig is dat deel van korte duur.  Uiteindelijk komen we weer terug op de hoofdweg. Hierna volgt een klim.  Bij een afslag naar een fietspad wat we moeten hebben volgens de track wacht ik op Raymond.  Ditmaal volgt een korte afdaling met een haarspeldbocht. Als we de hoofdweg iets verderop weer kruizen hebben we een flinke klim ontweken. Volgens Raymond is dit een oude trambaan.  Maar op een gegeven moment roept mijn gps weer dat we een klim hebben.  En gaat het met 5% omhoog.  Dat is best steil voor een tram lijkt mij.  Op de helft van de klim is een bankje in de schaduw.  En ik heb honger dus stop even om te pauzeren. Raymond vind het ook een prima plan en na wat dorst te lessen te eten en een sanitaire stop gaan we weer op pad. Ik geniet met volle teugen van de omgeving hier. Ik probeer met Raymond samen op te rijden. Dat gaat voor even wel redelijk. Maar mijn klimbenen zijn vandaag veel te goed.  Als we boven zijn is er een 180 graden bocht naar links.  Met 1x steken zonder uit te stappen en een beetje afsnijden kom ik op het juiste spoor.  Uiteraard gaat Kanjer hier naar beneden ook veel sneller.  Dit is overigens echt een leuk pad om te rijden.  Maar helaas moeten we er na een paar kilometer al af om richting onze camping te gaan.  Ik rij verkeerd en word ingehaald door een wielrenner,  die ik weer inhaal in de klim na een stevige afdaling.  Ik hou het nog lang vol om met 34 km/h door te klimmen.  Maar dan sta ik letterlijk geparkeerd.  Nou ja.  Van 34 naar 9 km/h.  Ik rij het laatste stukje rustig naar boven. Waar ik op Raymond wacht. Die is er alweer verrassend snel. Of ik heb me zo goed vermaakt met foto's maken.  In ieder geval heeft Raymond het wel een beetje gehad met het klimmen.  Terwijl ik dit helemaal geweldig vind.  Dit voelt een beetje als omgeving Parijs Brest Parijs.  Hard naar beneden en dan weer het grootste deel van de heuvel omhoog met die snelheid.  De laatste klim is wel een echte kuitenbijter met een maximaal percentage van 7%. Maar we komen allebei nog goed boven.  En dan zijn we ineens in Troisvierges. Het is nog even zoeken hoe je op de camping komt en waar we ons moeten melden. In het restaurant worden we hartelijk ontvangen door een meneer met een Vlaams accent.  We krijgen een plaats toegewezen en nadat ik mijn tent heb opgezet en mijn was uitgehangen ga ik richting de douche. Raymond is daar al en heeft de douche chip bij zich. Dus ik ga ik het hokje naast Raymond zodat hij hem door kan geven.  Het is echt heerlijk om even op te frissen weer.  Ik ben mijn handdoek vergeten en droog me af met een t shirt. Als ik weer bij de tent ben ga ik de rest van mijn spullen regelen zodat we wat kunnen gaan eten.  We ontmoeten onze nieuwe Duitse fiets buurman die net is aangekomen.  En daarna gaan we richting het restaurant. We bestellen allebei pizza.  Maar op mijn pizza stonden geen champignons en die zitten er helaas wel op.  Dus ze maken een nieuwe voor mij.  Omdat ik allergisch ben daarvoor.  Onze  buurman schuift nog even aan. En gaat daarna douchen.  Tegen de tijd dat hij terug is heb ik net mijn vernieuwde pizza gekregen. De buurman gaat buiten zitten en wij gaan mee als ik mijn pizza op heb.  Na nog wat gepraat te hebben en een raket als toetje is het voor mij bedtijd.  Raymond blijft nog zitten.  In mijn tent bewerk ik mijn blog van de vorige dag nog een beetje.  Aangezien ik die zonder correcties online gezet heb. Ik val pas na 12 uur in slaap.  

Voor de eerste foto's en de rit zie strava 

Ardennentrip met Raymond dag 2

 Woensdag 12 augustus 2020 

Vanochtend ben ik rond half 7 wakker en zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik eerst geblogd. Aangezien ik dat lekker vanuit m'n tent kan doen.  Daarna begin ik rustig met m'n spullen inpakken en uiteindelijk sta ik rond 10 uur klaar om te vertrekken. Nadat Raymond nog even een foto shoot heeft gedaan met een van onze wielren vrienden van de avond tevoren  kunnen we rond kwart over 10 vertrekken.  De route is weer zeer mooi, een fietspad langs een rivier. We komen ook regelmatig een camping tegen die gewoon langs dat fietspad liggen. Of zelfs eromheen.  Als we op een gegeven moment op een stuk onverhard pad komen wordt het spannend.  Met af en toe wandelen rij ik Kanjer langs de kuilen die verraderlijk langs het water liggen.  Uiteindelijk komen we gelukkig weer op een verharde ondergrond.  Niet ver hierna komen we weer bij een onverharde weg.  Maar hier hebben ze een alternatief aangelegd wat goed te doen is.  De brug kom ik in ieder geval lopend prima over.  Daarna komen we al snel weer op de route via een mooi verhard pad.  Als we verderop een stuk over de grote weg moeten klimmen vind ik dat helemaal niet meer zo erg. Al is het wel steiler dan verwacht. Mijn GPS geeft aan max 8%. Boven wacht ik op Raymond en samen dalen we af.  Daarna gaat het nog weer een stukje omhoog met een super leuke lange redelijk rechte afdaling als beloning. Hierna nemen we pauze aan het riviertje langs het fietspad.  Als we weer verder willen moeten we over een brug die een 45% helling heeft met een trap.  Verder fietsen wordt het onverhard.  Dus voor mij zit er niets anders op dan terug gaan en kijken waar ik wel kan oversteken.  Gelukkig lukt het om via de spoorbrug aan de overkant te komen met de hulp van een paar sterke mannen.  Als ik daar ben mag ik natuurlijk weer een heuvel op.  Jawel 10% om 14 uur 's middags.  Het is 39 graden in de fiets. Als ik denk dat ik boven ben rust ik even uit.  Het zweet gutst letterlijk van me af.  Als ik weer verder ga blijk ik nog een klim voor de boeg te hebben.  Maar deze is wel minder steil.  De afdaling is bochtig dus echt hard durf ik niet.  Raymond heeft laten weten dat hij op een terrasje op mij wacht.  Ik rij er eerst voorbij.  Als ik terug rij naar de goede afslag gaat het iets omlaag merk ik.  Dat wordt dus weer klimmen als we deze weg nemen.  Op het terras neem ik een ice tea en een appeltaart.  Daar hebben ze hier heel andere ideeën bij dan in Nederland.  Maar het smaakt goed.  Het is al 15 uur en we zijn nog niet eens op de helft.  Door alle obstakels.  Maar vanaf nu gaat het gelukkig beter.  We volgen een stuk de grote weg.  Wat voor mij echt heerlijk rijdt. Maar wel minder gezellig is. En je ziet ook minder van de omgeving.  Als we weer op een fietspad rijden dwars door een camping hoor ik vooral veel Nederlanders die zeggen oa wat hebben we hier dan? Het pad langs de ourthe is super mooi Net voor Durbuy krijgen we nog een klein stukje onverhard.  Maar dit is breed en het hoogteverschil is nihil. Vanaf hier rijden we weer een heel stuk over de grote wegen en onverwacht zijn we rond half 5 al in Hotton.  Raymond is best moe maar wil per se naar La Roche-en-Ardenne.  Ik zeg we kunnen ook morgen een korte etappe doen we lopen toch al een dag voor op schema.  Maar als we op zoek gaan naar een camping vinden we niet echt iets leuks.  Dus we rijden alsnog door naar La Roche-en-Ardenne. Eerst via de hoofdweg en dan via een fietspad met flink klimmen. We besluiten weer terug naar de hoofdweg te gaan en daar te blijven.  Bij de eerste camping waar we aankomen spreken ze Nederlands en kunnen we voor 1 nacht terecht.  Echt top!  Een mooi plekje langs het water.  's avonds lopen we het stadje in met mondkapje.  Dat is hier verplicht in het centrum.  We eten bij de Chinees. Als we terug gaan moeten we op tijd binnen zijn want ik heb gezien dat er onweer aankomt .  Ik haal mijn was binnen en sluit Kanjer af.  Daarna kruip ik in mijn tent.  Raymond gaat nog even bij de buren buurten.  De regen is flink en het onweert ook.  Uiteindelijk val ik wel in slaap. 

Ardennentrip met Raymond dag 1

Dinsdag 11 augustus 

Vandaag ben ik vroeg op.  Ik heb afgesproken om rond 9 uur,  half 10 bij Raymond te zijn.  De wekker gaat om 5 uur.  Waarna ik achter de computer kruip voor de gpx tracks op mijn GPS te zetten die Raymond vannacht mij heeft toegestuurd. Nadat ik mijn pap heb gegeten ga ik om kwart over 6 naar de garage.  Nog even de laatste dingen in Kanjer stoppen en een laatste banden check en we kunnen gaan. Een paar minuten later dan gepland rij ik weg.  En met het gewicht van Kanjer rijd ik niet bijzonder snel. Maar naarmate de uren verstrijken wen ik eraan en zo kom ik bij Raymond aan om half 10. Na een dik half uur pauze, zwaait de oma van Raymond ons uit.  En we zijn op weg. De planning is dat we vandaag 60 km rijden vanaf Eindhoven wegens de warmte.  Maar het is veelal bewolkt en de route is ook zeer bosrijk.  Erg mooi trouwens!  Al vrij snel zijn we bij Zonhoven waar onze eerste camping is.  Maar Raymond wil liever doorrijden.  Ik wil dat wel proberen.  Dus we gaan voor onze volgende camping 75 km verderop.  Ongeveer 20 km verder puffen we het uit langs het kanaal.  We stoppen onder een brug en hier verblijven we een redelijke tijd.  Ik maak een handdoek nat in het kanaal en Raymond knuffelt het asfalt omdat dat lekker koel aanvoelt.  Met hernieuwde krachten van een muesli reep vertrekken we uiteindelijk weer.  We moeten een brug op en ondanks dat Kanjer net zo zwaar is als ikzelf ben ik toch de betere klimmer.  Als we even later afdalen krijgen we weer wat verkoeling.  De weg langs het kanaal is echt super mooi!  Net of je ver in Frankrijk zit bijna.  Terwijl ik nog geen dag rijden van mijn eigen huis ben! Als we rond 6 uur honger krijgen gaan we op zoek naar een pizzeria of friettent.  Die is snel gevonden.  In het Frans friet bestellen is nog even een dingetje. Maar ik merk dat ik redelijk wat begrijp.  Raymond heeft nooit Frans gehad. Dus ik help hem als de eigenaresse vragen begint te stellen over zijn bestelling.  Er zit helaas weinig zout op de friet.  Maar verder is het geen slechte keuze.  Hierna begint ons avontuur door Luik.  Het eerste deel rijden we nog over een soort fietspad langs het kanaal. Maar als we oversteken over een soort geïmproviseerd fietspad kan ik de bocht niet halen en kom ik vast te zitten.  Ik stap uit en rol Kanjer voorzichtig terug.  Een voorbijganger denkt behulpzaam te zijn door de neus in te duwen!  Ik zeg hem van mijn fiets af te blijven.  Gelukkig gaat de deuk weer normaal terug als ik zachtjes aan de binnenkant duw.  Geen schade zo te zien.  Als ik Kanjer weer op het juiste pad heb gaan we verder.  Greeny heeft wat kuren en ik volg Raymond vanuit mijn ooghoek zie ik niet dat er een kleine vluchtheuvel ligt.  En ik word met het rechter voorwiel erover gelanceerd.  Kanjer komt netjes weer op 3 banden terecht.  Als we iets voor 8 in Tilff een lidl zien gaat Raymond even boodschappen doen.  Rond half 9 komen we aan op de camping waar we door de zoon van Gerard Arends van harte worden verwelkomt.  's avonds zitten we nog gezellig op het terras met nog een paar camping gasten die in deze omgeving rondjes fietsen op de racefiets. 

Ps. Foto's etc volgen later.  Ik wil iedere dag een stukje schrijven over onze trip. Uiteraard zijn er wel een paar te zien op mijn strava.  

Eerste NIJL rit met bijna te mooi weer + proefkamperen met Kanjer

 De tot stand koming

Afgelopen zaterdag was het dan zover. Ik durfde het weer aan sinds de corona om een kleinschalige toertocht te organiseren. Van de vaste crew waren Johan en Mieke op vakantie helaas. Maar Ed en Koen hadden er wel zin in, en zo ook een aantal ligfietsers die wel vaker mee rijden. Een week van tevoren een aankondiging op ligfiets.net gezet met een route die Reinier had gemaakt. Maar naar gelang de week vorderde werd het steeds warmer op zaterdag. En ik kreeg ook al afmeldingen van mensen die het toch niet zagen zitten met die warmte om midden op de dag te rijden. Dus donderdagavond besloten om 2 uur eerder te starten. En dit trok sommigen nog over de streep om toch te komen. Uiteindelijk stonden er 8 ligfietsers aan de start en haakte er onderweg nog 1 aan.

De start

Rond kwart voor 8 kom ik aan met Marco en nog een paar ligfietsers die zijn aangehaakt. Er is 1 nieuwe aanmelding en die is blijkbaar ruim op tijd, want hij staat al bij het startpunt op ons te wachten. Na een paar minuten zijn we bijna compleet op Erwin na. Willy is onze nieuwe rijder. En verder is Raymond (waar ik vorige week de ligfietsroute Nederland mee heb voorgereden), Ed, Rob uit Dodewaard, Reinier, Marco en Peter er. Ik had overigens gekozen om met Zoefje te gaan. Aangezien ik Kanjer al aan het voorbereiden ben op de volgende vakantie en daarom niet heel praktisch om mee te nemen. Als Erwin er om iets over 8 ook is gaan we rijden. 

Bij de start van de route

Regelmatig pauzes

Het eerste deel van de route gaat over redelijk bekende wegen. Via de brug bij Heumen (waar Koen aanhaakt) rijden we langs de Kraaijenbergse plassen richting Gasselt en vanaf daar via de Graafsedijk. Hier las ik even een plaspauze in. Omdat er ook een aantal open liggers mee rijden. En het fijn is als iedereen op tijd eet en drinkt met het warme weer. En ook omdat het een sociale rit is natuurlijk. Zo krijgen we ook de kans even om iedereen te spreken. 

Zo mooi weer! Alleen een beetje aan de warmte kant later op de dag

Nieuwe weggetjes

Na een kwartiertje gaan we weer op weg. De volgende etappe gaat over weggetjes waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik rij meteen verkeerd bij het eerste weggetje omdat ik in mijn spiegels aan het checken ben of iedereen mee over gestoken is. De route is afwisselend en leuk om te rijden met een groep. Veel stukken kan je naast elkaar rijden. En de snelheid is ook lekker rustig. Niet te langzaam voor Zoefje. Maar wel heel erg relaxt. Ook goed natuurlijk voor zo'n warme dag.  

De tweede plaspauze

Terrasje

Nadat we onze 2e plaspauze gehouden hebben rijden we naar ons eerste terrasje. Omdat we zo lekker rustig aan gedaan hebben is dit al open. En rond half 11 zitten de meesten van ons aan het appelgebak met wat te drinken. 

Zo'n lekker taartje gaat er wel in

Afhaken

Vanwege de warmte raad ik iedereen aan die vanaf nu korter naar huis kan fietsen om ergens van de route af te haken in plaats van helemaal weer mee te rijden naar Nijmegen. Koen gaat als eerste richting Oeffelt. En op de Graafsedijk verlaat ook Willy ons. Daarna is Reinier de volgende die richting Malden afslaat. En een paar kilometer later gaat ook Erwin richting huis. Met het afgeslankte groepje komen we in Nijmegen aan. En als ik denk dat Ed en Rob waarschijnlijk via de Hatertseweg gaan raad ik Raymond aan ook die weg te pakken. Maar blijkbaar gaan Ed en Rob nog een stukje mee door de wijk. Bij de Jumbo haken Marco en ik af, want ik moet nog een pakketje ophalen. En daarna rijden we met z'n tweeen terug naar mijn huis. 

Hebben de velomobielen het nou zwaarder dan de openliggers?

Erwin haakt af

Siësta 

Marco en ik houden Siësta hierna. En rond 17 uur sta ik op. Na het eten ga ik met Kanjer naar mijn ouders om te proefkamperen. Marco rijdt terug naar Alphen aan den Rijn. 

Onderweg naar mijn ouders

Greeny

Het pakketje wat ik ging ophalen was overigens niet zomaar een pakketje. Mijn Smurf was namelijk afgelopen donderdag het aan en uit knopje van gesneuveld. En ik wilde niet zonder GPS zitten. Dus heb ik maar meteen een Edge 1030 besteld. En zo is Greeny geboren. 

Greeny is ongeveer even groot als Smurf. Maar het aan/uit knopje ziet er degelijker uit...

Proefkamperen

Ik ga natuurlijk niet voor niets proefkamperen. Ik ga namelijk komende week op vakantie met Raymond (uit Eindhoven) naar de Ardennen. En dit is om even te kijken of mijn fiets goed ingepakt is en of alles aanwezig is, of dat ik nog dingen mis. Of toch te veel bij me heb. Kanjer is wel behoorlijk zwaar. Dus ik moet gewoon zorgen dat ik niet te veel kracht zet en vooral op souplesse rijdt. Ik ben echt heel benieuwd wat het gaat doen als ik heuvel op moet. Daar moet ik maar even niet aan denken.... Verder is mijn tent goed bevonden. En zoals het er nu naaruitziet is mijn uitrusting compleet. 

Ik kreeg gelijk al commentaar op Strava dat mijn tent niet zo strak stond. Ik had hem ook al meer dan een jaar niet opgezet....

Zoekende naar een waslijn kwam ik op dit idee

Ik denk dat dit wel werkbaar is, en zo houd ik Kanjer ook schoon ;-)

Fietsvakantie met Mark en Marco deel 3 Groningen

Vrijdag 17 juli 2020 Etappe Nijmegen - Ter Apel

Ik ben in eerste instantie van plan om met Kanjer naar het Noorden te gaan. Maar omdat we volgens Mark haast hebben om daar op tijd te komen besluit ik toch om Zoefje mee te nemen. We zouden om 8 uur vertrekken en rond 6 uur ben ik wakker. Dus begin ik met wat spullen in te pakken. Omdat ik alles een beetje netjes achter wil laten duurt het allemaal wel iets langer dan normaal. Maar uiteindelijk zitten we toch om 10 over 8 in de fiets. De rit begint over bekend terrein namelijk het eerste deel bestaat uit de weg die ik altijd naar Zutphen rijd. Dat gaat lekker. Achter de dijk bij Brummen onze eerste plaspauze en iedereen voelt zich goed.

Weer op weg, in de vaste volgorde

Op de dijk voor Zutphen

Hierna rijden we door Zutphen. En bij Eefde verlaten we de doorgaande weg om kronkelend door de achterhoek richting Bathmen te rijden. Hier ben ik heel bekend, omdat ik altijd de skate vierdaagse heb gereden vanuit Harfsen. Dus het is leuk om weer eens op de bekende weggetjes te rijden. In Bathmen zijn ze aan de weg aan het werk, maar we mogen redelijk snel erlangs. Bij de provinciale weg aan de andere kant van Bathmen heeft men zowaar een rotonde aangelegd. Met voorrang op het fietspad. Echt super. Want dit was altijd een gevaarlijke oversteek voor fietsers. Hierna rijden we richting Heeten en na Raalte hadden we weer een plaspauze. We hebben afgesproken om in de buurt van Ommen te gaan lunchen en dat zou dan ook onze enige terras stop zijn. Zo zouden we in ieder geval rond 17 uur in Ter Apel aankomen. Maar de route is snel. Dus met nog 70 km te gaan zitten we om kwart voor een uur al op een terrasje te lunchen.

Bij Dalfsen

Als we rond half 2 weer in de fiets zitten hoeven we in theorie nog maar 3 uurtjes te rijden. De route is vlot en het weer mooi. Alleen Coevorden is iets minder om door te rijden en blij met de klinkers in Dalen word ik ook niet.  Als we nog 30 km te gaan hebben wordt er door Mark een plaspauze aangevraagd. En ik stop bovenop een viaduct (omdat daar een trap is).  Na de plaspauze besluiten we om nog ergens een ijsje te halen. En Mark weet uiteraard in deze regio de beste ijstent te vinden. Dus wijken we af van de route op jacht naar een lekker ijsje in Exloo. Hier is het ook wat toeristischer. Veel mensen op terrasje en recreatieve fietsers zijn hier ook veel.

Parkeren in Exloo

De terugweg rijden we een stuk van de woon-werk route van Mark. Hij zegt dat zijn route ongeveer 80% zo is als we het hier zien. En dat betekent dus een vrijliggend fietspad wat breed genoeg is voor 2 velomobielen en mooi straks asfalt. Mark rijdt voorop en ik rij achter Marco nu. Ik merk op dat hij op het moment dat Mark zijn richtingaanwijzer aanzet Marco een super groot gat laat vallen. Niet heel rendabel op lange afstanden. Het is op zich goed om een klein beetje afstand te nemen zodat je kan reageren op wat degene voor je gaat doen, maar dit is wel erg veel. Ik weet ook niet of hij remt omdat zijn remlicht het blijkbaar ook niet doet. Omdat we een stukje omgereden zijn komt mijn teller vandaag op 196 km, net geen 200, wel jammer, maar niemand heeft nog zin om die laatste 4 km rond te rijden. En daarbij zijn we er ook precies om 17 uur! Goede timing. Marthia kookt voor ons eten. En nadat we gedoucht zijn kunnen we aan tafel. We hebben nog een gezellige avond met z'n vieren. Leuk om ook te zien waar Mark woont. En daarbij was ik nog nooit in deze gemeente geweest. Dus weer een gemeente erbij ook.

De woonwerk route van Mark

Even wat afstand nemen om alle velomobielen erop te krijgen

Zaterdag 18 juli 2020 Rondje Oost Groningen en Duitsland

Gisteren toch iets te laat gaan slapen. Dus ik ben vanochtend iets trager dan normaal. Mark en Marco zitten al aan het ontbijt als ik beneden kom. Marco heeft de pap al bijna klaar. Ik smeer in een soort van trans mijn boterhammen. Daarna pap eten. Ondanks dat ik niet zo snel ben zijn we toch maar 20 minuten later in de fiets dan gepland. Marten rijdt vandaag ons tegemoet. En daarna het rondje mee als gastrijder. En hij is al wel om 7 uur vertrokken. Na een kilometer of 15 komen we hem langs het kanaal tegen. We rijden met z'n vieren een extra lusje. Marten rijdt ook met een Quattrovelo net als Marco. Hij mag dan ook achter Marco in ons peletonnetje plaatsnemen. Mark en ik fungeren als een soort hoeders om de kudde bij elkaar te houden vandaag.  Na een paar kilometer heeft Marten een plaspauze nodig. Dus ga ik ook maar even uit te fiets. Als we na zo'n 40 km fietsen de woonplaats van Marten in rijden gaat hij voorop en rijden we naar zijn woning. Waar we hartelijk ontvangen worden door Franciska.

Bij Marten en Franciska op de veranda

Mooie velomobiel parking

Trike van Franciska uitproberen

We krijgen thee en koffie met noten karameltaart. Nadat Marco de trike van Franciska heeft proefgereden vertrekken we weer over een heel smal paadje. Weer bij de route ga ik weer voorop en rijden we de woon-werk route van Marten. Deze is niet bepaald snel. Veel klinkers en obstakels (lees bochten en drempels). Heel anders dan de woon-werk route van Mark dus. Maar Marten hoeft daarentegen maar 25 km naar zijn werk te fietsen ipv de 50 km enkele reis die Mark elke werkdag 2x rijdt. Als we de gemeente Appingedam hebben aangetikt rijden we door richting gemeente Delfzijl. En daarna buigen we weer af richting het Zuid - Oosten.

Marten een klein stukje voorop

Ik daarachter achtervolgt door Marco en Mark

Hier komen we echt heel lange stukken rechtuit rijden met onbeperkt uitzicht links/rechts/rechtdoor. Dat is op zich wel heel bijzonder vanuit een velomobiel die best laag is. Maar op een gegeven als er dan ook nog vliegtuigen laag overkomen ben je bijna bang dat ze die weg waar je op rijdt als landingsbaan zien. Nadat we een aantal van deze lange rechte wegen hebben ga ik naarstig op zoek naar een terrasje. Aangezien het maar de vraag is of we iets tegen komen in dit afgelegen gebied. Na 15 km speuren komen we in een plaats waar ik een groot formaat ijs zie staan. Daar strijken we even later neer voor thee/koffie met appegebak.

lange rechte wegen...

De kilometers gaan behoorlijk snel. We zijn inmiddels al over de helft van de route. Ondanks dat we meer gestopt zijn dan normaal. Je merkt gewoon dat we gewend zijn geraakt aan 200  km fietsen. En als het dan 170 is, heb je ineens een hele hoop meer tijd voor stops en sociale activiteiten onderweg. Als we Duitsland in rijden merk ik dat Marten en Mark vaak wat verder achterblijven. Terwijl Marco nu echt heel goed volgt. De instructie van gisteren heeft dus zeker geholpen. Mark had gevraagd of ik de route langs de Magneetzweeftreinbaan zou kunnen lopen. Dus dit heb ik geregeld. Als we net bij een van de eerste treffens zijn, blijk ik een lekke band te hebben.

Eerste treffen met de baan van de Zweeftrein

Ik leg Zoefje op zijn kant en ga aan de slag. Als ik de band heb gewisseld en Zoefje staat weer rechtop blijkt de Risse demper eraf te zijn. En de vleugelmoer spoorloos. Na nog eens de hele fiets leeg te hebben gehad. Blijkbaar heb ik langdurig zonder die vleugelmoer gereden. Gelukkig is de demper die tijd goed blijven zitten. We lossen het op door een  tiewrap te gebruiken zodat ie er niet zomaar afvalt. Nadat we nog een paar keer zijn gestopt en talloze foto's hebben gemaakt van de Zweeftrein en de baan. Gaan we op zoek naar een ijssalon. En niet veel verder komen we die tegen.

Wel een indrukwekkend bouwwerk

De trein met een Quattrovelo ernaast, is zo'n velomobiel toch maar een klein dingetje 

Na een heerlijk ijsje vangen we het laatste stuk aan naar Ter Apel. Nou ja voor ons dan. Want Marten moet natuurlijk nog wel terug naar huis fietsen daarna. Als we terug zijn past met wat passen en meten de Quattrovelo van Marten ook nog in de garage als Mark zijn fiets in de schuur zet. En zo kunnen we fietsrit afsluiten met wat te drinken bij Mark thuis.

Het laatste stukje naar Ter Apel, mooi groen

Nadat Marten weer onderweg naar huis is en we gedoucht zijn haalt de dochter van Mark met haar vriendin eten bij de friettent. En 's avonds is Marthia er ook weer. We maken het iets minder laat. Zodat we morgen weer bijtijds kunnen vertrekken.

Zondag 19 juli de terugreis naar Nijmegen

Vandaag is de laatste dag. Mark rijdt voor het eerst niet meer mee. Ik vertrek rond 7 uur samen met Marco naar Deventer.

In Ter Apel zie ik op een paar garage's ED staan. Moest ik even een foto van maken 

Ik heb een iets andere route uitgestippeld. Het gaat eigenlijk heel makkelijk. Tot aan Dalen is de route vrijwel hetzelfde (nou ja, zoals ik hem dan heen had uitgezet). Daarna rijden we om Coevorden en Hardenberg heen.

Op de terugweg niet door Hardenberg maar wel door De Krim

En als we na Hardenberg langs de N-weg rijden gaan we al snel oversteken en de bossen in. Niet alle wegen zijn even verhard. Maar we komen er fietsen zonder lekke banden overheen.

Genieten van de mooie route

Al vakjes vullend kom je toch weer op mooie plekjes

Vanaf Raalte rijden we helemaal langs het kanaal naar Deventer. Wat een heel spannend pad is met de velomobiel. Gelukkig is het nog vroeg en zijn er nog niet te veel fietsers. In Deventer op de brug nemen we afscheid. Ik app Mark dat we in Deventer zijn. Hij zegt terug, nog een klein stukje!

Afscheid van Marco op de brug bij Deventer

De route die ik vanaf Deventer rijd is ook vrij nieuw voor me. Dus waarschijnlijk vul ik hier ook wel wat vakjes. Ik heb die route meer dan een week geleden gemaakt, dus weet het echt niet meer. In ieder geval kom ik op plekjes waar ik nog niet ben geweest. En dat is leuk. In de buurt van het Apeldoornskanaal begin ik het weer te herkennen. Ik rij door naar Doesburg. Maar Peter blijkt nog niet thuis te zijn, en ik heb geen zin om te wachten. Ik bel Kjeld of hij thuis is en rij door naar Zevenaar. Bij Kjeld thuis willen ze natuurlijk alles horen over de vakantie. Dus na een uurtje pauze ga ik weer verder. Als ik bijna thuis ben staat er 199 km op de teller. Nou ben ik alleen en ik voel me nog fit. Dus ik rij iets verder door langs het Kanaal en uiteindelijk kom ik met 202 km thuis. Ik kijk terug op een fijne vakantie. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar. Hopelijk kan het dan wel dat we gaan trekken of dat onze standplaatsen ergens anders in het land kunnen. Zodat we weer ergens anders kunnen rijden. 

Lees ook deel 1 en 2.

3000 km in 1 maand, LOL en ligfietsroute Nederland voorrijden

Meer dan 3000 km gefietst in Juli

Zoals jullie al gemerkt hebben heb ik afgelopen maand meer geblogt dan de norm afgelopen tijd. En dat komt ook omdat ik weer meer fiets. Afgelopen maand begon ik natuurlijk met de Mega LOL en de week daarna bijna 1700 km in 9 dagen  tijdens mijn fietsvakantie met Mark en Marco. Ik voelde me daarna zo sterk dat ik doordeweeks een hersteltraining van 170 km deed en het weekend een rit van bijna 400 km om een rondje met Mooi Twente van 200 km te rijden. Toen zat ik ineens op schema om de 3000 km te halen deze maand. En met die instelling ging ik de laatste week in. Uiteindelijk kwam ik uit op 3064 km in juli. Dat is dus bijna 100 km per dag. En als je dan bedenkt dat ik in deze maand de eerste 2 dagen niet gefietst heb, en in totaal 8 dagen geen kilometer heb gereden. Is dat eigenlijk nog op een heel relaxte manier verlopen. De keren dat het wat veel was heb ik daarna gelijk rust genomen en ik voel me nu fitter dan ooit.

Bijna 2x de afstand!

Dagen zonder groen heb ik dus niet gefietst

Rondje kop van Deelen met LOL

Gisterochtend om kwart voor 7 vertrokken richting Zutphen. Waar ik net na 9 uur aankwam. De groep was redelijk groot en vooral open liggers en veel van de vaste groep ook. Ik en Johan (DF) waren de enigen met een velomobiel. En we kregen te horen kliko's achteraan.

Op de heenweg 

Het terras werd nog veel voller, dit zijn de eersten

Vertrek vanuit Zutphen

Nieuwe aanmelding

Er was ook 1 echt nieuw gezicht bij. Martin. Hij was een paar jaar  geleden richting Zutphen verhuisd en had na een ligfiets verleden van 20 jaar 10 jaar geleden weer gekozen voor de rechtop fiets. En hij had net weer een 2e hands ligfiets aangeschaft waar hij nog maar 200 km op gereden had. Dapper ging hij met de groep mee. Echt leuk dat er toch weer nieuwe mensen bij komen zo.

Goudse liggers vertegenwoordigd

Maar niet iedereen kwam uit de "buurt". De Goudse liggers Ruud en Petra waren op vakantie in de Achterhoek en fietsen vandaag ook mee. Die had ik doordat de treffens niet doorgaan ook al een hele tijd niet gezien. Echt leuk om hen ook weer terug te zien. 

Weinig foto's maar wel een filmpje

Ik heb vandaag niet veel foto's gemaakt van de tocht maar wel op de heenweg naar Terlet een filmpje gemaakt in 2 delen. 

Een paar spetters

Als we na een pauze bij Terlet weer willen opstappen begint het net te spetteren. Er wordt besloten even de bui af te wachten. Gelukkig gaat het niet heel hard regenen en na nog een paar keer twijfelen stappen we toch op. Gelukkig dat we gewacht hebben, want onderweg komen flink nat wegdek tegen. Daar hadden we anders misschien midden in gezeten.

Parkeren bij Terlet

Lekkere appeltaart, getrakteerd door Lorenz omdat hij jarig was geweest

laatste stukje terug naar Zutphen

Ligfietsroute Nederland, Etappe Zutphen - Nijmegen voorrijden

Na een rustige LOL tocht wacht mij nog een tochtje terug naar huis. Ik ga samen met Raymond (ook uit Nijmegen) de route die we samen hebben uitgezet voorrijden. Hij is met de trein naar Zutphen gekomen en vanaf het startpunt van LOL rijden we over de dijken richting Doesburg, het is mooi weer maar wel veel (tegen) wind.

De enige foto die ik heb gemaakt op de  terugweg vanaf de dijk richting Doesburg

In Doesburg bestellen we op het terras bij de Waag de welberoemde appeltaart. Raymond nodigt mij uit om bij hem thuis te eten. Het tweede deel van onze rit gaat langs de IJssel door Doesburg en daarna buigen we af richting de Liemers om vervolgens in Duiven via het Snelfietspad naar de brug bij Westervoor te rijden. De route is afwisselend en goed om te rijden dus we zijn beide tevreden over het resultaat. In Nijmegen Noord verlaten we het snelfietspad. Mijn fiets gaat niet door de poort van de achtertuin maar kan wel mooi in het zicht in de voortuin staan. We worden verwelkomd door dochtertje Evelie en vriendin Ellen. Na het eten praten we nog wat na. En uiteindelijk rij ik tegen het donker weer terug naar huis.