zondag 30 juni 2019

Klimmen op de racefiets

Eerste keer sinds de operatie vorig jaar!


Zaterdag ben ik voor het eerst sinds mijn operatie weer een rondje op de racefiets gaan rijden. Dit was ik al een tijdje van plan en nu was de perfecte gelegenheid. Ik moest namelijk voor mijn badge op Strava nog maar een paar honderd hoogtemeters maken (wat ook gelukt is). En dat gaat het makkelijkst met de racefiets. Dus vrijdagavond de bandjes opgepompt. En zaterdagochtend met Erwin afgesproken om een rondje heuvels te gaan doen. Erwin was een half uurtje later en moest uiterlijk om 11 uur terug zijn. Dus het werd nog een uitdaging voor hem om het rondje af te kunnen maken.

Even erin komen weer


De eerste meters gaan nog wat voorzichtig. Het is toch nog wennen om in die houding te zitten. Al heb ik niet meer het idee dat er nog wat "verkeerd" kan gaan, doordat ik geopereerd ben in dat gebied. Maar toch, het voelt anders dan voorheen uiteraard! De eerste klimmen gaat Erwin voorvarend voorop. En ik rijd er rustig achteraan en laat zelfs af en toe een klein gaatje vallen. Maar ja, klimmen op een roeifiets is natuurlijk veel inspannender en daarbij komt nog dat de fiets en berijder ook een stuk zwaarder zijn. Mijn conditie is nu ook top en ik ben zo licht dat ik echt kilometers per uur sneller ben met klimmen, maar ik durf de inspanning in het begin nog niet helemaal te leveren. Na de eerste klimmetjes een lekkere afdaling naar Mook.

Foto's maken gaat wel lastiger

Maar we staan nu toch even stil, dus dan kan ik even mijn mobiel pakken daarvoor


Ik kan alweer op de pedalen staan


En daarna een stukje door de uiterwaarden langs het pontje naar Cuijk en dan weer terug richting de Jansberg. Dit is onze eerste echt wat serieuzere klim. En hier rijd ik gewoon met 20 km/h omhoog!  Wat een verschil met de velomobiel.  Nou ja, dat was te verwachten, maar het begint nu echt op te vallen.  Ook het op de pedalen staan gaat eigenlijk als heel natuurlijk. Hiervoor moet ik Franklin bedanken die veel tijd heeft gestoken in mij deze techniek aanleren. Vroeger durfde ik dat nooit namelijk.

De ervaren randonneur is net ingereden...


Daarna via de knapheideweg naar Groesbeek. Hier is een ongeluk gebeurt en op aanraden van de politie agent mag ik oversteken en het fietspad aan de overkant volgen richting Groesbeek. Daar maar meteen linksaf en dan via het centrum en de oude molen naar de Zevenheuvelenweg.

Erwin begint hier wat moeite te krijgen, dus we stoppen even om wat te eten te pakken, bij mij zit dat in mijn bidon als ik op de racefiets rijd. Ik eet dus minder vaak, al heb ik altijd wel een paar boterhammen mee, voor als de appeltaart op is op het terras.

Zevenheuvelenweg met een grote glimlach


Ik begin er nu lekker in te komen en de Zevenheuvelenweg gaat echt super makkelijk. Het stuk waar ik met Zoefje laatst 7 km/h reed, rij ik nu zo'n 18 km/h! En voor de rest van de tijd kom ik niet onder de 24 km/h. Ik merk wel dat ik weer "zitvlees" moet kweken. Maar verwacht dat ik het nog wel een paar uurtjes kan volhouden zonder echte problemen. Aan het eind van de Zevenheuvelenweg wacht ik op Erwin die iets minder dan een minuut later aankomt. Netjes hoor!

Erwin haakt af


Hierna dalen we af naar Heilig Landstichting. Vanaf daar weer klimmen naar Groesbeek terug. Ik rij op mijn dooie gemakje omhoog en aan het eind komt Erwin ook weer langs zij. Het is inmiddels 10 uur. En Erwin besluit hier af te haken om op tijd weer thuis te zijn. Ik eet een boterham en start aan de tweede helft van mijn rit.

Erwin gaat weer op weg naar huis

PR op de Duivelsberg verbrijzelt


Ik rij weer terug richting de Oude molen en dan via de Wylerbaan naar de Duivelsberg. Op de Duivelsberg zet ik een duidelijk persoonlijk record! Gewoon 2 minuten van mijn oude record af, wat al staat sinds 2008. Omdat het zo goed gaat besluit ik de gok te wagen en me naar beneden te storten richting Beek. Nou ja, dat eerste stuk is 10% met aan het eind een voorrangsweg. Dus rustig aan.

De Oude Holleweg


Vanaf daar kan je het dan weer prima laten lopen. Daarna meteen links en weer links, wat klinkers en dan de beklimming. Ik kan prima blijven rijden al gaat mijn hartslag wel flink omhoog hier. Ik weet niet hoe steil deze oude holleweg is, maar ik rij uiteindelijk op mijn laagste verzet. Boven kan ik meteen door en voel ik me nog steeds heel fit. Dit had dus sneller gekund als het geen onderdeel was van een rondje waarbij ik toch liever nog wat doseer. Klimmen moet je ook oefenen denk ik in dit geval. Al rij ik wel gemiddeld 13 km/h omhoog volgens Strava!

De laatste loodjes


Ik rij weer richting Heilig Landstichting en nu ga ik bij de rotonde rechtdoor. Ik besluit op de weg te gaan rijden omdat het fietspad nog al bezet is en ik over een paar honderd meter linksaf moet. Ja ik weet dat het niet mag met deze fiets. Maar er is niemand die er een probleem van maakt. Ik rij weer richting de Mooksebaan en de afdaling naar Mook moet ik veel remmen omdat er een auto is die mij zonodig moest inhalen maar vervolgens "langzaam" gaat rijden. Nou ja, je kunt niet alles hebben. Bij de rotonde sla ik rechtsaf en voor het spoor linksaf zodat ik langs het kanaal kom te rijden. Ik bedenk me dat ik zowat langs Reinier kom. Dus rij even langs, maar hij is blijkbaar een weekendje fietsen ergens anders. Dus ik rij weer door op mijn route. En na nog een kleine detour door de Hatertsevennen ben ik rond half 12 weer terug thuis.

Conclusie


Moe maar voldaan. Heerlijk om weer eens op de racefiets te zitten wel. En heel duidelijk in de heuvels ben ik veel sneller met die fiets dan met de velomobiel. Ik heb een gemiddelde snelheid van 26,3 km/h over 81 km en bijna 600 hoogtemeters. Wat blijft is dat de velomobiel gewoon vele malen comfortabeler is. En daardoor een beter fiets blijft om lange afstanden mee te rijden. Als ik kijk naar mijn herstel na de 1200 met de racefiets of de 1400 met de velomobiel is er een duidelijk verschil. Maar ook ben ik zelf nu veel fitter.

ik met mijn racefiets


De racefiets gaat waarschijnlijk wel een plekje krijgen in mijn trainingen zoals het er nu naar uitziet. De workout is gewoon op veel meer delen van het lichaam gericht en verder is het ook een betere cardio training. Al zal ik echt de heuvels in moeten voor de cardio of met flinke wind tegen fietsen. Na Parijs Brest Parijs wil ik ook weer kijken of ik het hardlopen kan oppakken. Maar dat durf ik nu niet aan ivm blessure gevoeligheid.

woensdag 26 juni 2019

600 km klimmen en dalen, nu met Zoefje

Oeps, ik heb het weer gedaan!


Ik heb mijn verslag van de vorige keer nog eens nagelezen. En blijkbaar staat het er niet in. Maar ik heb het vorige keer wel gedacht. Deze ga ik nooit meer rijden! Maar nu ik Zoefje had, dacht ik juist dat dit een goed plan was. Omdat ik dan 2 "klim" ritten met elkaar kon vergelijken. Nou, dat heb ik geweten. Het ging als volgt:

De voorbereiding


Ik had ditmaal Zoefje niet weggebracht, maar besloten om 1 dag eerder te vertrekken naar Boekelo. Zodat ik tussen de heenweg en het brevet nog een rustdag had. Dus donderdagmiddag rond half 4 vertrokken vanuit Nijmegen. En binnen 4 uurtjes stond ik in Boekelo.

De pont bij Pannerden 
Er staat links een houten fiets, maar die is dus niet zo goed te zien. Foto's maken vanuit Zoefje is toch lastiger

Het ging best snel, maar ik merkte ook dat mijn trapas te dichtbij stond. Ik had namelijk deze week nog een paar nieuwe pedalen geinstalleerd. En de schoenen van Kanjer die daarbij horen zijn net iets groter. Dus zodoende stond de trapas net te dichtbij. Verder was ik weer mijn reserve achterlichtjes vergeten. En toen ik Bart 's avonds belde wilde hij de volgende ochtend wel langs komen en kijken of we samen de trapas konden verzetten, en dan kon ik ook gelijk zijn toplampje weer lenen!

Dus vrijdagochtend kwam Bart rond half 10. En hebben we eerst even met de trapas gestoeid. Dat ging wonderbaarlijk makkelijk. Ik heb eigenlijk alles helemaal zelf gedaan. Daarna even een ritje om te kijken of ik er goed mee kon fietsen. En ik had het idee dat dat wel goed zat.

Super mooi weer met het proefritje

Bart was op de rechtopfiets mee, maar dan rijdt ie nog 40 km/h!


Peter liet weten dat hij iets eerder in Boekelo zou zijn vandaag. En we spraken af om rond 15 uur in Boekelo elkaar te treffen. Om half 3 even boodschappen gedaan bij de plaatselijke supermarkt en daarna naar het plaatselijke terras om op Peter te wachten.

Samen met Zoefje wachten op Peter

Peter kwam al snel aan. En na een versnapering op het terras togen we terug naar ons vrienden op de fiets adres. Ik had toevallig ook nog een hoop eten meegenomen omdat dat niet meer in de vriezer paste. En zodoende konden we lekker macaroni eten. En ook nog een restje bonen salade van onze vrienden op de fiets. Op tijd naar bed, al kon ik niet zo goed in slaap komen.

naar de start


Uiteindelijk nog wel uurtje of 6 geslapen. En voel me redelijk fit bij het opstaan. Ik heb Gert beloofd om te helpen bij de inschrijving aan de start. Dus om kwart voor 8 fietsen Peter en ik die kant op. Uiteindelijk blijkt dat ik niet veel hoef te doen, maar 1 persoon die niet vooraf ingeschreven heeft en voor de rest verkoop ik nog een petje van de randonneursvereniging.

En we zijn op weg


Na de waarschuwing van Gert dat er bijzonder veel wegwerkzaamheden onderweg zijn vertrekken we. Ik laat de wielrenners lekker voorop rijden.

De start, stralend weer


achter de groep aan


En als we bij de provinciale weg komen ga ik lekker op de weg rijden. Ik haal de achterste groep in. De eerste groep is dan al mijlen ver vooruit. Maar dat maakt echt niets uit. Randonneren gaat namelijk niet om hoe hard je in het begin rijdt, maar meer aan hoe fit je aan het eind nog bent. En ik ben van plan deze tocht aan het eind fit over de streep te komen. Daarom heb ik ook een slaapzak en een kussen bij me. Als ik ergens kans zie om een paar uurtjes in de fiets te slapen ga ik dat zeker doen. Ik rij een klein beetje op het schema van mijn rit met Kanjer de vorige keer. De omstandigheden waren toen iets minder warm (wat in een velomobiel aangenamer is), maar voor de rest ook zeer goed. Ik herinner me de route ook nog grotendeels. En herken veel punten. Ik twijfel nog of ik dan even een appje moet doen om later te zien of ik op hetzelfde schema reed. Maar besluit daar geen energie in te steken.

Echt wel genieten, en over de grens overal op de weg rijden!

Eerste Controle Punt


De eerste stempel in Reken had ik achteraf beter op dezelfde plek als vorig jaar kunnen halen. Want bij de post waar de route geknipt is, is het erg druk en verlies ik een paar minuten met in de rij staan. En daarna nog even mijn waterzak vullen, dat is dan wel weer snel gebeurt. Na een klein kwartiertje ben ik weer onderweg voor de 2e etappe. Het gaat aardig goed. Volgens Peter zou de wind nu andersom staan als vorige keer, wat betekent dat als ik nu minder snel op de 150 km ben, ik dat waarschijnlijk op de terugweg wel weer kan inhalen. En zo niet, ik heb natuurlijk nog genoeg uren over!


Ik weet dat het veel van hetzelfde is, maar zo een beeld van de wegen waarop ik hier rijdt









En ja, ik kwam zelfs op 1 km langs Olfen, heb echt even getwijfeld om niet even af te slaan

Deze randonneur ben ik vaker tegengekomen

Onverwachts treffen


Na iets meer dan 100 km zie ik Peter ineens op een terrasje zitten. Verbaasd tuter ik alleen maar. Bij Hamm komt Peter mij weer achterop en maak ik een foto van hem. Daarna haalt hij mij in en met dat de klimmen langer worden verdwijnt hij uit het zicht.  Ik weet dat hij op dit parkoers zeker sneller is. Zelfs op het vlakke heb ik al moeite om dezelfde snelheden te rijden. En klimmen is met een racefiets gewoonweg veel makkelijker. Daarbij heb ik ook niet het doel om echt snel te zijn, maar meer om Zoefje aan een goede test te onderwerpen voor Parijs Brest Parijs. Er wordt namelijk aangeraden om minstens een 400 of een 600 te rijden met de fiets waarmee je naar Parijs wil. Nou dit is dus mijn poging voor een 600.

Peter gaat nog goed!


Deze tocht gaat later bekend staan als de grote Apfelkuchen tocht met Zoefje


Ik kom iets later aan in Bremen (153 km) dan afgelopen keer met Kanjer. Maar niet schrikbarend, en ik besluit om hier een pauze te nemen met een familien Apfelkuch!

Het uitgehongerde randonneurs Appelgebak hier

Zoefje in de schaduw, want het is al aardig warm


Nou ik krijg hem dus niet helemaal op, maar de rest kan ik meenemen in de fiets. Ook gelijk maar water gekocht bij de supermarkt aldaar. En daarna kan ik weer op weg. Ik rij rond 16.10 Bremen uit. En ik weet nog dat dit stuk heel traag ging tot aan Winterberg. Met Zoefje is dat dus niet veel anders merk ik. Ik ga me niet kapot rijden om die paar kilometer per uur sneller te zijn. Dat heeft gewoon geen nut, aangezien ik beter mezelf kan sparen om later wanneer het vlakker is nog wat over te hebben. Psychisch zijn dit de zwaarste klimmen voor mij. Want ze zijn lang en letterlijk uitzichtloos.

Bovenaan de afdaling naar Meschede


Ik ben dan ook blij als ik de afdaling naar Meschede kan maken. Maar ik weet nog dat met Kanjer dit een lastige afdaling was. Dus ik probeer zo goed en zo kwaad mogelijk de vaart eruit te houden. Want niet echt lukt. In Meschede lukt het me zelfs niet om tot stilstand te komen voor eens stoplicht! Gelukkig springt dit net op groen als ik voorbij sjees.

Twijfel... wat is verstandig?


Als ik weer omhoog ga stop ik ergens langs de kant om even bij te komen. Maar ik vertrouw mijn remmen niet voldoende eigenlijk. Wordt het niet tijd om om te draaien? Ik twijfel heel erg en bel een velomobiel vriend om raad. Hij heeft wat tips om meer luchtweerstand te creeren. We gaan kijken of het werkt en hoeveel luchtweerstand ik extra nodig heb om veilig beneden te komen uberhaupt. Het blijkt dat mijn vizier eraf halen al wonderen doet en ook ietwat rechterop gaan zitten helpt al een hele hoop, zo kan ik in ieder geval met de remmen nog een beetje rond de 50 km/h blijven met afdalen. En dat vind ik nog prima te doen. De klim naar Winterberg is psychisch deze keer iets beter te doen, omdat ik weet wat er gaat komen.

Winterberg!


Ik ben ongeveer een half uur later in Winterberg dan de vorige keer met Kanjer. En eet daar weer een Apfelkuch met thee erbij dit keer. Na een half uur zit ik weer in de fiets, met een nieuwe volle zak water. Dat betekent dat ik op 225 km al dik 7 liter water gedronken heb! Maar ook nu neem ik weer 3 liter mee. Beter te veel dan te weinig, ook al is het gewicht. Het eerste stuk vanaf Winterberg is een afdaling. Daarna weer omhoog en staat er nota bene als je nog vaart hebt een stoplicht. Nou ja, dat is dus even wachten. En daarna voor de rij auto's uit de wegwerkzaamheden langs. Ze zullen wel gedacht hebben, dat is een trage slak zeg!

100 km/h!


Na nog een klein bultje komt de beloning. Nou ja, voor mij met mijn crappy remmen voelt het dus niet zo. Er staat afdaling 10%.  Dat klinkt niet heel aanmoedigend. Maar blijkt uiteindelijk wel! Want omdat het nog redelijk licht is (ook al is de zon officieel net onder) kan ik zien dat ik het kan laten lopen. Waardoor ik op een 3 baans weg met 100 km/h naar beneden knal! Heerlijk, want daarna volgt een helling waar ik nog met dik 50 km/h boven kom. Ik merk ook dat het afdalen steeds vertrouwder wordt. Dit is zeker een goede training voor PBP! Er zitten in deze etappe wel veel beklimmingen maar ook veel afdalingen afgewisseld met wat stukjes langs meren waar het dan weer normaal glooiend is zodat je wat vaart kunt houden. Dat maakt dat ik dit stuk aangenamer vind rijden dan het stuk tussen Bremen en Winterberg.

Geen idee, maar volgens mij was dat de maan?

dit is met mijn verlichting op de laagste stand!


Op 300 km twijfel ik nog even of ik daar ga slapen als ik een plaspauze houd net bij een bushokje, maar er komen erg veel auto's langs. En ik besluit de laatste kilometers door te rijden naar de stempelpost. Ook omdat ik waarschijnlijk toch te weinig accu's bij me heb en voor de zekerheid dan daar gelijk 1 accu kan opladen terwijl ik slaap. En het voelt gewoon veiliger om onder camera toezicht te slapen dan ergens langs de weg.

Fritzlar, lekker slapen!


Iets voor 2 ben ik dan in Fritzlar. De vrouw die de shop beheerd is zeer vriendelijk. En ze wil mijn accu wel opladen. Helaas is de thee op, had ik toch maar zelf een paar zakjes meegenomen. Iets voor de volgende keer. Wel een lekkere notenkoek voor het slapen gaan. Om kwart over 2 lig ik in mijn slaapzak in Zoefje. Ik word nog 1x wakker van een paar duitse jongens die naast mijn fiets hard staan te praten en schrikken als ik ineens overeind kom. Daarna ben ik meteen weer vertrokken. Om half 5 gaat de wekker en dan is mijn GPS horloge en mijn navigatie ook opgeladen net als ik. Mijn telefoon wordt ook gelijk aan het infuus gelegd. En na appeltaart en ice tea en een gesprek met een randonneur die ik onderweg nog een paar keer ben tegengekomen ga ik weer op pad om kwart over 5.

Het verschil tussen Zoefje en Kanjer is nog steeds miniem tot nu toe


Vandaag zou ik het verschil tussen Kanjer en Zoefje echt moeten gaan merken. Namelijk met 2 uur slaap en minder inspanning zou ik misschien wel eens dezelfde tijd kunnen rijden. Al begin ik wel met een achterstand van zo'n 2,5  uur vanuit Fritzlar. Het volgende stuk moet ik een beetje wakker worden. En al snel word ik voorbij gereden door de zojuist genoemde randonneur. Maar omdat het glooiend is gooi ik mijn snelheid in de afdalingen wat omhoog zodat ik de klimmen het grootste deel omhoog kom. Dit werkt goed, en hiermee laat ik de wielrenners die me net na Fritzlar hebben ingehaald uiteindelijk weer achter me. Vandaag mag ik genieten, want ik heb alle tijd om te fninishen!

Fritzlar zonsopgang

Genieten is ook meegenieten, dus foto's maken voor het nagenieten!






Controle Punt Rhoden


Ik ben om 8 uur bij de mc donalds in Rhoden. En hier weer hetzelfde recept Apfelkuch met Thee. Waterzak bijvullen. En deze keer ook ORS innemen. Ik voel me weer als herboren als ik vertrek.

Ontbijt, Lunch en diner = Appeltaart!

De laatste echte heuvels


Ik weet dat er nu nog heuvels komen die redelijk pittig zijn. En dat ik gewoon rustig aan moet klimmen en dat ik dan wel boven kom. Parkoerskennis is een groot goed nu. Erg leuk dat ik omhoog weer ingehaald word door een tweetal dat mij ook al had ingehaald net na Fritzlar. En uiteindelijk ga ik met 70 km/h naar beneden en zie ik ze weer terug op de volgende klim. De laatste echte klim heb ik een racefietser voor me die dezelfde snelheid rijdt! Nou, dan ben je er echt belabberd aan toe als racefietser denk ik. Bij de afdaling haal ik hem in. En daarna zijn er geen steile hellingen meer dus kan ik redelijk door blijven rijden. Al blijft het wel glooiend uiteraard.

Mijn favoriete lunch is er niet!


In Oelde hebben ze geen Apfelkuch! Dat is ook voor het eerst, nou ja, dan maar een broodje ei. Waterzak vullen. Op het terras zitten Robert en Bram. Robert heeft blijkbaar vanaf 200 km met een fixie gereden. Want hij heeft een veertje verloren waardoor zijn freewheel vast zit! Dat betekent dat hij constant moet remmen met afdalen en altijd blijven trappen. Petje af hoor! Ze hebben ook veel respect voor mij, want ze hebben mij blijkbaar regelmatig op slakketempo omhoog zien rijden. Ze vertrekken net een paar minuten eerder dan ik, want ik maak nog even een praatje met de randonneur die net binnenkomt.

Peter is al binnen en ik moet nog 140 km!


Inmiddels is Peter al binnen! Die is behoorlijk veel sneller dan vorige keer zeg! Heel netjes. Als ik weg rij duurt het een paar kilometer maar uiteindelijk kom ik Robert en Bram weer tegen. Naar Buldern rijdt het op zich lekker, maar ik merk dat ik mijn appeltaart mis. Ow wacht! Die appeltaart uit Bremen zit nog in mijn fiets! Onderweg hou ik nog een plaspauze waarna ik de appeltaart opeet. Heerlijk hoor! Die heb ik niet voor niets helemaal over al die heuvels gesleept.

Nog een extra stop het op heetst van de dag om oververhitting te voorkomen

Pizza in Buldern


In Buldern ga ik naarstig op zoek naar een appeltaart stop, maar vind niets. En moet hier ook stempelen. Dus besluit een stukje terug te rijden voor de pizzaria die ik zag. Super aardige mensen. Ik krijg voor 4,50 een super grote pizza en een volle waterzak! De pizza bakker is oprecht geinteresseerd  in Zoefje en schrijft zelfs het adres van velomobiel.nl op. Ben benieuwd of hij er een gaat kopen! Hij wilde Zoefje  zo kopen van mij. Heel erg grappig, nog niet eerder meegemaakt.

ik bestelde er een zo klein mogelijk. Dat is dus nog heel groot.


De laatste etappe!


Als ik weer verder rijdt voel ik me op zich goed, maar de warmte begint me nu op te breken. Eerder met de beklimmingen was het 48 graden in de fiets, maar dat voelde minder warm dan nu, omdat het in de bossen was. Terwijl mijn meter nu "maar" 40 graden aangeeft. Als ik ergens een bosje vind waar ik even kan plassen en afkoelen doe ik dat. Een uurtje voor ik in Boekelo ben laat ik aan Peter weten dat ik aantocht ben. En om 19.40 uur kom ik aanrijden. Peter maakt een opname van mij. En daarna heerlijk op het terras zitten even.

Gehaald!

34 uur en 40 minuten

Ik heb maar met 1 werkende rem gereden!


Ik vertel dat mijn remmen het niet goed deden. En Gert kijkt er een keer na. Hij zegt, je hebt ook maar 1 rem! Die andere doet niets. Waarschijnlijk het schroefje verlopen. Ouder systeem, waarbij dat makkelijker kan blijkbaar. Robert en Bram komen denk ik een half uurtje later binnen en we hebben nog een babbeltje. Daarna ga ik met Peter weer  terug naar vrienden op de fiets. Na douchen en eten richting bed.

Boekelo - Lobith


De volgende ochtend ben ik bijtijds op. En na ontbijt heerlijk de tijd om spullen in te pakken enzovoorts. Daarna nog even aan de afstelling van de remmen gezeten. En ik kan de rem die niet werkte zo weer met de hand goed krijgen. Nou, dat lijkt me zeker dat dat te los zit! Maar goed, die rem die piept dus. Dus als ik geen piep hoor is ie weer verlopen. In ieder geval een goede indicator! Ook fijn om te weten dat ik dus met 1 rem nog kan overleven. Peter en ik fietsen samen naar Borculo om daar weer een ijsje te eten op het terras van 't Dommerholt.

Heerlijk in de schaduw!

Leuk om samen te fietsen

Warm op het terras ijsje eten


Daarna rijden we nog tot aan Zelhem gelijk op. Hier slaat Peter af richting Doesburg en ik rij door naar Lobith. Ik zou eigenlijk naar Amsterdam gaan fietsen. Achteraf gaat dat de volgende dag niet door. Dus ik had ook meteen naar huis kunnen fietsen. Maar niet zo heel erg.

Lobith - Nijmegen


Dinsdag fiets ik rond 11 uur het laatste stukje naar Nijmegen en dan ben ik blij dat ik weer thuis ben. Ik heb ervan genoten. Maar het kost ook allemaal energie. Dus thuis komen is dan ook weer fijn.

dinsdag 18 juni 2019

Eerste maand Zoefje

De voor en tegens


Het is een beetje een lijstje geworden. En ik heb niet veel zin om het helemaal uit te schrijven. Maar voor mijn eigen administratie is dit wat ik ongeveer ervaar na een maand met Zoefje gereden te hebben. Nou ja, eigenlijk maar 2 weken, want ik heb hem die maand ook 2 weken niet gehad ivm de reparatie. Maar aangezien ik inmiddels meer dan 1600 km heb gefietst met Zoefje. En ook nog af en toe met Kanjer tussendoor is het denk ik wel redelijk representatief.

Fijner aan Kanjer


- Ik word blijer van het rijden met Kanjer

- binnen de stad is Zoefje niet sneller

- draaicirkel is beduidend beter, daardoor rijdt Kanjer in de stad veel fijner

- Afstellingen bij Zoefje moeten nog beter. In Kanjer is dat allemaal al helemaal uitgekristaliseerd. (trapas verder weg misschien nog)

- De standaard verlichting is minder goed bij Zoefje (1 koplamp en 6v installatie), maar als het goed is heb ik dit opgelost  met 2 extra lampen op de spiegelsteuntjes + een betere koplamp dan dat er oorspronkelijk op zat.

- Meer / ander zicht in Kanjer. Je zit hoger dus meer overzicht. Maar ik kan bijvoorbeeld bij Zoefje wel weer beter over de voorkant heen kijken. Maar minder goed door het vizier heen weer.

Gelijk


- vlak is Zoefje alleen sneller met goed wegdek en weinig obstakels/bochten, maar op zijn minst even snel

- Het verschil in snelheid tussen Zoefje en Kanjer wordt groter naarmate ik beter getraind ben, na terugval door een week keelpijn had ik het idee dat Kanjer weer sneller was. En nu ongeveer gelijk na een paar dagen trainen in Zoefje weer.

Fijner aan Zoefje


- klimmen en dalen gaat vlotter

- hartslag is beduidend lager met Zoefje op dezelfde snelheid

- energieverbruik ligt lager

maandag 17 juni 2019

Zoefje is terug en ik ook

Reparatie Zoefje


Na het ongelukje met Zoefje tijdens de 400 km, gelijk dinsdag een offerte aangevraagd voor wat het kostte om hem te maken (verzekeringswerk). En toen kreeg ik direct van Paulus de vraag of ik hem dan vrijdag zou kunnen afleveren. Aangezien ik die vrijdag naar het Grenslandtreffen wilde en woensdag nog tijd had om naar Dronten te fietsen, gelijk de volgende dag maar in Zoefje gesprongen om hem daarheen te brengen. Ik dacht dan is ie mooi snel klaar. Maar omdat het nu redelijk druk is bij de spuiter, duurde het allemaal net iets langer. En zo kon ik afgelopen donderdag Zoefje weer ophalen in Dronten.

Keelpijn


Overigens werd ik de vrijdag erna ziek en kon ik alsnog helaas niet naar het Grenslandtreffen. Dit was nog een staart van de pfeiffer waarschijnlijk. Ik had namelijk alleen de keelpijn die precies als pfeiffer keelpijn voelt. En aangezien ik net 2 weken van de pfeiffer medicatie af was, was de link snel gelegd. Dus gelijk maar weer medicatie bij besteld. En inmiddels is het weer onder controle. Al merk ik wel dat ik een stuk terug gevallen ben in mijn conditie. Voel me lang niet meer zo fit als 3 weken terug.

Weer terug in de fiets


In de week voordat Zoefje af was al wel een beetje begonnen met trainen in Kanjer. En dat ging met korte stukjes goed. Wel een lange afstand op een dag maar stukjes van maximaal 35 km achter elkaar ging uitstekend. Maar uiteraard voor randonneren moet de conditie beter. En daarom met het ophalen van Zoefje eens kijken of ik dit uit kon bouwen naar 2 uurtjes achter elkaar door rijden.

Zoefje ophalen


Donderdagochtend kon Hennie (mijn moeder) me met de auto naar Dronten brengen, wat heel fijn was omdat ik veel energie verlies met trein reizen. En ik dan ook een stuk korter onderweg was naar Dronten.

Op de heenweg naar Dronten kwamen we het broertje van Zoefje van Jan tegen

In Dronten aangekomen nog een paar proefritjes met Zoefje gemaakt. Ik hoorde nog steeds een geluid wat ik niet thuis kon brengen. En heb Eva gevraagd ernaar te luisteren. Uiteindelijk vond ze het euvel. Het kettingtandwiel zat los. Na nog even wat gegeten en thee gedronken te hebben met Hennie ben ik ingestapt om via een Vakjesvul route naar huis te fietsen. Erik zou rond 13 uur vertrekken, dus ik was mooi een uur eerder onderweg. Maar ik had dan ook een iets langere route gekozen van 143 km. Het eerste stuk was door de polder zigzaggen om zoveel mogelijk lege ruimte op te vullen. En ik merkte dat ik richting huis flinke tegenwind had, maar omdat ik zigzag deed reed ik ook weer terug richting Dronten een stuk. Dat ging echt heerlijk. Helaas was dat dus maar een heel klein stukje van de route, want de rest van de middag zou ik met de wind op de neus rijden.

Echt mooi weer is het niet, maar in ieder geval wel droog


lekker veel wind in de polder

Na 55 km stond ik ergens net na Harderwijk, waar ik het wel mooi vond om even een plaspauze te doen en gelijk even een boterhammetje te eten. Ik had vooral psychisch wel moeite om die afstand in 1x te rijden. Het tweede deel ging al wat beter. Maar na 118 km kwam er een pauze die ik graag nam. Er kwam namelijk een hoosbui over en ik kon mooi schuilen onder de A50. Ik voelde me overigens wel een velomobielwatje, want ik bleef daar wel bijna 20 minuten wachten tot het echt nagenoeg droog was. En er waren een hoop fietsers die daar ook even kwamen schuilen maar zeker 5 a 10 minuten eerder vertrokken dan ik.

Pauze na harderwijk

in de verte zie je de buien al hangen

Net nog droog de brug over gekomen

Na 5 minuten....


Ik had gewoon geen zin om in de regen te rijden al heb ik nog een heel klein beetje regen gehad in het begin na vertrek, maar dat mocht geen naam hebben. Ik was ruim voor Erik terug in Nijmegen. Zodat ik nog even kon douchen en de laatste dingen opruimen in huis voordat hij aankwam.

Na regen komt zonneschijn

nog wel een paar spetters gehad, maar overwegend droog

En hij is weer thuis!


Zelfs Kanjer is blij dat zijn maatje er weer is


Erik had ook een aantal keren moeten schuilen vanwege de buien. En was volledige doorweekt. Hij had ook gemerkt dat zijn velomobiel niet 100% waterdicht was. Nadat ook hij gedoucht was had ik het eten opgewarmt dat ik gisteren al had gemaakt en konden we aan de macaroni. Dat ging er wel in. 's avonds nog even de route doorgenomen van de volgende dag. Erik kwam namelijk om de Ambtenaren toertocht te fietsen en ik mocht mee als introduce. Erik  had wat aanpassingen gedaan om nog wat extra vakjes te vullen, zodat de route uiteindelijk zo'n 125 km was + 20 km op en neer naar de start.


Ambtenarentocht met Erik


Omdat Erik als vriend op de fiets bij mij was, kreeg hij uiteraard het VIP arrangement. Wat betekende dat ik om 7 uur moest opstaan. Eerst even mijn eigen zaken regelen zodat ik na het ontbijt klaar zou zijn voor vertrek. En daarna de eieren koken, broodjes en croissantjes in de oven, sinaasappelsap persen. Ik begin er nu eindelijk een beetje een ritme in te krijgen. Dus om kwart voor 8 was het ontbijt klaar. Erik was inmiddels ook al in fietskleding beneden. Dus we konden na het ontbijt vlot vertrekken en waren netjes rond 9 uur bij de start van de Ambtenarentocht.

vertrek naar de start

Zoefje bij de start

En Erik met Eitje

We zouden vandaag echt relaxt fietsen. Maar omdat ik met Zoefje moet trainen voor de 600 km volgende week was ik dus niet met Kanjer. Al zou ik deze rit makkelijk met Kanjer hebben kunnen doen. Maar Zoefje reed vandaag ook best fijn.

Even wachten.....

Nog even wachten....
Na wat omzwervingen bij de Buurderij in Overasselt gestopt bij het eerste verzorgingspunt. Hier begon het te regenen. Al was het niet heel veel, toch minder leuk als je net appeltaart op het terras aan het eten bent. Ook gelijk een koek en banaan meegenomen en opgegeten. Daarna weer snel in de fiets. Met nog een extra lusje naar de brug bij Heumen en toen via de kraaijenbergse plassen kronkelend door Brabant naar Oeffelt. 

Nog een ligfiets bij de buurderij

Dreigende luchten
Kraaijenbergse plassen

De alpaca's bij Haps

Daar aangekomen was Koen thuis. Dus we konden mooi een Kopje thee en koffie en een Kanjer krijgen. Toen we weer op weg waren kwamen we nog weinig deelnemers tegen. Waarschijnlijk te lang in Oeffelt gezeten ofzo. Maar dat mocht de pret niet drukken. 

Het weer is stukken beter nu

Super mooi asfalt hier

Nog een mooie route gefietst en vanaf Plasmolen begon het echte klimwerk met de Zevendalseweg. En gelijk op de eerste heuvel stond Erik na een paar meter al stil. Ik reed iets verder door om niet in de weg te staan. Erik had zijn ketting eraf kreeg ik via de app mee. Dus even uitstappen en terug lopen, maar het euvel was al snel verholpen.  Daarna rustig aan omhoog met zo'n 9 km/h. met Kanjer reed ik hier de vorige keer volgens mij 7 km/h maar die heeft ook een iets kleiner voorblad nog. In ieder geval kwamen we nu beiden goed boven. En na de klim volgt uiteraard de afdaling. Dus lekker naar beneden Zoefen. Beneden had de organisatie heerlijk een bijna 180 graden bocht in de route gemaakt die onmogelijk met een velomobiel gemaakt kon worden. Zelfs met Kanjer was dit onmogelijk geweest. Maar goed, niet erg, gewoon even uitstappen dan maar. Nadat we de velomobielen op de rails hadden gezet konden we langs de oude spoorlijn naar Groesbeek zoeven. Nou ja, er waren uiteraard wel wat fietsers die als obstakel dienden. 

De eerste klim

Vanuit Groesbeek via de Zevenheuvelenweg naar Berg en Dal. Nu was ik voor het eerst heel blij dat ik met Zoefje was! Je moet namelijk weten dat de Zevenheuvelenweg niet alleen omhoog gaat, maar ook naar beneden en met Zoefje kon ik precies genoeg vaart maken om bij de meeste heuvels ook weer boven te komen met een snelheid van boven de 23 km/h! Dat was me met Kanjer zeker niet gelukt, en hier raakte ik Erik op een gegeven moment ook uit mijn spiegels kwijt. In Berg en Dal was onze laatste bevoorradingsstop bij de Heksendans en ik wachtte geduldig tot ik zag dat Erik het ook gevonden had. Daarna even de fietsen wegzetten en lekker op terras wat snacks gegeten van de organisatie. Ik mocht er zelfs ook nog 2 meenemen voor onderweg. Na het Wielermuseum achter de tralies te hebben bekeken weer op pad gegaan voor het laatste deel van ongeveer 20 km van de toertocht. 

Erik fotografeert het wielermuseum tussen het hekwerk door

Met nog een klein lusje extra door de Ooijpolder. Toen we uiteindelijk terug in Lent waren (waar de start ook was) was de finish boog al weggehaald. Wel stond er een klok die liet zien hoe laat we binnen waren. We besloten om gelijk maar om te draaien en terug te fietsen naar huis. Erik had mij zijn vakjes in Nijmegen laten zien en ik trakteerde hem op nog een paar extra vakjes die hij nog niet had. Na 145 km kwamen we moe maar voldaan terug. Al was ik niet zo moe als van de rit van gisteren. Maar die had ik natuurlijk ook met veel minder pauze gedaan en nu had ik ook veel relaxter gefietst. Veel beter vol te houden in ieder geval! Na een pizza werd het 's avonds niet zo laat, want we zouden zaterdagochtend om 7 uur vertrekken. Dat betekent voor mij om 5 uur de wekker!

"Even" op en neer naar Bergen op Zoom


Nou, dat even werd  toch iets langer. We waren wel op tijd vertrokken, maar Zoefje schiet gewoon minder op met slecht weer. Ik moest wennen aan het rijden met de kap erop omdat we in de regen starten. Gelukkig had ik hem er wel op samen met mijn duikuitrusting, want tegen dat ik Nijmegen uitreed kreeg ik al gelijk een plons water van een auto over mijn fiets heen. Nou ja, daarvoor heb je dat dus onder anderen. Aan het eind van Wijchen de kap er maar af gedaan. En zonder rijdt het toch echt veel fijner! Erik zei later ook dat ik met schuimkap veel trager rijd. En dat vind ik niet zo raar. Want ik zie  gewoon een stuk minder als die erop zit. En ik ben gewoon nog niet voldoende gewend aan de draaicirkel van de fiets dat ik alle bochten op snelheid durf te nemen. Zeker met wat minder zicht is dat lastig. Net voor Den Bosch kregen we weer een zwaardere regenbui. Dus weer de kap er even op, maar die ging er na een paar kilometer alweer af. Ik kon er echt niet voldoende mee navigeren. Zeker niet met al dat gekronkel door een stad om vakjes te vullen voor Erik. Gelukkig was de regen nu iets minder.

Even wat plaatjes van een fiets kruispunt boven de weg in Den Bosch



Erik maakt de foto van mij, zie zijn blog

Super mooi weggetje door de stad


Een paar kilometer voor Heusden had ik mijn eerste lekke band. Al denk ik dat ik die al veel langer had, want ik merkte in Oss al een keer dat de bocht niet zo lekker liep. Het was een leeglopertje, dus band gewisseld met een nieuw exemplaar. En de oude band maar even op een plek gestopt waar het vies mocht worden want ik had geen extra plastic zakken bij me (das dus iets voor op de bagage lijst). Na nog geen 100 meter reden we een kudde schapen in en die wilden gewoon niet aan de kant. Uiteindelijk had ik uitgevonden dan rijden en constant blijven bellen redelijk werkte, dan bleven ze in ieder geval lopen. We besloten bij de volgende kudde dat we van de route gingen afwijken en reden richting het halve zolen pad.

Nog voor mijn bandenwissel langs de Maas

De kudde schapen die ons aan het insluiten was

Maar voordat we in Waalwijk waren had ik mijn tweede lekkeband, nu de rechterkant. Heerlijk zo'n band met een hoop schapenstront eraan! Nou ja, er zijn ergere dingen in het leven. Dus mijn tweede reserve buiten en binnenband gepakt en erop gelegd. Nu had ik dus geen directe reserve banden meer klaar liggen. In Bergen op Zoom maar even nakijken en plakken. Gelukkig had ik geen lekke banden meer, maar uiteraard kon Erik niet achterblijven. En een paar 100 meter later stonden we weer stil. Hij bleek zijn nieuwe Gocycle aan de binnenkant helemaal aan gort te hebben gereden in 1500 km. Dat is wel erg rap. Nou ja, hij had gelukkig nog een reserve exemplaar bij zich. Gelijk ook even de andere kant bekeken maar die was er gelukkig minder erg aan toe. Het was inmiddels half 12 en we hadden maar liefst 75 km afgelegd.

Erik lekker aan het pompen

De afgeschreven gocycle


Maar gelukkig was het nu wel droog! Al duurde dat voor mij niet heel lang. Want aan het eind van het halve zolenpad nam ik afscheid van Erik en niet veel later begonnen de eerste druppels al te vallen. Alleen had ik nu zoiets van, ik rij gewoon door en doe alsof er niets aan de hand is. En dat werkte blijkbaar, want het werd minder nat en goed genoeg om lekker door te kunnen fietsen. Uiteindelijk viel het me nog super mee dat ik voor half 3 in Bergen op Zoom was! Ik snap nu ook meteen waarom het daar zo heet, want het laatste stukje moest ik serieus klimmen.

Halve zolenpad


Ja! Bergen op Zoom

Toen ik aangekomen was maar even relaxt gedaan, eerst mijn banden geplakt en daarna binnen gaan kijken in de nieuwe woning van Sandra. Hier waren mijn ouders en Ed en M. (een familielid van Sandra) druk bezig met laminaat leggen. Ik kwam net binnen toen de beneden verdieping bijna klaar was. Zag er super strak uit. Na het thee drinken en opruimen gingen mijn ouders en Ed alweer richting Lobith met de bus.

Daar gaan ze weer terug naar Lobith


Sandra, M. en ik gingen nog even bij de Gamma langs om gereedschap te halen voor het verder kunnen leggen van het laminaat op de bovenverdieping. En daarna zijn we nog even wat te eten gaan halen. Rond half 5 begon de lucht te betrekken dus ik besloot om mijn fiets in te pakken en te gaan rijden zodat ik de ergste regen niet mee zou krijgen. Ik was gelukkig net op tijd. Want in mijn spiegels zag ik de donkere wolken achter me en voor me was de lucht strak blauw. Later kreeg ik nog wel wat motregen, maar echt doorgezet naar erger heeft het gelukkig niet.

Op de terugweg

mooi fietspad

Als het bovenste lampje knippert ben je gezien en hoef je dus niet moeilijk te doen om op het knopje te drukken. Kwam ik alleen in Breda tegen volgens mij.

Zo, deze gemeente had ik nog niet gehad. Nu is brabant ook gevuld 

De route was door een voor mij nog onontgonnen gebied. Ik had hier nog helemaal geen vakjes. Ik had gekozen voor de strooiroute ivm dat ik misschien 's avonds pas terug zou rijden. En het dan deels donker zou zijn. Maar dat was niet nodig geweest. En het stoppen voor de vele stoplichten omdat ik dwars door alle steden en dorpen reed deed me toch wel een beetje de das om. Maar uiteindelijk ben ik prima aangekomen in Nijmegen. De terugweg ben ik ook alleen in Oss super kort gestopt om even wat extra bevoorrading uit mijn tas te halen. En verder heb ik nonstop gereden. Dus ik kan blijkbaar wel gewoon non stop 135 km fietsen nu. Dat is fijn om te weten!

Bij Rosmalen


Zonsondergang bij Herpen

En weer over de Maas bij Niftrik

In Niftrik zei mijn gps dat de zon onder was. Maar het was nog licht genoeg om de koplamp niet echt nodig te hebben om het laatste stuk naar huis te rijden. De lampentest moet ik dus binnenkort nog maar eens doen. Ik was in ieder geval in 5,5 uur terug in Nijmegen vanaf Bergen op Zoom. En dat met een kruissnelheid van 27 km/h ongeveer. Ik denk dat het met een betere route nog wel sneller kan met Zoefje. Dus dat moet ik nog maar eens goed uitzoeken.

Hersteltraining


Na een paar dagen zoveel fietsen met Zoefje, stond Kanjer natuurlijk te trappelen om ook eens uitgelaten te worden. Dus ik besloot om zondag maar een hersteltraining met Kanjer te gaan doen en gelijk even Ed tegemoet te rijden. Ik moet zeggen, de benen voelden wel zwaar en ook voelde ik mijn linker knie. Dus die had wel wat te voorduren gehad. Gelukkig ging dat na een paar kilometer beter en toen ik uiteindelijk weer thuis was, was mijn knie ook niet meer zo gevoelig.

Weer de vertrouwde oranje neus!

Ed, met zijn fietskarretje achter de Quest XS