Zoefje is terug en ik ook

Reparatie Zoefje

Na het ongelukje met Zoefje tijdens de 400 km, gelijk dinsdag een offerte aangevraagd voor wat het kostte om hem te maken (verzekeringswerk). En toen kreeg ik direct van Paulus de vraag of ik hem dan vrijdag zou kunnen afleveren. Aangezien ik die vrijdag naar het Grenslandtreffen wilde en woensdag nog tijd had om naar Dronten te fietsen, gelijk de volgende dag maar in Zoefje gesprongen om hem daarheen te brengen. Ik dacht dan is ie mooi snel klaar. Maar omdat het nu redelijk druk is bij de spuiter, duurde het allemaal net iets langer. En zo kon ik afgelopen donderdag Zoefje weer ophalen in Dronten.

Keelpijn

Overigens werd ik de vrijdag erna ziek en kon ik alsnog helaas niet naar het Grenslandtreffen. Dit was nog een staart van de pfeiffer waarschijnlijk. Ik had namelijk alleen de keelpijn die precies als pfeiffer keelpijn voelt. En aangezien ik net 2 weken van de pfeiffer medicatie af was, was de link snel gelegd. Dus gelijk maar weer medicatie bij besteld. En inmiddels is het weer onder controle. Al merk ik wel dat ik een stuk terug gevallen ben in mijn conditie. Voel me lang niet meer zo fit als 3 weken terug.

Weer terug in de fiets

In de week voordat Zoefje af was al wel een beetje begonnen met trainen in Kanjer. En dat ging met korte stukjes goed. Wel een lange afstand op een dag maar stukjes van maximaal 35 km achter elkaar ging uitstekend. Maar uiteraard voor randonneren moet de conditie beter. En daarom met het ophalen van Zoefje eens kijken of ik dit uit kon bouwen naar 2 uurtjes achter elkaar door rijden.

Zoefje ophalen

Donderdagochtend kon Hennie (mijn moeder) me met de auto naar Dronten brengen, wat heel fijn was omdat ik veel energie verlies met trein reizen. En ik dan ook een stuk korter onderweg was naar Dronten.

Op de heenweg naar Dronten kwamen we het broertje van Zoefje van Jan tegen

In Dronten aangekomen nog een paar proefritjes met Zoefje gemaakt. Ik hoorde nog steeds een geluid wat ik niet thuis kon brengen. En heb Eva gevraagd ernaar te luisteren. Uiteindelijk vond ze het euvel. Het kettingtandwiel zat los. Na nog even wat gegeten en thee gedronken te hebben met Hennie ben ik ingestapt om via een Vakjesvul route naar huis te fietsen. Erik zou rond 13 uur vertrekken, dus ik was mooi een uur eerder onderweg. Maar ik had dan ook een iets langere route gekozen van 143 km. Het eerste stuk was door de polder zigzaggen om zoveel mogelijk lege ruimte op te vullen. En ik merkte dat ik richting huis flinke tegenwind had, maar omdat ik zigzag deed reed ik ook weer terug richting Dronten een stuk. Dat ging echt heerlijk. Helaas was dat dus maar een heel klein stukje van de route, want de rest van de middag zou ik met de wind op de neus rijden.

Echt mooi weer is het niet, maar in ieder geval wel droog

lekker veel wind in de polder

Na 55 km stond ik ergens net na Harderwijk, waar ik het wel mooi vond om even een plaspauze te doen en gelijk even een boterhammetje te eten. Ik had vooral psychisch wel moeite om die afstand in 1x te rijden. Het tweede deel ging al wat beter. Maar na 118 km kwam er een pauze die ik graag nam. Er kwam namelijk een hoosbui over en ik kon mooi schuilen onder de A50. Ik voelde me overigens wel een velomobielwatje, want ik bleef daar wel bijna 20 minuten wachten tot het echt nagenoeg droog was. En er waren een hoop fietsers die daar ook even kwamen schuilen maar zeker 5 a 10 minuten eerder vertrokken dan ik.

Pauze na harderwijk

in de verte zie je de buien al hangen

Net nog droog de brug over gekomen

Na 5 minuten....

Ik had gewoon geen zin om in de regen te rijden al heb ik nog een heel klein beetje regen gehad in het begin na vertrek, maar dat mocht geen naam hebben. Ik was ruim voor Erik terug in Nijmegen. Zodat ik nog even kon douchen en de laatste dingen opruimen in huis voordat hij aankwam.

Na regen komt zonneschijn

nog wel een paar spetters gehad, maar overwegend droog

En hij is weer thuis!

Zelfs Kanjer is blij dat zijn maatje er weer is

Erik had ook een aantal keren moeten schuilen vanwege de buien. En was volledige doorweekt. Hij had ook gemerkt dat zijn velomobiel niet 100% waterdicht was. Nadat ook hij gedoucht was had ik het eten opgewarmt dat ik gisteren al had gemaakt en konden we aan de macaroni. Dat ging er wel in. 's avonds nog even de route doorgenomen van de volgende dag. Erik kwam namelijk om de Ambtenaren toertocht te fietsen en ik mocht mee als introduce. Erik  had wat aanpassingen gedaan om nog wat extra vakjes te vullen, zodat de route uiteindelijk zo'n 125 km was + 20 km op en neer naar de start.

Ambtenarentocht met Erik

Omdat Erik als vriend op de fiets bij mij was, kreeg hij uiteraard het VIP arrangement. Wat betekende dat ik om 7 uur moest opstaan. Eerst even mijn eigen zaken regelen zodat ik na het ontbijt klaar zou zijn voor vertrek. En daarna de eieren koken, broodjes en croissantjes in de oven, sinaasappelsap persen. Ik begin er nu eindelijk een beetje een ritme in te krijgen. Dus om kwart voor 8 was het ontbijt klaar. Erik was inmiddels ook al in fietskleding beneden. Dus we konden na het ontbijt vlot vertrekken en waren netjes rond 9 uur bij de start van de Ambtenarentocht.

vertrek naar de start

Zoefje bij de start

En Erik met Eitje

We zouden vandaag echt relaxt fietsen. Maar omdat ik met Zoefje moet trainen voor de 600 km volgende week was ik dus niet met Kanjer. Al zou ik deze rit makkelijk met Kanjer hebben kunnen doen. Maar Zoefje reed vandaag ook best fijn.

Even wachten.....

Nog even wachten....

Na wat omzwervingen bij de Buurderij in Overasselt gestopt bij het eerste verzorgingspunt. Hier begon het te regenen. Al was het niet heel veel, toch minder leuk als je net appeltaart op het terras aan het eten bent. Ook gelijk een koek en banaan meegenomen en opgegeten. Daarna weer snel in de fiets. Met nog een extra lusje naar de brug bij Heumen en toen via de kraaijenbergse plassen kronkelend door Brabant naar Oeffelt. 

Nog een ligfiets bij de buurderij

Dreigende luchten

Kraaijenbergse plassen

De alpaca's bij Haps

Daar aangekomen was Koen thuis. Dus we konden mooi een Kopje thee en koffie en een Kanjer krijgen. Toen we weer op weg waren kwamen we nog weinig deelnemers tegen. Waarschijnlijk te lang in Oeffelt gezeten ofzo. Maar dat mocht de pret niet drukken. 

Het weer is stukken beter nu

Super mooi asfalt hier

Nog een mooie route gefietst en vanaf Plasmolen begon het echte klimwerk met de Zevendalseweg. En gelijk op de eerste heuvel stond Erik na een paar meter al stil. Ik reed iets verder door om niet in de weg te staan. Erik had zijn ketting eraf kreeg ik via de app mee. Dus even uitstappen en terug lopen, maar het euvel was al snel verholpen.  Daarna rustig aan omhoog met zo'n 9 km/h. met Kanjer reed ik hier de vorige keer volgens mij 7 km/h maar die heeft ook een iets kleiner voorblad nog. In ieder geval kwamen we nu beiden goed boven. En na de klim volgt uiteraard de afdaling. Dus lekker naar beneden Zoefen. Beneden had de organisatie heerlijk een bijna 180 graden bocht in de route gemaakt die onmogelijk met een velomobiel gemaakt kon worden. Zelfs met Kanjer was dit onmogelijk geweest. Maar goed, niet erg, gewoon even uitstappen dan maar. Nadat we de velomobielen op de rails hadden gezet konden we langs de oude spoorlijn naar Groesbeek zoeven. Nou ja, er waren uiteraard wel wat fietsers die als obstakel dienden. 

De eerste klim

Vanuit Groesbeek via de Zevenheuvelenweg naar Berg en Dal. Nu was ik voor het eerst heel blij dat ik met Zoefje was! Je moet namelijk weten dat de Zevenheuvelenweg niet alleen omhoog gaat, maar ook naar beneden en met Zoefje kon ik precies genoeg vaart maken om bij de meeste heuvels ook weer boven te komen met een snelheid van boven de 23 km/h! Dat was me met Kanjer zeker niet gelukt, en hier raakte ik Erik op een gegeven moment ook uit mijn spiegels kwijt. In Berg en Dal was onze laatste bevoorradingsstop bij de Heksendans en ik wachtte geduldig tot ik zag dat Erik het ook gevonden had. Daarna even de fietsen wegzetten en lekker op terras wat snacks gegeten van de organisatie. Ik mocht er zelfs ook nog 2 meenemen voor onderweg. Na het Wielermuseum achter de tralies te hebben bekeken weer op pad gegaan voor het laatste deel van ongeveer 20 km van de toertocht. 

Erik fotografeert het wielermuseum tussen het hekwerk door

Met nog een klein lusje extra door de Ooijpolder. Toen we uiteindelijk terug in Lent waren (waar de start ook was) was de finish boog al weggehaald. Wel stond er een klok die liet zien hoe laat we binnen waren. We besloten om gelijk maar om te draaien en terug te fietsen naar huis. Erik had mij zijn vakjes in Nijmegen laten zien en ik trakteerde hem op nog een paar extra vakjes die hij nog niet had. Na 145 km kwamen we moe maar voldaan terug. Al was ik niet zo moe als van de rit van gisteren. Maar die had ik natuurlijk ook met veel minder pauze gedaan en nu had ik ook veel relaxter gefietst. Veel beter vol te houden in ieder geval! Na een pizza werd het 's avonds niet zo laat, want we zouden zaterdagochtend om 7 uur vertrekken. Dat betekent voor mij om 5 uur de wekker!

"Even" op en neer naar Bergen op Zoom

Nou, dat even werd  toch iets langer. We waren wel op tijd vertrokken, maar Zoefje schiet gewoon minder op met slecht weer. Ik moest wennen aan het rijden met de kap erop omdat we in de regen starten. Gelukkig had ik hem er wel op samen met mijn duikuitrusting, want tegen dat ik Nijmegen uitreed kreeg ik al gelijk een plons water van een auto over mijn fiets heen. Nou ja, daarvoor heb je dat dus onder anderen. Aan het eind van Wijchen de kap er maar af gedaan. En zonder rijdt het toch echt veel fijner! Erik zei later ook dat ik met schuimkap veel trager rijd. En dat vind ik niet zo raar. Want ik zie  gewoon een stuk minder als die erop zit. En ik ben gewoon nog niet voldoende gewend aan de draaicirkel van de fiets dat ik alle bochten op snelheid durf te nemen. Zeker met wat minder zicht is dat lastig. Net voor Den Bosch kregen we weer een zwaardere regenbui. Dus weer de kap er even op, maar die ging er na een paar kilometer alweer af. Ik kon er echt niet voldoende mee navigeren. Zeker niet met al dat gekronkel door een stad om vakjes te vullen voor Erik. Gelukkig was de regen nu iets minder.

Even wat plaatjes van een fiets kruispunt boven de weg in Den Bosch

Erik maakt de foto van mij, zie zijn blog

Super mooi weggetje door de stad

Een paar kilometer voor Heusden had ik mijn eerste lekke band. Al denk ik dat ik die al veel langer had, want ik merkte in Oss al een keer dat de bocht niet zo lekker liep. Het was een leeglopertje, dus band gewisseld met een nieuw exemplaar. En de oude band maar even op een plek gestopt waar het vies mocht worden want ik had geen extra plastic zakken bij me (das dus iets voor op de bagage lijst). Na nog geen 100 meter reden we een kudde schapen in en die wilden gewoon niet aan de kant. Uiteindelijk had ik uitgevonden dan rijden en constant blijven bellen redelijk werkte, dan bleven ze in ieder geval lopen. We besloten bij de volgende kudde dat we van de route gingen afwijken en reden richting het halve zolen pad.

Nog voor mijn bandenwissel langs de Maas

De kudde schapen die ons aan het insluiten was

Maar voordat we in Waalwijk waren had ik mijn tweede lekkeband, nu de rechterkant. Heerlijk zo'n band met een hoop schapenstront eraan! Nou ja, er zijn ergere dingen in het leven. Dus mijn tweede reserve buiten en binnenband gepakt en erop gelegd. Nu had ik dus geen directe reserve banden meer klaar liggen. In Bergen op Zoom maar even nakijken en plakken. Gelukkig had ik geen lekke banden meer, maar uiteraard kon Erik niet achterblijven. En een paar 100 meter later stonden we weer stil. Hij bleek zijn nieuwe Gocycle aan de binnenkant helemaal aan gort te hebben gereden in 1500 km. Dat is wel erg rap. Nou ja, hij had gelukkig nog een reserve exemplaar bij zich. Gelijk ook even de andere kant bekeken maar die was er gelukkig minder erg aan toe. Het was inmiddels half 12 en we hadden maar liefst 75 km afgelegd.

Erik lekker aan het pompen

De afgeschreven gocycle

Maar gelukkig was het nu wel droog! Al duurde dat voor mij niet heel lang. Want aan het eind van het halve zolenpad nam ik afscheid van Erik en niet veel later begonnen de eerste druppels al te vallen. Alleen had ik nu zoiets van, ik rij gewoon door en doe alsof er niets aan de hand is. En dat werkte blijkbaar, want het werd minder nat en goed genoeg om lekker door te kunnen fietsen. Uiteindelijk viel het me nog super mee dat ik voor half 3 in Bergen op Zoom was! Ik snap nu ook meteen waarom het daar zo heet, want het laatste stukje moest ik serieus klimmen.

Halve zolenpad

Ja! Bergen op Zoom

Toen ik aangekomen was maar even relaxt gedaan, eerst mijn banden geplakt en daarna binnen gaan kijken in de nieuwe woning van Sandra. Hier waren mijn ouders en Ed en M. (een familielid van Sandra) druk bezig met laminaat leggen. Ik kwam net binnen toen de beneden verdieping bijna klaar was. Zag er super strak uit. Na het thee drinken en opruimen gingen mijn ouders en Ed alweer richting Lobith met de bus.

Daar gaan ze weer terug naar Lobith

Sandra, M. en ik gingen nog even bij de Gamma langs om gereedschap te halen voor het verder kunnen leggen van het laminaat op de bovenverdieping. En daarna zijn we nog even wat te eten gaan halen. Rond half 5 begon de lucht te betrekken dus ik besloot om mijn fiets in te pakken en te gaan rijden zodat ik de ergste regen niet mee zou krijgen. Ik was gelukkig net op tijd. Want in mijn spiegels zag ik de donkere wolken achter me en voor me was de lucht strak blauw. Later kreeg ik nog wel wat motregen, maar echt doorgezet naar erger heeft het gelukkig niet.

Op de terugweg

mooi fietspad

Als het bovenste lampje knippert ben je gezien en hoef je dus niet moeilijk te doen om op het knopje te drukken. Kwam ik alleen in Breda tegen volgens mij.

Zo, deze gemeente had ik nog niet gehad. Nu is brabant ook gevuld 

De route was door een voor mij nog onontgonnen gebied. Ik had hier nog helemaal geen vakjes. Ik had gekozen voor de strooiroute ivm dat ik misschien 's avonds pas terug zou rijden. En het dan deels donker zou zijn. Maar dat was niet nodig geweest. En het stoppen voor de vele stoplichten omdat ik dwars door alle steden en dorpen reed deed me toch wel een beetje de das om. Maar uiteindelijk ben ik prima aangekomen in Nijmegen. De terugweg ben ik ook alleen in Oss super kort gestopt om even wat extra bevoorrading uit mijn tas te halen. En verder heb ik nonstop gereden. Dus ik kan blijkbaar wel gewoon non stop 135 km fietsen nu. Dat is fijn om te weten!

Bij Rosmalen

Zonsondergang bij Herpen

En weer over de Maas bij Niftrik

In Niftrik zei mijn gps dat de zon onder was. Maar het was nog licht genoeg om de koplamp niet echt nodig te hebben om het laatste stuk naar huis te rijden. De lampentest moet ik dus binnenkort nog maar eens doen. Ik was in ieder geval in 5,5 uur terug in Nijmegen vanaf Bergen op Zoom. En dat met een kruissnelheid van 27 km/h ongeveer. Ik denk dat het met een betere route nog wel sneller kan met Zoefje. Dus dat moet ik nog maar eens goed uitzoeken.

Hersteltraining

Na een paar dagen zoveel fietsen met Zoefje, stond Kanjer natuurlijk te trappelen om ook eens uitgelaten te worden. Dus ik besloot om zondag maar een hersteltraining met Kanjer te gaan doen en gelijk even Ed tegemoet te rijden. Ik moet zeggen, de benen voelden wel zwaar en ook voelde ik mijn linker knie. Dus die had wel wat te voorduren gehad. Gelukkig ging dat na een paar kilometer beter en toen ik uiteindelijk weer thuis was, was mijn knie ook niet meer zo gevoelig.

Weer de vertrouwde oranje neus!

Ed, met zijn fietskarretje achter de Quest XS