Klimmen op de racefiets

Eerste keer sinds de operatie vorig jaar!

Zaterdag ben ik voor het eerst sinds mijn operatie weer een rondje op de racefiets gaan rijden. Dit was ik al een tijdje van plan en nu was de perfecte gelegenheid. Ik moest namelijk voor mijn badge op Strava nog maar een paar honderd hoogtemeters maken (wat ook gelukt is). En dat gaat het makkelijkst met de racefiets. Dus vrijdagavond de bandjes opgepompt. En zaterdagochtend met Erwin afgesproken om een rondje heuvels te gaan doen. Erwin was een half uurtje later en moest uiterlijk om 11 uur terug zijn. Dus het werd nog een uitdaging voor hem om het rondje af te kunnen maken.

Even erin komen weer

De eerste meters gaan nog wat voorzichtig. Het is toch nog wennen om in die houding te zitten. Al heb ik niet meer het idee dat er nog wat "verkeerd" kan gaan, doordat ik geopereerd ben in dat gebied. Maar toch, het voelt anders dan voorheen uiteraard! De eerste klimmen gaat Erwin voorvarend voorop. En ik rijd er rustig achteraan en laat zelfs af en toe een klein gaatje vallen. Maar ja, klimmen op een roeifiets is natuurlijk veel inspannender en daarbij komt nog dat de fiets en berijder ook een stuk zwaarder zijn. Mijn conditie is nu ook top en ik ben zo licht dat ik echt kilometers per uur sneller ben met klimmen, maar ik durf de inspanning in het begin nog niet helemaal te leveren. Na de eerste klimmetjes een lekkere afdaling naar Mook.

Foto's maken gaat wel lastiger

Maar we staan nu toch even stil, dus dan kan ik even mijn mobiel pakken daarvoor

Ik kan alweer op de pedalen staan

En daarna een stukje door de uiterwaarden langs het pontje naar Cuijk en dan weer terug richting de Jansberg. Dit is onze eerste echt wat serieuzere klim. En hier rijd ik gewoon met 20 km/h omhoog!  Wat een verschil met de velomobiel.  Nou ja, dat was te verwachten, maar het begint nu echt op te vallen.  Ook het op de pedalen staan gaat eigenlijk als heel natuurlijk. Hiervoor moet ik Franklin bedanken die veel tijd heeft gestoken in mij deze techniek aanleren. Vroeger durfde ik dat nooit namelijk.

De ervaren randonneur is net ingereden...

Daarna via de knapheideweg naar Groesbeek. Hier is een ongeluk gebeurt en op aanraden van de politie agent mag ik oversteken en het fietspad aan de overkant volgen richting Groesbeek. Daar maar meteen linksaf en dan via het centrum en de oude molen naar de Zevenheuvelenweg.

Erwin begint hier wat moeite te krijgen, dus we stoppen even om wat te eten te pakken, bij mij zit dat in mijn bidon als ik op de racefiets rijd. Ik eet dus minder vaak, al heb ik altijd wel een paar boterhammen mee, voor als de appeltaart op is op het terras.

Zevenheuvelenweg met een grote glimlach

Ik begin er nu lekker in te komen en de Zevenheuvelenweg gaat echt super makkelijk. Het stuk waar ik met Zoefje laatst 7 km/h reed, rij ik nu zo'n 18 km/h! En voor de rest van de tijd kom ik niet onder de 24 km/h. Ik merk wel dat ik weer "zitvlees" moet kweken. Maar verwacht dat ik het nog wel een paar uurtjes kan volhouden zonder echte problemen. Aan het eind van de Zevenheuvelenweg wacht ik op Erwin die iets minder dan een minuut later aankomt. Netjes hoor!

Erwin haakt af

Hierna dalen we af naar Heilig Landstichting. Vanaf daar weer klimmen naar Groesbeek terug. Ik rij op mijn dooie gemakje omhoog en aan het eind komt Erwin ook weer langs zij. Het is inmiddels 10 uur. En Erwin besluit hier af te haken om op tijd weer thuis te zijn. Ik eet een boterham en start aan de tweede helft van mijn rit.

Erwin gaat weer op weg naar huis

PR op de Duivelsberg verbrijzelt

Ik rij weer terug richting de Oude molen en dan via de Wylerbaan naar de Duivelsberg. Op de Duivelsberg zet ik een duidelijk persoonlijk record! Gewoon 2 minuten van mijn oude record af, wat al staat sinds 2008. Omdat het zo goed gaat besluit ik de gok te wagen en me naar beneden te storten richting Beek. Nou ja, dat eerste stuk is 10% met aan het eind een voorrangsweg. Dus rustig aan.

De Oude Holleweg

Vanaf daar kan je het dan weer prima laten lopen. Daarna meteen links en weer links, wat klinkers en dan de beklimming. Ik kan prima blijven rijden al gaat mijn hartslag wel flink omhoog hier. Ik weet niet hoe steil deze oude holleweg is, maar ik rij uiteindelijk op mijn laagste verzet. Boven kan ik meteen door en voel ik me nog steeds heel fit. Dit had dus sneller gekund als het geen onderdeel was van een rondje waarbij ik toch liever nog wat doseer. Klimmen moet je ook oefenen denk ik in dit geval. Al rij ik wel gemiddeld 13 km/h omhoog volgens Strava!

De laatste loodjes

Ik rij weer richting Heilig Landstichting en nu ga ik bij de rotonde rechtdoor. Ik besluit op de weg te gaan rijden omdat het fietspad nog al bezet is en ik over een paar honderd meter linksaf moet. Ja ik weet dat het niet mag met deze fiets. Maar er is niemand die er een probleem van maakt. Ik rij weer richting de Mooksebaan en de afdaling naar Mook moet ik veel remmen omdat er een auto is die mij zonodig moest inhalen maar vervolgens "langzaam" gaat rijden. Nou ja, je kunt niet alles hebben. Bij de rotonde sla ik rechtsaf en voor het spoor linksaf zodat ik langs het kanaal kom te rijden. Ik bedenk me dat ik zowat langs Reinier kom. Dus rij even langs, maar hij is blijkbaar een weekendje fietsen ergens anders. Dus ik rij weer door op mijn route. En na nog een kleine detour door de Hatertsevennen ben ik rond half 12 weer terug thuis.

Conclusie

Moe maar voldaan. Heerlijk om weer eens op de racefiets te zitten wel. En heel duidelijk in de heuvels ben ik veel sneller met die fiets dan met de velomobiel. Ik heb een gemiddelde snelheid van 26,3 km/h over 81 km en bijna 600 hoogtemeters. Wat blijft is dat de velomobiel gewoon vele malen comfortabeler is. En daardoor een beter fiets blijft om lange afstanden mee te rijden. Als ik kijk naar mijn herstel na de 1200 met de racefiets of de 1400 met de velomobiel is er een duidelijk verschil. Maar ook ben ik zelf nu veel fitter.

ik met mijn racefiets

De racefiets gaat waarschijnlijk wel een plekje krijgen in mijn trainingen zoals het er nu naar uitziet. De workout is gewoon op veel meer delen van het lichaam gericht en verder is het ook een betere cardio training. Al zal ik echt de heuvels in moeten voor de cardio of met flinke wind tegen fietsen. Na Parijs Brest Parijs wil ik ook weer kijken of ik het hardlopen kan oppakken. Maar dat durf ik nu niet aan ivm blessure gevoeligheid.