vrijdag 29 december 2017

Oliebollentocht 2017 in Rotjeknor

Voor de start


We waren woensdag al bij Paul aangekomen in Spijkenisse. Dus donderdag was het maar 10 km naar de start van de Oliebollentocht Editie 2017 in Rotterdam. Rond 10 uur waren we bij de start en daar stonden al een aantal velomobielen geparkeerd. Binnen kregen we ons nieuwe jasje van de NVHPV uitgereikt (voor degenen die het besteld hadden). En een enkelband om te zien dat je dus een van die gekke velomobielrijders bent die meedoet aan zo'n evenement ;-). Waarmee je dan weer gratis thee kon halen in mijn geval. Aangezien ik de rest van de dingen niet wilde ivm dieetwensen.  Ik had mijn eigen proviand bij me, en dat voldeed prima voor deze tocht. 

Een lux logeeradres voor TattooQuest en Kanjer in Spijkenisse
Onderweg naar de start
Cees de trotse eigenaar van zijn nieuwe Quattrovelo!
De Familie Sijbrandij komt aan
Mogelijkheid om een kind mee te nemen in de Quattrovelo
Ook Kees heeft de weg naar Rotterdam gevonden ;-)

Weer een sticker rijker
Originele velomobiel, en heel knap dat Anna de oliebollentocht hiermee heeft uitgereden!


Een overzichtsfoto van de startlokatie
nog een mooie foto bij de Startlokatie door Ed genomen


Wel sterren maar geen Wilco


Voordat we vanochtend vertrokken had Wilco mij laten weten dat hij ziek was geworden, en hierdoor niet mee kon rijden met de oliebollentocht. Maar hij was wel in Barendrecht aangekomen gisteravond (nog gezond) en had de huldigingssterren meegegeven aan Birger

Het vertrek


Ik dacht bij vertrek, ik zal gelijk maar een filmpje maken, helaas laat de kwaliteit wat te wensen over, maar ik denk dat bijna iedereen er wel op staat. Een paar velomobielen waren nog niet vertrokken op het moment dat ik afsloot. Maar weet niet of deze ook allemaal de tocht hebben meegereden. Misschien kunnen ze dat in een reactie zelf vertellen ;-).




Velomobiel file


Zoals gebruikelijk vormt zich voor het eerste obstakel waar er 1 voor 1 gepasseerd kan worden een velomobiel file. Dat gaat er allemaal heel gemoedelijk aan toe. Iedereen wacht netjes tot hij aan de beurt is om over het smalle stuk te rijden. En vervolgens wordt de route in 1 lang lint verder gereden. Dat komt namelijk doordat wij velomobilisten eigenlijk nooit in de file staan. Wij komen zelfs vrijwillig met meer dan 100 bijeen zodat we dat 1x per jaar kunnen meemaken.

Hier doen we het allemaal voor, 1x per jaar in de file staan ;-)

Twee groepen


Het was natuurlijk de bedoeling dat we in 1 lang lint zouden rijden. Maar al snel waren er 2 groepen, 1 groep werd namelijk afgeplitst doordat er schijnbaar iemand verkeerd reed. Gelukkig waren er genoeg groepsbegeleiders die uiteindelijk de groep weer de goede weg op kreeg. Ik had zelf het geluk dat ik achteraan reed en 1 van de groepsbegeleiders zei dat ik linksaf moest ipv achter de rest aan. Hierdoor hoefde ik dus niet te keren. Wel praktisch omdat mijn voetgaten nu dichtzitten met een deurmat.


En zo kom ik dus vooraan de 2e groep terecht

Paaltje!


Helaas gebeurt het wel eens dat iemand een paaltje over het hoofd ziet. Naar ik weet zijn er 2 velomobielen met dit fenomeen geconfronteerd. 1 hiervan kwam ik onderweg tegen. Erg sneu. Herinneringen aan een oliebollentocht zouden overwegend positief moeten zijn. Deze man zal zich deze tocht nog lang herinneren vrees ik.

au

momentje gelijk maar gebruiken om wat foto's te maken


Plaspauze


Na de plaspauze die net op tijd klaar is (de boswachter komt net na onze pauze aanrijden, rij ik niet meer vooraan. Dat is op zich wel handig om ook wat foto's te kunnen maken van de de slinger velomobielen voor mij. Achteruit is dat toch iets lastiger.

Super mooi weer is het ook, een geweldige dag

Rare brug


Even later komen we over een soort Fietsviaduct waarbij je het idee hebt in een soort van tunnel te rijden. 


Het ziet er wel speciaal uit zo
Erwin is er ook weer bij (En Tante Lies met 3 sterren!)

Zusje van Kanjer


Als we Rotterdam weer binnenrijden zie ik opeens het zusje van Kanjer voorbij rijden. Dus ik roep meteen, ben jij Rob van Tour? En ja hoor, het is hem, in Strada 218. Zelfde kleur en bouwjaar als Kanjer. 

Kanjer glimt ervan om zn Zusje te zien rijden

De pauze


Groep 1 heeft blijkbaar flink doorgereden want zij hebben de taart en koffie/thee al bijna op. Maar aangezien we vanaf hier toch in kleine groepjes met tussenpozen gaan starten is dat niet zo'n probleem. Ik schuif nog even gezellig aan bij Ed en Jaap en mederijders, ook Victor en Erwin komen er nog bij zitten. Na de pauze maken we een foto met 3 oranje Strada's. Ik maak een foto van de achterkant en Bram van de voorkant. Hij staat mooi boven het restaurant.

De zo herkenbare achterkant

En de foto van Bram

City Tour


Na de pauze krijgen we een city Tour in kleine groepjes van een stuk of 10 velomobielen. Erg leuk ook. Ik rij met de groep van Willem Jan mee. 

Even wachten tot we mogen vertrekken
Weer is wat anders dan in de mist door de polder ;-)
Rotterdam kijkt zijn ogen uit, velomobielen zijn de nieuwe toeristische trekpleister vandaag





Fotopunt Hotel New York


Bij Hotel New York is het de bedoeling dat we gaan opstellen voor een foto te maken met op de achtergrond de Erasmus brug, maar door wat miscommunicatie vertrekt er al een hele kluit van de groep en dus gaat de foto shoot niet door. Maar uiteraard zijn er genoeg foto's genomen. Ed heeft ook een filmpje gemaakt.


Dit was waarschijnlijk de bedoeling alleen dan met 100 velomobielen erop



Precies, zo doe je dat Cees ;-)

Nog een voorbijcrossende watertaxi

Zoek Kanjer ;-)

Toch een mooi gezicht zo'n aantal velomobielen bij elkaar


Ook de politie vind het wel interessant

De laatste kilometers terug


Er schijnen in de laatste kilometers nog wat pech gevallen met lekke banden en nog een paaltje te zijn. Verder verloopt de rit aardig goed. Ook ik heb helemaal op het eind nog een lekke band. Maar dat is snel verholpen. Ik kom daardoor samen met Remy als laatste binnen. 


Napraten


Uiteraard wordt er hierna nog heel wat nagepraat over de tocht en de dag. Zo horen we onder anderen ook dat er komend jaar in Zeeuws Vlaanderen (ja dat hoort nog bij Nederland!) een  Belgisch treffen wordt georganiseerd. Ed en ik denken erover om daar ook heen te gaan 5 en 6 mei. 

Rond half 6 stappen we in de fiets om weer naar Spijkenisse terug te rijden

De terugweg


Vandaag zijn we terug gefietst vanaf Spijkenisse via Dordrecht (Remy) naar Nijmegen. Vanaf Dordrecht hebben we natte sneeuw gehad. Maar het was gelukkig niet zo koud daardoor. Na 5 uur sneeuw en 1 lekke band, goed aangekomen. Nu lekker uitrusten.

zondag 24 december 2017

Met LOL de wereld rond

Vandaag was het zover....


Vanochtend vroeg opgestaan om naar Zutphen te fietsen voor de Eindejaarstocht van LOL. Nou is dit een bijzondere gelegenheid om meer dan 1x in de maand met LOL op stap te gaan, en daar had ik zeker zin in. Maar er was nog iets anders waarom ik zo'n zin had om vandaag te fietsen. Vandaag ging ik namelijk ook voor het eerst een rondje om de wereld met Kanjer.


Niet alleen


Ik was al even bang dat ik alleen naar Zutphen moest fietsen, omdat Peter had gemeld niet mee te rijden ivm zijn werk. Maar gelukkig meldde Emil zich nog op de app, en zo fietsten we met zn tweeen naar Zutphen. Daar aangekomen was er een ha(r)telijk weerzien met Paul. Nou ja, voornamelijk hadden we hem zo gemist dat we hem op zijn minst allemaal even moesten plagen. 

Daar is ie weer! :-D

Hoge opkomst


Ondanks dat het voor sommigen toch wel druk is rondom de feestdagen was er toch een hoge opkomst van 16 LOL'lers en reden we in een lange stoet met zelfs nog een hele hoop open liggers via een omweg naar Hengelo. Hier werd nog even gesuggereerd dat Paul ging trakteren, maar daar trapte hij toch niet in. Nee hij moest sparen voor zijn volgende reis. Waar die heen gaat dat weet ie alleen nog niet.

Bij vertrek had Marc nog een lekke band, maar dat mocht de pret niet drukken
Ook nog een roeifietser uit Amsterdam in ons gezelschap
Onze voorrijder van vandaag, Arjen (met Bart in zijn kielzog), ook wel bekend als onze Polen reiziger






Zoals we Paul kennen, lekker achteraan

Bedankt Nico


Nico was zo vriendelijk om bij het pauze punt mijn achteras nog even wat vaster te zetten. Nu geen gekraak meer in de fiets, dus bij deze. Heel erg bedankt Nico. Dat rijdt weer een stuk fijner!

Terug naar Lobith


Via Wehl en Zevenaar reed ik weer terug naar Lobith. Nog even een kopje thee bij Kjeld en daarna door naar mijn ouders. Wat erg leuk was, was dat ik nog steeds niet wist op welk punt ik de 40.000 gepasseerd ben. Nu ik thuis ben kan ik het terug rekenen en blijkt dat tussen Didam en Zevenaar te zijn gebeurt. 


Kanjers wens


Tja, nu heb ik wel 4 sterren op de schaal van Wilco, maar die zitten nog steeds niet op mij geplakt. Ik hoop dat ik me natuurlijk persoonlijk door Wilco mag laten huldigen bij deze mijlpaal van mijn rondje om de wereld. In ieder geval is hij welkom om de 4 sterren op mij te plakken. En daar zal ik apetrots op zijn, samen met mijn baasje Roef natuurlijk.

maandag 18 december 2017

500 km fietsen van kerst naar oud en nieuw

Rapha Festive 500


De Rapha #Festive500-logo



Ik doe sinds 2 jaar mee aan deze uitdaging op Strava. Tot nu toe heb ik het elk jaar nog gehaald, en dit jaar staat het weer gepland in de agenda. Zonder ook maar een trainingsrondje te plannen en gewoon alleen te fietsen naar waar ik heen moet of een evenement kom ik dan waarschijnlijk al aan die 500 km tussen 24 en 31 december.


23 december


Ja ik begin helaas al een dag te vroeg aan mijn tocht, maar goed, deze 35 km tellen dus nog niet voor de festive 500 maar ik moet ze wel afleggen, aangezien we vandaag vertrekken van Nijmegen naar mijn ouders in Lobith. Mijn stiefvader is jarig en Ed en ik blijven hier ook slapen t/m eerste kerstdag. 

24 december


Ed die gaat lekker thuis meehelpen met het voorbereiden van het eten voor kerst enzo, en uitrusten voor de ritten die nog gaan komen ;-) . En ik ga vandaag naar Zutphen voor de eindejaarsrit van LOL. Een appelflappen en oliebollentocht in het klein. Met de achterhoekse gezelligheid. Ik gok zo'n 120 km op de teller heb als ik terug ben.

25 december


We rijden in de middag terug naar Nijmegen zodat we vroeg kunnen gaan slapen om de volgende ochtend rond 6 uur te vertrekken Weer een ritje van 35 km dus.

26 december 


Vandaag hebben we een lange rit gepland staan en gaan we op Kerstbezoek bij de moeder van Ed in Maassluis. De weerprognose voor nu is dat er die dag voornamelijk veel wind staat uit het zuiden en als we geluk hebben komen we droog over. 's middags als we dan lekker warm binnen zitten trekt er dan een flink regen front over. We zullen zien of mijn weerman gelijk gaat hebben. Sowieso gaan we geen sneeuw of gladheid meemaken want het weer blijft zacht. (135 km)

27 december


Vandaag rijden we naar Spijkenisse, even heerlijk de benen losrijden na de lange rit van gisteren. Na 20 km zijn we daar al, dus een rustig ritje gaat het worden. 

28 december


Dit is DE rit waar we het allemaal voor doen ;-). De oliebollentocht, dit jaar in Rotterdam. Het kan wel wat regenen maar de vorst blijft uit. Dus schrijf je allen in! Het gaat het fijne dag worden! Heb er erg veel zin in om iedereen weer te zien en ook weer nieuwe rijders te ontmoeten. (80 km incl heen en terug naar start).

29 december


Uiteraard moeten we ook weer terug naar huis. En dat gaan we vandaag doen, vanaf ons luxe logeeradres in Spijkenisse fietsen we op eigen tempo en zonder haast in 1 dag terug naar Nijmegen. Als we daar aankomen zijn we waarschijnlijk wel moe, maar ook heel voldaan. Deze rit van 125 km is precies voldoende om de uitdaging te voltooien. En zo niet, dan fietsen we er nog wel een paar kilometer bij op zaterdag. 

Wie doet er mee?


Lees je dit en denk je deze uitdaging lijkt mij ook wel iets. Zo ja, laat het mij weten dan nodig ik je uit in mijn vrienden van Kanjer groep op Strava. Sowieso is iedereen daar welkom of je nou wel of niet meedoet aan deze uitdaging. Maar het is natuurlijk wel leuk als we het van elkaar kunnen zien mocht je meedoen.

Sterren op de schaal van Wilco


Ik heb er inmiddels ook bijna weer een ster bij. Volgens de teller van mijn fiets is dat al even geleden. Volgens mij GPS teller is dat over ruim 200 km. Dat gaat staat dus komend weekend ook te gebeuren. Ik heb mijn velomobiel nu ruim 2,5 jaar. Dus ben best trots dat ik binnen zo'n korte tijd deze 4e ster al op zijn naam kan schrijven. Ook een mooie afsluiting van het jaar. Volgend jaar weer 2 sterren erbij? Dan moet ik flink aan "de bak". 

maandag 11 december 2017

Training voor de oliebollentocht

Op kraamvisite bij mijn zus


Een week geleden had ik al afgesproken dat Ed en ik bij mijn zus langs zouden gaan dit weekend, omdat Ed nog niet op kraamvisite was geweest. Aangezien Ed nog wat trainingskilometers moest maken voor de week van de oliebollentocht (dan hebben we een zeer druk programma, maar later meer daarover), zou dit een goede training zijn om weer eens een rit van meer dan 100 km op een dag te rijden. 

Code Oranje en Code Geel


Een goede training bleek het wel te gaan worden, want de dag ervoor werd er al gemeld dat het zondag Code Oranje en Code Geel zou worden. Maar dat zou pas om 11 uur beginnen. Aangezien we 's ochtends rond die tijd wilden aankomen in Driebergen zou dat waarschijnlijk nog wel voor de sneeuw lukken. De terugweg moesten we dan maar even zien hoe dat ging uitpakken.

Code Geel
en Code Oranje


De heenweg


's ochtends bleek dat code oranje een uur eerder werd verwacht. Dus we moesten of iets sneller fietsen of eerder vertrekken. Dat laatste lukte niet echt, dus rond 8 uur zaten we uiteindelijk in de fiets. Nu maar hopen dat het eerste deel van code oranje niet al te gek was. We reden in een goed tempo richting Driebergen. Ed vond het wel koud en had last van z'n voeten. Ik denk als hij daar nou op terugkijkt dat het wel meeviel op de heenweg ;-). Uiteindelijk kwamen we in Driebergen binnen met de eerste sneeuwvlokken en dat was wel fijn. Want niet lang daarna begon het pad naar het huis van m'n zus al aardig vol te sneeuwen.

Bij het ochtendgloren vertrokken
Op de heenweg ligt er alleen nog sneeuw in de berm

In Driebergen


Ook mijn ouders zouden op bezoek komen bij mijn zus en zouden daarna nog even bij Opa langs gaan. Het was een gezellige boel zo met zn allen. En Pim, de vriend van mn zus, ging zelfs met zn zoontje Nino nog even met de bakfiets weg om brood te halen in code oranje. Na de lunch bleef het maar sneeuwen en dat zou zeker tot 15.00 uur duren.

Pim en Nino komen terug met de bakfiets


Vertrek in code oranje


Toen we klaar waren met voorbereiden om te vertrekken kon Ed niet zo goed wachten tot die tijd en dus vertrokken we in code oranje. Het wegkomen bleek nog niet zo makkelijk. Door in de sneeuw te lopen was er een soort ijslaagje onder mijn schoenen gekomen. En hierdoor kon ik dus niet inklikken. Verder was het lastig dat mijn achterwiel vaak in de sneeuw bleef spinnen. En het eerste stuk reden we maar op de rijbaan omdat het fietspad gewoon niet eens zichtbaar was. De skibril bleek wel een heel goed uitvinding met dit weer, want zonder kon je echt niets zien.

De oprit een uur voor vertrek
Mijn nieuwe sneeuwmasker ;-)


Geveegde en gestrooide fietspaden


Gelukkig kwam er al snel een strooiwagen over het fietspad en konden we hierna onze weg via het fietspad vervolgen tot het volgende dorp. Maar dit bleek niet zo te blijven. Soms hield het gebaande pad opeens op en moesten we over een dikke laag sneeuw rijden tot aan het volgende punt waar we de weg op konden. Soms konden we met onze fietsen lopend de weg meteen bereiken door ze over een paar blokken heen te rijden.

Dit ging nog net
Maar vanaf hier is het niet meer te doen

Weinig tractie


Op de sneeuwdelen onderweg was het heel duidelijk dat er weinig vermogen kon worden overgebracht of de achterband slipte al door. Zolang je blijft rijden gaat dat nog redelijk in een laag verzet maar zodra stilstaat kom je dus niet meer weg. Op een gegeven moment moesten we dus de rijbaan op, maar wegkomen gaat niet vanuit de berm, dus ik heb Ed de weg opgeduwd en daarna ben ik zelf in mijn fiets gaan zitten en heb een toeschouwer gevraagd of hij mij de weg op wilde duwen als er geen auto's aankwamen. Zo kwamen we weer op een weg waar we een klein beetje meer grip hadden.

Hier konden we even stoppen omdat een boom het fietspad sneeuwvrij had gehouden voor ons

Glibberen en glijden


Het laatste deel naar Rhenen reden we maar helemaal over de weg, het fietspad was gewoon niet begaanbaar. Net voor de brug gleed ik zelfs van het fietspad omdat het echt niet te zien was waar dit nou precies liep. Hopend dat het aan de overkant van de Rijn beter was bleek valse hoop, ook hier was het hopeloos. Zelfs op de weg was het nog slechter dan daarvoor. Ondanks dat we een paar strooiwagens tegen kwamen werd het er niet beter op, dus we glibberden maar voort.

Nog een keer naast de weg


Na station Dodewaard hadden we nog 1 weg die heel erg slecht gestrooid was ook. Ik reed hier in een spoor, maar op een gegegeven moment was ik ineens al mijn tractie kwijt en stond ik dus schuin in de berm. Gelukkig reden we niet snel en kon Ed mij weer terug op de weg trekken. Uitstappen was niet heel goed mogelijk omdat Kanjer helemaal overhelde. Er kwam een busje langs waarvan de bestuurder vroeg of alles goed ging. Nou nee dus, de strooiroute was grotendeels niet begaanbaar. Te weinig gestrooid/geschoven. Maar goed, we waren bijna thuis. Nog 25 km ploeteren maar ;-). 

De laatste loodjes


In dit geval wogen de laatste loodjes voor mij niet het zwaarste. Toen we over de brug bij Ewijk waren konden we voor het eerst weer op een goed geveegd en gestrooid fietspad rijden. Al had Ed blijkbaar nog steeds last van een te gladde achterband. Voor mij ging het een stuk beter. In Beuningen gingen we ieder onze eigen weg naar huis. Ik kreeg nog wel wat papsneeuw te verwerken, en ook nog wat stoplichten die niet zelf op groen gingen en waarvan het knopje onbereikbaar was, maar omdat er zo weinig auto's reden kon ik makkelijk oversteken. En uiteindelijk ben ik goed thuis gekomen. 

De laatste loodjes in het donker

Lampen en accu's


Ik had 2 reserve accu's bij me voor mijn lampen. Maar normaal gesproken kan ik wel met 1 af. Gelukkig maar want die van Ed waren op een gegeven moment allemaal leeg, en de mijne was na 90 km ook aan vervanging toe. Dus op onze laatste reserve accu's de laatste 20 km naar huis gereden. Vandaag weer alles opgeladen, ze moesten eerst weer even acclimatiseren voordat ik ze aan een lader hang. 

Conclusie


Ik wil toch nog even kijken voor een betere achterband om meer tractie te houden met sneeuw en gladheid. Verder was ik aardig tevreden. Ik denk dat we nu wel weten hoe we met dit weer moeten omgaan, maar als het dit weer is met een heen of terugreis naar Rotterdam, dan denk ik niet dat we dat in 1 dag moeten willen redden. Nu was het 55 km slecht waarover we 4,5 uur hebben gedaan. Dat betekent een enkele reis naar  Maassluis 130 km niet te doen is in 1 dag. Maar de kans dat het zo slecht is als afgelopen zondag is natuurlijk ook niet zo heel groot. Dit komt normaal gesproken niet zo veel voor in Nederland, al hebben we een aantal jaar geleden ook zo'n maart maand gehad met bergen sneeuw.

ps. een aantal foto's zijn door Ed gemaakt.