Appelflappentocht en wat eraan vooraf ging

De  training op de trike

Aangezien ik toch echt een grote fan van Kanjer ben, had ik nog niet veel kilometers gemaakt op Gekkie. Maar mijn plan was wel om daar de Appelflappentocht mee te rijden. Afhankelijk van hoeveel kilometer ik het nog leuk zou vinden om met Gekkie te rijden zou ik een deel met de trein afleggen naar en van de start of alles fietsend doen. Dus zodoende ben ik de donderdag voor de appelflappentocht een rondje  gaan fietsen met hem. Gelukkig viel het niet tegen. Het enige wat enigszins tegenviel was de snelheid en de energie die het mij kostte. Dit lag waarschijnlijk onder andere aan de tassen + de banden. De banden kon ik zo 123 even niets aan veranderen (behalve dan goed opppompen voor de tocht), maar de tassen had ik wel een beter idee voor. Zeker als het droog zou blijven. Dus thuis ging ik naarstig op zoek naar mijn rackpack wat ik voor mijn randonneurstochten had gekocht, en wat normaal op het bagagerekje van mijn racefiets ging dus. En na lang zoeken vond ik die terug onder een opgestapelde tafel in mijn garage.

Toch echt verslaafd aan het velomobiel rijden

Ik was best moe van de rit donderdag en vroeg mij af of ik zondag wel voldoende hersteld zou zijn. Daarom vrijdag sowieso maar een rustdag genomen. Maar zaterdagmiddag moest ik er toch even uit. En dan wel met Kanjer. Gewoon ff voelen hoe de benen zijn.... werd uiteindelijk een rondje van 89 km. Maar wel heel erg van genoten.

De heenreis

's Avonds kwam Raymond rond half 9 bij mij aan. En de volgende ochtend was Erik rond half 8 ook aanwezig. Nadat we alles klaar hadden rond 8 uur vertrokken richting Zutphen. Door de wind in de rug kwamen we onverwacht een half uur vroeger aan bij de Reuvershoeve, hier was het al een drukte van jewelste. Ondanks dat ik op mijn trike was, voelde ik mij toch enigszins als een incognito velomobielrijder. Na mijn water bijgevuld te hebben en nog wat kletsen gingen we van start.

Erik in z'n ketchup outfit

Mooi weer op de heenweg

Raymond

Appelflappentocht

Ik reed als een van de laatsten weg. Onderweg naar de brug reed ik Wim nog voorbij. Hij was met de handbike gekomen, wegens een achillespees ruptuur. Dus ging hij niet met ons de brug over. Wel heel leuk dat je gekomen bent Wim, beterschap!

De start

Wim op de handbike

Ik reed verder mee vrij achterin, en het ging allemaal heel gemoedelijk. Alleen merkte ik wel dat er na een bocht vaak te snel weer werd opgetrokken. Waardoor er dan uiteindelijk ook weer hard geremd werd. Bij de plaspauze gaf ik dit aan bij Emiel. En die ging kijken of hij het wat beter in de gaten kon houden en om wat rustiger aan te doen na een bocht of opstakel. De verdere rit naar ons pauze punt verliep vlot. Ik moest alleen op een gegeven moment wel een gaatje laten vallen. Merk toch dat ik met de trike mezelf niet kapot moet rijden om 1 of 2 km/h harder te gaan. Als het niet vanzelf gaat dan gaat het maar wat langzamer. Ik moest immers ook nog naar huis fietsen. Bij Emiel thuis was de pauze gepland en zijn vrouw Irene had voor iedereen appelflappen gemaakt. Ik kreeg veganistische appelflap ( gewoon een appel dus ;-)). Ook heel lekker. En er was voor iedereen thee en koffie.

Belangstelling voor jawel ligfietsen in de pauze 

De terugweg verliep vlot. Ik reed een heel stuk voorop. Op een gegeven moment zoekende naar een geschikte plaspauze, heb ik toch maar de groep laten stoppen op de dijk. Aangezien we al bijna bij Zutphen waren geweest anders. Het laatste stukje ging het nog even wat sneller, en dat had ik denk ik niet moeten doen. Uiteindelijk was het een heel geslaagde tocht. Erg leuk dat ik erbij mocht zijn.

De stoet achter mij

De  terugreis

Erik zou ook weer mee terug fietsen en Raymond ging vanaf Zutphen de trein terug naar Eindhoven te pakken. Aangezien we voor het donker thuis wilden zijn, zijn we vrijwel meteen doorgereden na de finish. Er waren ook nog een hoop mensen die daar als afsluiting wat gingen eten bij het Pannekoekenhuis.

Op de terugweg hebben Erik en ik nog tegeltjes gereden en nog even een uitstapje gedaan naar de Posbank.  En uiteindelijk reden we net nadat de zon onderging Nijmegen in. Het was een mooie maar vermoeiende dag.

Over de veluwe

De trikes voor de Posbank

Avontuurlijk tegeltjes rijden, gelijk maar even een plaspauze als je toch zover het bos ingestuurd wordt ;-)

En een mooie zonsondergang

Conclusie

Voorlopig pak weer even de velomobiel voor dit soort afstanden. Dat gaat toch wel een stuk makkelijker. Ook was ik waarschijnlijk nog niet hersteld van mijn 600 km vorig weekend, en dat heeft toch voor wat overbelasting gezorgd.  De dag erna voelde ik mij minder fit en uiteindelijk ben ik de hele week ziek geweest en heb ik veel rust gepakt. Vandaar ook de late publicatie van dit bericht. Ik merk dat ik mentaal en fysiek een beetje op ben. Daarom probeer ik de komende tijd wat meer tijd voor mezelf te plannen. Wel in evenwicht met wat leuke dingen doen, zoals een tochtje fietsen, maar die plan ik niet al te ver vooruit.