WRB 300 Boekelo: Door hagel en wind, Rondje OVP XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXL

Op naar Boekelo

Een week geleden had ik Kanjer al naar Hengelo gebracht en afgelopen week had ik een rustweek ingepland omdat ik zaterdag de 300 van Boekelo ga rijden. Vrijdag ging ik mijn fiets weer bij Bart ophalen. En begin van de middag kwam ik aan bij mijn vrienden op de fiets in Boekelo. Na weer even bijpraten ging ik nog even langs bij de organisator omdat mijn linker voorwiel aanliep in de wielkast. Met wat aanwijzingen en hulp van Gert heb ik grotendeels zelf de operatie uitgevoerd. Gelukkig was het niet zo moeilijk. Toen ik terug was meldde Peter dat hij er bijna was. De vorige keer hadden Peter en ik apart geboekt met de 600 bij dezelfde vrienden op de fiets. En aangezien we contact hadden gehouden hadden we nu samen gereserveerd. Toen we beiden waren aangekomen lekker macaroni gegeten. Ik had te veel opgewarmd dus Peter kon ook nog wat mee eten. 's Avonds op het journaal werd er melding gedaan van windkracht 6 a 7 in de polder de volgende dag. Maar verder geen extreem weer. Dat werd voor zondag bewaard. We zouden morgen wel zien wat het zou worden.

Naar de start

De volgende ochtend was ik al voor de wekker wakker. En na een relaxte start van de dag en een goed ontbijt vertrokken we rond kwart over 8 naar de start. Daar aangekomen ging de deur van het café net open. Er stonden al heel wat fietsers te trappelen om naar binnen te gaan. Ook veel velomobielrijders en een paar open liggers aan de start. Ik had de stempelkaarten van mij en Peter al opgehaald op vrijdag. Dus wij hoefden niet in de rij te gaan staan.

ik sta naast de DF van Ruud geparkeerd

Nog een paar bekenden van de 600 afgelopen september

Er zijn in totaal 110 deelnemers gestart

Het 300 km brevet begint goed

Ik stond wat verder van de start waardoor ik niet precies kon horen wat Gert allemaal zei voor we vertrokken, maar was daardoor wel als eerste weg. Met Mark Keizer in de slipstream. Peter de Rond haalde mij als eerste in en ik wenste hem een goede reis. Daarna duurde het niet lang tot alle velomobielrijders mij hadden ingehaald. Ik bleef nog even in de slipstream van Mark hangen maar het tempo lag mij net te hoog. Mark een andere velonaut reden verkeerd en zo reed ik naderhand nog een stuk met hen op. Toen ik weer alleen reed probeerde ik het tempo vast te houden. 10 km voor Deventer haalde de eerste groep racefietsers mij in. In de slipstream reed ik moeiteloos 32 km/h. Net voor Deventer zorgde ik ervoor dat ik voorop reed. Zodat ik bij de groep kon blijven.

Relaxt achter de kopgroep hangen

Een beetje pech, wat bij elk brevet hoort

Maar helaas reed ik net na Deventer verkeerd en verloor ik de groep. Niet veel later reed ik over de veluwe. En daar had ik ze anders tocht verloren. Op de koop toe kreeg ik ook nog een lekke band. Die was gelukkig snel verholpen. Toen ik weer ging rijden werd ik net gepasseerd door een ligfietser met een wielrenner in de slipstream.

Het weer is droog maar bewolkt

Het randonneren begint

De ligfietser was een Duitser die ook een Milan had maar niet kon vervoeren. De Wielrenner een Fransman. Erg leuk zo internationaal. Na een paar lange afdalingen verloor ik ze uit het oog.

De Fransman en de duitse Ligfietser

hier verloor ik ze uit het oog

Hoe ga je om met zijwind?

Tot aan Harderwijk viel de wind nog erg mee. Maar toen ik de polder in reed kreeg ik de wind vol op kop. Maar hier reed ik in eerste instantie nog naast een dijk. Niet veel later draaide het pad de knardijk op en kreeg ik de wind vol van opzij. Dat was niet leuk na 2x wieltje lichten op het eerste deel even gestopt toen het pad even de dijk afging om via een tunneltje weer de dijk op te gaan. De oplossing voor mijn windprobleem diende zich al snel aan. Een groepje van 3 racefietsers. Door achter hen te rijden werd de wind voldoende verstoord om geen wieltje te lichten. En zo kwam ik uiteindelijk veilig aan bij de eerste controle. Hier was Peter ook en die zou zo vertrekken. Maar ik reed meteen door.

Even van de schrik bekomen onderaan de Knardijk

Mijn windscherm, ik twijfel of links voor mij de fransman rijdt

De controle met een bruggetje, dus heb mijn fiets daar maar laten staan ;-)

De hel van de Oostvaardersplassen

Een km verder kwam ik een racefietser tegen met op zijn rug Dronten expert.  Hij kwam uit Zwolle. Ik heb hem het laatste stuk tot aan de oostvaardersdijk op kop laten fietsen om de zijwind te breken.
Op de Oostvaardersdijk kregen we de wind vol op kop. Ik reed zo weg bij de racefietser. Maar was niet gerust op de wind die steeds  harder ging waaien. Ook kregen we er regen bij. Ik heb het schuimdeksel nog geprobeerd maar was bang dat die weg zou waaien, dus weer terug gestopt in het vooronder. Ook het vizier moest in de fiets om niet weg te waaien. Op een beschutte plek (met een kleine verhoging van de dijk aan de rechterkant) gestopt en een foto gemaakt en toen kregen we hagel. Ik heb snel mijn skibril opgezet en de de ergste bui afgewacht. Ik zat in een soort van bolletjes bad want er lagen allemaal hagelsteentjes in mijn fiets. De racefietser had inmiddels een regenpak aangetrokken. En een DF passeerde nog. Ook zijn we nog een hardlopen tegengekomen in dit pokkeweer. Toen we weer vertrokken probeerde ik de racefietser zo veel mogelijk uit de wind te houden, maar dat was uiteindelijk geen doen. Te veel verschil in snelheid. En zoveel wind dat hij niet dichter naast mij durfde te fietsen. Ik moest uiteindelijk nog een paar keer stoppen tijdens topsnelheid windstoten, waarbij ik de neus van Kanjer iets in de wind draaide en zo veel mogelijk naar rechts leunde. Na een klein uur mocht ik gelukkig linksaf de dijk af. En niet veel later  begon de zon te schijnen!

De racefietser met Dronten Expert op zijn tenue, weet helaas niet hoe hij heet

De lucht was zo speciaal dat ik even een foto moest maken

Hagel in mijn fiets

Echt mooie plaatjes kan je schieten met zulk slecht weer

En de zon komt tevoorschijn

Zeilend de polder uit

Ik had het behoorlijk koud in mijn hagelbad, dus ben zoveel mogelijk doorgereden. Toen ik het natuurgebied uit was kreeg ik de wind mee. Zeilwind van 35-45 km/h zonder trappen. Als je dat zo leest denk je, ow dat is wel heerlijk. Maar ik vond het niet ontspannen rijden. Pas toen ik de polder uit was en linksaf draaide kreeg ik de wind recht van achteren. En dat was wel heel relaxt.

zo mooi weer ineens, toch wel genieten van het natuurgebied

En de polder weer uit

Weer verenigd met Peter

Ik ging me wat ontspannen en bij Putten haalde Peter mij bij. Hij was helemaal doorweekt en verkleumd van de hagelbui. We besloten om samen verder te rijden. Bij een bosinrit namen we een korte adempauze en in Otterlo had ik mijn eerste echte pauze na 207 km. Gelijk thee en 2x appelgebak besteld. Toen we net 2 km weer onderweg waren kwam Peter erachter dat hij was vergeten te stempelen. We spraken af dat ik even rustiger zou fietsen over de Posbank, maar al snel belde Peter dat hij een lekke band had. Dus ik zou gewoon doorrijden.

Even genieten van de wind in de rug in rustiger vaarwater

Je kan het je niet voorstellen dat het een uur geleden nog hagelde

Mooi fietspad naar Putten, ook gewoon ff relaxt rijden. Heb ik wel verdient na al die wind

Korte pauze met Peter die zijn zeiknatte handschoenen weer aantrekt

De Posbank bij nacht

De Posbank over fietsen in het donker was ook een belevenis en het was heel fijn dat ik bekend was met de route. Bij de afdaling van de Emmapiramide sprintte er een dier voor mij uit. Ik dacht eerste een konijn of haas, maar later kwam ik een hele kudde tegen van deze jonge zwijntjes. Die hebben natuurlijk voorrang. Dus ik heb een foto gemaakt van het oversteken toen ik moest wachten. Daarna nog 2x een groot zwijn gezien. En aan het eind van de laatste beklimming viel mijn licht uit! Volgende keer nieuwe accu erin voordat ik de nacht in ga. Je weet maar nooit waar ie anders uitvalt! Hierna werd ik ingehaald door de fransman van vanochtend denk ik? Dat was wel lekker, in de afdaling reed hij precies ver genoeg voor mij zodat al het wild al gevlucht was voordat ik langs kwam.

bovenaan de Emmapiramide met groot licht, wat nodig is met deze duisternis

Overstekende zwijntjes

Ik denk Arnhem vanaf de beklimming naar de Posbank te zien

De laatste loodjes...

Vanaf hier kwam ik op nog bekender terrein. En in Vorden haalde ik mijn laatste stempel. Peter had ondertussen laten weten dat hij even naar huis zou gaan voor droge kleding. Dus hij zou rond half 1 binnen komen dacht hij. Het laatste stuk was ik echt aan het aftellen en ik was blij toen ik om 23.15 uur het café binnen liep voor mijn laatste stempel. Daarna meteen door naar vrienden op de fiets die speciaal voor ons waren opgebleven. Peter was om 1 uur terug. Nog samen macaroni gegeten. En rond 2 uur ging het lichtje uit.

Nog 45 km vanaf Vorden...

Nog 10 km, maar hier heb ik de 300 km in ieder geval al gepasseerd vandaag

Vage foto maar er staat daar Boekelo op dat Bord :-D

Gehaald!

The day after

Zondagochtend was ik rond 8 uur wakker. Peter appte dat hij om 9 uur wilde vertrekken. Ik had wat meer tijd nodig. Dus hij vertrok alleen. Uiteindelijk ben ik na een relaxte start van de dag rond 11 uur weg gefietst. Net te laat. Want aan het einde van de rit nog net het begin van een nieuwe storm meegepikt. Ik was rond half 3 in Lobith waar ik even een rustpauze heb ingelast tot dinsdag.

Peter vertrekt in de regen terug naar Doesburg

Hier kom ik langs Peter zijn Dijk 

rechts op de foto een fiets

Ik werd nog ingehaald door een ligfietser in Doetinchem en kwam hem net voor Loerbeek nog eens tegen

Vanaf Kilder waait het weer niet normaal hard, hier moet ik nog 6 km

Kanjer mag even binnen staan, dat heeft hij wel verdiend na dit weekend