De Avonturen van Kanjer Oliebollentocht 2015

Een warm winterverhaal van Kanjer

Gisteren mocht ik na een weekje slapen eindelijk weer buiten spelen. Ik heb samen met mijn baasje Roef een rondje door Brabant gereden. Het was heerlijk weer. Mijn baasje had zelfs blote armen en benen. 

Vandaag mag ik buitenspelen met wat nieuwe vriendjes. De eerste staat al te wachten bij het ijsstadion om de hoek. Wat een mooie ranke strada DF. Aan de zijkant van zijn snuit zijn de initialen HR te lezen. Hij is ook dezelfde kleur als ik. Mijn dag kan niet meer stuk. Baasje Herman zegt dat ik voorop mag rijden omdat mijn baasje Roef de weg hier beter weet dan hij. 

HR, achter ons op de pont bij Pannerden

Onderweg naar Aalten is hoorbaar dat HR wat moeite heeft met drempels en steile opritjes, ik ben toch blij dat ik iets hoger op de wieltjes sta, al ziet het er wel snel uit. Na Zeddam moet mijn baasje haar gps gaan gebruiken. Het gaat best goed, ze is er heel wijs mee. Maar dan missen we een afslag en moeten we omkeren. Aangezien mijn draaicirkel redelijk fors is. Besluit Roef mij de weg op te sturen voor een kort stukje. Ook HR draait even later de weg op, maar er is een auto die dat blijkbaar niet zo leuk vind en luid claxoneert. Gelukkig loopt het met een sisser af en kunnen we onze weg vervolgen. Na nog een tal van mooie landweggetjes komen we aan in Aalten. Hier hebben we een stop bij een verzamelpunt. Ik word in de buurt van een Oranje Quest neergezet. Die een hele hoop avonturen beleefd heeft met zijn baasje en honderduit vertelt. Zijn baasje heet Christian en hij rijdt graag snel en snijdt de bochten scherp aan. 

Deze foto is door Roef genomen binnen. Van de andere baasjes.

Als we weer verder rijden blijkt er nog een Quest aanwezig te zijn. Deze is niet oranje maar bordeau rood met donkerblauw. HR zegt dat ik maar samen op moet rijden met deze Quest. Terwijl de baasjes lekker praten maak ik kennis met mijn nieuwe maatje. Deze vertelt dat hij al eens op zijn kant is gegaan. En daarna heeft ie deze mooie nieuwe kleuren gekregen. Johan zijn baasje heeft hem op de weg naar Aalten met wind tegen flink aangemoedigd. Want ze hebben wel 30 km/h gereden. En nu rijden we met wind mee ongeveer dezelfde snelheid, dus een makkie voor mijn maatje. Ikzelf heb die conditie nog niet. Aangezien ik ook nog geen jaar oud ben is dat niet zo verwonderlijk. Een paar kilometer voor Goor besluit Roef dat we ons van de groep moeten splitsen omdat ons overnachtingsadres al aardig in de buurt ligt. Nog even op de foto en dan gaan we richting Bentelo. 

Na een half uurtje nog in het donker te rijden komen we aan bij ons adresje. Ook Ward de vriend van Roef is hier. Nadat alle bagage uit mijn buik is krijg ik een mooie rustplek onder een afdakje. Alleen is Roef mijn deken vergeten, maar dat vind ik helemaal niet erg, aangezien het helemaal niet koud is.

De volgende dag mag ik al vroeg rijden. Dit soort ritjes vind ik echt heerlijk. Dan kan je de zon zien opkomen enzo. Roef vertelt mij dat we naar een verzamelplek gaan met wel 100 velomobielen! Dat wil ik natuurlijk wel eens zien. Het is nog best een lange rit maar rond kwart over 10 rijden we dan Lattrop binnen. En jawel, een hele parkeerplaats vol met velomobielen. Ik word tussen de andere velomobielen geparkeerd en kijk mijn ogen uit. Mijn baasje loopt opgewonden heen en weer met nog een hoop andere baasjes. Nadat ze binnen is geweest en er een groepsfoto gemaakt is mogen we vertrekken. 

Johan en Mieke bij aankomst in Lattrop

Nou dacht ik dat wij velomobielen nooit file hadden. Maar dit is dus de eerste keer dat ik in de velomobiel file terecht kom. Aangezien de rest blijft staan manoevreer ik mij overal tussendoor. Tijdens mijn tocht door de file kom ik nog een bekende tegen die ik al een paar keer op de foto heb gezien. Namelijk Tornado. Ik groet hem vriendelijk. Uiteindelijk kan ik dan als eerste starten. Blijkbaar wilde niemand anders voorop beginnen. Een hele stoet volgt ons. Ook de gele velomobielen van Mieke en Johan. Die ken ik al een beetje. Na een tijdje worden we ingehaald door een aantal snellere velomobielen, maar de grote groep blijft toch netjes achter mij aan hobbelen. Na een tijdje komen er ons 2 velomobielen tegemoet waarvan de baasje roepen dat we moeten omdraaien omdat we niet verder kunnen. Het blijkt dat we inderdaad niet rechtsaf kunnen wegens een te modderig pad. Maar Roef en Mieke zien op de gps dat we wel gewoon rechtdoor kunnen rijden. En aangezien omdraaien nou niet echt handig is met een file van 100 velomobielen achter je besluiten we om verder te rijden. Helaas denken de andere 100 wel dat ze moeten omdraaien, dus we zijn onze sliert velomobielen kwijt. Ik rij samen met de Mieke Velomobiel naar de pauzeplek. Het laatste stukje is een pittige klim. Echt vals plat, want het lijkt helemaal niet dat de weg zo stijgt.

Een van de beklimmingen

Bovenaan wacht de beloning. Lekker even uitrusten tussen de andere velomobielen. Roef gaat lekker binnen appeltaart eten en thee drinken. Even later komt Roef weer buiten met een Belgische rijder. Hij blijkt helemaal uit Merksem te komen. Nou, dat is voor mij en Roef bekend terrein. Wij rijden vaker die kant op. Even later besluit het grootste deel dat het tijd is om te vertrekken. Ik zeg tegen Roef dat mijn achterlichtje weer blijft hangen. Dus ze vraagt Peter of hij dit kan oplossen. Hij zal bij de finish het even maken zegt hij. Dus zo gezegd gaan we lekker in de afdaling. Roef durft wel heel snel te rijden. Ik durf niet meer op mijn tellertje te kijken, maar het zal wel in de buurt van de 70 zijn geweest. Beneden moeten we wachten om linksaf te slaan. En daarna gaat het weer op een normaal tempo richting Lattrop. In Lattrop aangekomen zegt Roef dat ze zich niet zo lekker voelt en dat ze wat langere pauze gaat nemen, ook omdat ze daar erwtensoep en oliebollen krijgt. Peter maakt zoals beloofd mijn remlichtje. De planning is om vanavond nog terug naar Nijmegen te rijden, waarbij we vertrekken met een grote groep van 11 velomobielen. Ook de Belg die Gert Jan blijkt te heten en zijn Quest XS090 en een aantal bekende velomobielen uit Zutphen rijden mee. In Zutphen besluit HR dat hij het niet gaat redden om weer helemaal naar Oss te rijden en hij gaat zich laten ophalen in Arnhem. Dit doet mij besluiten om tot Dieren met Mooi Geel mee te rijden. Zijn baasje Paul regelt alvast soep voor Roef en een plekje voor mij in de garage. In Dieren aangekomen blijkt dat ik daar mag overnachten en dat Roef mij de volgende dag weer komt ophalen voor de laatste kilometers naar Nijmegen. Als Roef weg is maakt Paul nog een foto van mij die ik later op zijn blog terug zie.

De volgende dag wordt het gezellig druk. Roef is er om half 1 en even later rijden er nog 2 Quests het terrein op. Roef en ik vertrekken een half uurtje later. We zijn blij als we weer terug in Nijmegen zijn. Zo'n lange dagen zijn toch wel vermoeiend.

 

En natuurlijk last but not least een hele hoop velomobielen

Zoekplaatje, vind Kanjer