zondag 7 augustus 2016

Dutch Capitals Tour 2016 deel 2

Vervolg op deel 1.

Mijn streeftijd om weer te vertrekken was half 7 maar werd uiteindelijk 7 uur. Van 5 tot 6 heb ik heerlijk geslapen. Om 8.11 uur stempelde ik af in Arnhem. Ik reed echt op het langzaamste schema nu want de uiterlijke stempeltijd was daar 8.29 uur.

Snelfietspad tussen Nijmegen en Arnhem

De brug bij Westervoort, allemaal bekend terrein voor mij

Ik hoopte dat ik rond 23.00 uur in Emmen zou kunnen zijn zodat ik daar wat langer kon slapen. Vandaag werd mn zwaarste dag, Jaap was iets later vertrokken en heb ik niet meer gezien. Al bleek dat hij niet ver achter mij zat. Verder heb ik gewoon weinig pauze genomen en ben ik zoveel mogelijk doorgereden. Dit was het enige wat ik kon doen om toch op schema te blijven, aangezien de vaart er volledig uit was. In Hengelo besloot ik dat mijn fiets veel te zwaar beladen was (in Malden had ik wat kleding geruild (vuile daargelaten en schone meegenomen). Maar dit bleek echt te veel. Dus heb ik al het voedsel wat ik kon missen tot aan Zwolle eruit gegooid. En mijn waterzak ook leeggegooid. Ik had nog een liter sportdrank in mijn bidon, daar moest ik het maar mee doen tot zwolle en anders onderweg evt bijvullen. De Sallandse Heuvelrug ging weer traag. Ik had sinds zuidlimburg al last van dat mijn voorderrailleur niet goed schakelde. En daarom reed ik nu ook maar naar beneden op mijn kleine blad. Zodat ik naar boven in ieder geval niet meteen in de problemen zou komen. Dit werkte goed, maar ik vond het toch wel lastig.

De sallandse heuvelrug, wel mooi maar kon er niet heel erg van genieten op dat moment

Na de Sallandse heuvelrug kreeg ik een lange saaie weg waar ik bijna in slaap viel. Gelukkig belden er een aantal mensen die mijn app lazen me op om me wat wakker te houden. Onder anderen Wilco. Die ik meteen vroeg naar zijn ervaring met achillespees blessure. Aangezien mijn linker achillespees ook wel verdacht pijn ging doen soms. Maar ja, wat wil je na al die heuvels en 850 km fietsen.... Ik heb er even aangevoeld, en zowel links als rechts waren een beetje opgezet. Dus maar kijken of ik ermee door kon fietsen.

Een onderbreking in het saaie landschap...

In Zwolle raakte ik even de weg kwijt, maar uiteindelijk vond ik het fietserstunneltje onder de weg door. En toen was ik eindelijk bij Marco. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik Zwolle zeker moest halen. Maar dacht, als ik in Zwolle al ga slapen dan ga ik helemaal niet meer wegkomen. Dus ik moet door. Bagage eruit, en er weer in wat wel moest, na nog een ongelukje met wat cola over mn schoenen, vertrok ik weer met een stuk lichtere fiets.

Ik zie er nog redelijk fit uit in Zwolle na 850 km

Ik begon gelijk met telefoneren. Maar kon niet zo goed op gang komen. De wegen waren ook niet zo goed in het begin. Later werd het beter en toen besefte ik pas dat ik door moest fietsen om zoveel mogelijk afstand af te leggen voor het donker was. Nadat het donker werd, was het lastiger om de route te volgen. Er stonden wegwerkzaamheden, maar die bleken uiteindelijk doorkombaar te zijn voor mijn fiets. Het was in ieder geval een avontuurlijk ritje met veel klinkers en slechte wegen aan het eind weer.

Ergens tussen Zwolle en Emmen

Toen ik om 10 over 12 uiteindelijk mijn stempeltje haalde in Emmen, was ik super blij. In Emmen heb ik gegeten en 3 uurtjes geslapen bij Jeroen. Een ligfietser die ik ken van zijn blog. Was leuk om kennis te maken.

Uiteindelijk rond 6 uur weer weggefietst. Hierdoor liep ik wel wat achter op schema. Maar ik ging vandaag weer dezelfde tactiek als gisteren doen. Stempelen en doorrijden. En dan zou ik waarschijnlijk wel redelijk uitkomen met de tijd. In Assen stond Antonita met het camperbusje. Ze zei dat Henk een uur eerder was vertrokken dan ik. Dat vond ik heel netjes. Maar nu kwam het deel waar ik het meeste voordeel had namelijk, vlak en wind tegen. In Groningen wachtte mijn eerste meerijder, Hans Battenberg. Heel leuk dat hij een stuk wilde meerijden. Na een toiletpauze reden we richting Leeuwarden. Over een best mooi weggetje. Alleen in Friesland moesten ze uiteraard weer hele stukken met klinkertjes leggen. Wat de vaart er aardig uit haalde.

Hans met zijn mooie nieuwe helm

Zo'n typisch klinkerweggetje in Friesland

Uiteindelijk rond 14.00 uur pas in Leeuwarden. Hier een pitstop gemaakt, Oude boterhammen eruit. Nieuwe erin, waterzak bijgevuld. Tas met vuile kleding aan Ytsje gegeven. En door richting de afsluitdijk. Deze was zo saai dat ik er veel moeite mee had. Dus heb geprobeerd om wat mensen te bellen, maar er waren weinig mensen die even de tijd hadden daarvoor. Wat wel even lastig was.

Harlingen

Het uitzicht op de afsluitdijk zo'n 30 km lang

Aan het eind van de afsluitdijk stond Antonita weer en die zei dat De Mannen (Henk, Ed en een man uit Azerbeidjan) nog geen kwartier geleden vertrokken waren. Dus ik als een speer erachteraan. In Hoorn aangekomen kampte ik met ernstig slaapgebrek. Wat later bleek dat de meeste mensen die gestopt waren in dit deel ook hadden ervaren. Ik wilde zo snel mogelijk door maar moest van de organisatie toch nog soep eten. Daarna kon ik achter De Mannen aan naar Lelystad. Ik had gebeld naar mijn volgende slaapadres (Almere) of ze mij konden ophalen bij de houtribdijk. En dat hebben ze gedaan. Gelukkig maar want onderweg naar Almere ben ik zelfs 1x in slaap gevallen. Na wat te eten heb ik het gered tot bij Jos thuis waar ik kon slapen. Na eten en douchen heerlijk 4 uur geslapen!

Dubbele Quest begeleiding in Almere de volgende ochtend

Om half 8 stond ik bij de stempelpost in Almere. En toen maar rustig aan gereden richting Utrecht samen met Victor die met mij mee reed tot Loenen. Hij had ook wat slaapgebrek, aangezien hij dezelfde nachtrust had gehad als ik vannacht.

Victor

Naarden

Langs de vecht

Bij Utrecht meldden Erwin en Tante Lies zich al, dat ze klaar stonden in Loenen. We waren nog niet zo ver van Utrecht toen we Tante Lies al in het vizier kregen. Ze was ons tegemoet gereden. Kanjer (mijn fiets) helemaal in zn sas en opscheppen tegen tante Lies hoever hij al wel niet gereden had de afgelopen dagen. En ja, dan moest ie natuurlijk ook even laten zien hoe snel hij kon zijn. Dus het gas ging erop en weg waren we met dik 30 km/h achter de racefietsers aan. Bij Loenen sloeg Victor af en reden Tante Lies en Kanjer samen verder. Na een tijdje ging Tante Lies voorop en leidde Kanjer perfect door de drukke Randstad. Amsterdam en Haarlem schoten zo voorbij. Naar Den Haag viel het weer ff tegen, waarschijnlijk hadden we hier ook wind tegen, maar dat merkten we niet, omdat we bezig waren aan zo'n euforische rit. We wilden namlijk eerder binnen zijn dan Ambulance Quest en Carpediem Strada. En die hadden we voor het laatst gezien in Almere. Maar aangezien we geen echte stops meer gemaakt hadden en Tante Lies er flink de sokken in had reden we zelfs voor op ons eigen schema!

De laatste loodjes....

In de buurt van Wassenaar kwam André met zijn Witte Quest ons tegemoet rijden. Hij ging ook het laatste stukje mee naar Den Haag en Zoetermeer. Nadat we Den Haag in reden begon de zon bij mij redelijk door te branden en ik kon niet meer goed uit de fiets komen bij de stempelpost. Daarom maar blijven zitten en wat water over mijn hoofd gegooid. Dat hielp wel wat. De laatste 11 km gingen weer wat beter. En daar waren we dan bij de Finish! Kanjer en ik. In 102 uur en 50 minuten! Marco was mijn ontvangst comite, samen met natuurlijk mijn mederijders, Erwin en Andre!