Brevettocht met Raysmonster en Co

Even een stapje terug in de tijd

Hetgeen waar ik dus een blogdrempel voor had, maar waar ik nu dus wel over wil bloggen is de brevettocht die we op zaterdag 21 oktober hebben gereden. Een dikke maand daarvoor had ik al tegen Raymond gezegd dat er die zaterdag een 200 brevet vanuit Eindhoven verrreden zou worden. En hij had mij eerder al eens verteld dat hij graag eens zo'n brevettocht zou willen rijden. Ik ken Raymond een beetje. En heb ook wel gezien dat hij best wel wat in zijn mars heeft als hij ergens voor gaat. Het enige kleine probleem is dat hij dus nog steeds heel wat kilo's te veel meesjouwt. Nou had ik gezien dat deze tocht redelijk vlak was. Dus in dat opzicht was het een perfect rondje voor Raymond. Dus hij zou hiervoor gaan trainen en als hij de tocht ging rijden had ik hem toegezegd dat ik mee zou gaan. Dus zo gezegd zo gedaan.

Ik had Kanjer netjes gewassen voor deze tocht

Wereldrandonneursbrevet 200 km Eindhoven

De start

Normaal gesproken start een brevettocht altijd gezamelijk. Dus iedereen start op hetzelfde tijdstip. Tenzij het evenement zo groot is dat er in verschillende groepen gestart wordt, maar dat is in Nederland nooit het geval. Naast Raymond reden ook Ed en Naomi mee. Ed was met mij meegereden vanuit Nijmegen en Raymond hadden we thuis opgepikt. Dus wij waren netjes op tijd bij de start. Naomi zou met de trein vanuit Nijmegen komen, maar was uiteindelijk pas om kwart over 9 bij de start die om 9 uur plaatsvond. Aangezien ze geen gps heeft, hebben we toch maar even op haar gewacht. Dus uiteindelijk gingen we met zn vieren om 9.25 uur van start. 

De inschrijving

Het voordeel dat we later gestart zijn, is dat de regen toen niet meer met bakken uit de hemel kwam

Echte randonneurs maakt het niets uit als het regent, daar ben je gewoon op voorbereid

de opstart

Het opstarten ging niet heel lekker, Naomi moest regelmatig plassen in de eerste kilometers en Raymond had problemen met zijn schijfrem vanwege het natte weer. Toen we na 10 km op een viaduct even stilstonden voor Raymond die aan zijn rem aan het sleutelen was, reden Naomi en Ed eerder weg. En ook nog eens de verkeerde kant op. Waardoor Raymond en ik hen voorbij reden zonder erg. Met wat heen en weer bellen kwam het allemaal weer goed gelukkig. Maar zo verloren we in het begin wel onnodig veel tijd. Dus het motto was om beter bij elkaar te blijven. 

Wel een hele mooie omgeving

Naomi, vastbesloten om de 200 uit te rijden

Een stukje België

Omdat er in de route een heel klein stukje België zat, mocht Ed hier een stukje afsnijden en zouden we elkaar weer zien bij het punt dat wij Nederland weer in kwamen. Alleen Ed had blijkbaar niet zo veel zin om te wachten op ons, en is doorgefietst tot in Bergeijk. Toen belde hij waar we bleven, maar wij moesten natuurlijk iets meer kilometers rijden dan hij op dat stuk (4 km?). Uiteindelijk kwamen we in Bergeijk weer bij elkaar. 

We zijn weer bij elkaar en het weer begin zonnig te worden

Controle foto middelbeers, ow ik hem hier mijn regenpetje nog op!

De eerst controle

Bij een Randonneurstocht horen ook controles. En de eerste was in Middelbeers. We hadden een vrije  controle, wat betekent dat we op eigen initiatief bewijs moesten verzamelen dat we daar waren geweest. Dus als eerste hebben we een foto gemaakt bij het bord Middelbeers, waar ik ook van Pjotr een foto gemaakt heb voor dezelfde tocht. Vervolgens kwamen we bij een cafeetje waar we ook nog een stempel konden krijgen op onze controle kaart. Hier namen Ed, Naomi en ik een kopje thee. Pjotr meldde mij dat hij verder ging. En Raymond ging langs de fietsenmaker in het dorp om nieuwe remblokjes op zijn fiets te laten monteren. Die waren door de regen helemaal weggesleten, terwijl hij vanochtend met gloednieuwe was vertrokken. Hierdoor liepen we 20 minuutjes extra vertraging op. Maar we lagen nog steeds op schema voor binnen de 13 uur te finishen. Dus dat mocht de pret niet drukken. 

Raymond bij de fietsenmaker

Richting de Loonse en Drunense Duinen

De route liep boven Tilburg langs richting de Loonse en Drunense Duinen. Hier kwamen we de route van vorig herfsttreffen tegen. Een mooi natuurgebied om doorheen te fietsen. Daarna ging het richting Vught. En hier had ik wat moeite om de groep bij te houden. 

Mooi weer, materiaal in orde, wat wil je nog meer

Als een echte randonneur ;-)

Even schrikken

Ik had deze rit mijn greenguards gemonteerd omdat er dit weekend flink wat regen voorspeld was en ook had ik een aantal spullen van Raymond en Naomi als extra bagage bij me. Aangezien het parcours hier wat bochtig was en het fietspad slecht zichtbaar onder het bladerdek, reed ik wat voorzichtiger, en dat was maar goed ook. Toen ik op enig moment per ongeluk met mijn wiel buiten het fietspad kwam, ging ik bijna om. Gelukkig dus niet, doordat ik niet zo hard reed en daardoor op tijd met mijn gewicht te verplaatsen kon zorgen dat de fiets rechtop bleef. Niet lang na deze belevenis ging de hele groep even aan de kant voor een plaspauze. Deze pauze was wel even welkom om te bekomen van de schrik. 

Gelukkig kunnen Greenguards wel wat hebben

Constanter Tempo

Ik liet ook even weten dat het tempo wat we reden niet heel constant was, jawel,  het tempo wat ik reed was redelijk constant. Maar elke fiets en elk persoon heeft een ander tempo. Zo rijdt een velomobiel sneller naar beneden en een racefiets sneller naar boven met een constant tempo. En heb je met een racefiets meer profijt van wind mee dan met een velomobiel en meer last van wind tegen dan met een velomobiel. Maar als je een gemiddelde van 22 km/h rijdt, dan moet je niet proberen om de eerste 100 km een kruissnelheid van 26 te rijden als je dat niet kan volhouden de hele rit. Dus het motto was om iets rustiger te rijden in een ritme wat we allemaal zouden kunnen volhouden tot het eind. 

Op naar de 2e controle

Als we van het Kanaal afbuigen richting de IJzeren Man staat Pjotr langs de kant met zijn fiets. Maar hij heeft geen hulp nodig zegt ie. Dus rijden we door naar de 2e stempelpost. Na wat zoeken vinden we waar we moeten zijn. Communicatie is nog een puntje ;-). Want Raymond rijdt voorop een doodlopend pad op. Tegen de tijd dat Ed en ik omgedraaid zijn, zijn Raymond en Naomi nergens te bekennen. Blijkt dat ze bij het restaurantje naar binnen zijn gereden. 

Even later komt ook Pjotr binnen en schuift bij ons aan tafel aan. Hij rijdt ook voor het eerst een Randonneurstocht en heeft al 2 lekke banden en naast het pad gekomen net als ik dus, maar hij was daarbij wel gevallen. Als we vertrekken rijdt hij met ons mee. Net na vertrek laat Naomi nog haar telefoon vallen, maar gelukkig geen schade. 

Pauze moet je verdienen

De planning loopt al aardig in de soep, want we zijn een uur later dan gepland vertrokken bij onze vorige post. En dat betekent dat we nog moeten haasten om voor het donker bij de volgende controle te zijn. Waar gepland staat om ook wat te eten. 

Dipjes

Ook Raymond heeft op dit stuk zijn dipmomentje. Waar ik hem even later wat ORS voor geef. En zelfs Ed heeft het even helemaal gehad. Niet veel later volgt Naomi met te melden dat ze toch wel erg veel last krijgt van zadelpijn. Gelukkig heeft ze mijn super 1200 km racefietsbroek te leen. Maar uiteraard moet je zitvlees ook gewoon trainen. En ze heeft nog niet zoveel kilometers gemaakt, dus ik vind het sowieso al knap dat ze het zo goed volhoudt! 

Met een dipmomentje kan je het beste voorop rijden

Het scheelt dat de weg wel goed is. We rijden ook niet veel langzamer dan voor de dip.

mijn 1200 km fietsbroekje met SUPER zeem

Eten als het donker wordt

Ik heb voor iedereen genoeg te eten meegenomen, maar Naomi wil graag wat warms eten. Om niet te veel tijd te verliezen gaan we op zoek naar een friettent. Die is redelijk snel gevonden. Ed wil niets eten (last van zn maag) en Raymond en Naomi gaan voor friettent voer. Alleen Pjotr en ik eten 1 van mijn bakken koude soep leeg. Wat overigens wel heerlijk is. Maar volgende keer neem ik gewoon lekker alleen voor mezelf en eventueel voor Ed mee. Want ik sjouw nu 2 kg voedsel voor niets mee dus. 

We zijn bijna bij ons eet/controle punt

Toptijd eetpauze met groep

Met een groep eten bij een restaurant kost altijd veel tijd, dat was dus de reden dat ik eten mee had genomen voor de hele groep. Maar ondanks dat we dus bij een friettent zijn gaan eten zat iedereen na een half uur weer op de fiets! 

Fietsen in het donker

Het was inmiddels echt donker geworden. Dus alle verlichting ging aan en we zouden zeer zeker niet bij elkaar wegrijden. Dus als er iemand moest stoppen, dan allemaal wachten. Want in het donker is het toch fijn om met een groep te zijn als er iets is. Het eerste deel was nog aardig verlicht maar op een gegeven moment kwamen we op een pikke donkere weg. Ik reed dit stuk voorop. Als ervaren randonneur kan ik redelijk goed navigeren in het donker. En ook heb ik goede verlichting op mijn fiets. Ed reed een beetje in de achterhoede om de rest wat bij te lichten en zo konden we redelijk goed over de donkere wegen naar Eindhoven rijden. Nog even begon het te regenen, maar dit hield gelukkig snel op. Ik had wel mijn regenjasje aan Naomi uitgeleend hiervoor. En die kreeg ik niet direct terug, dus ik denk dat ze het ook wel lekker warm vond ;-). Het begon ook al aardig af te koelen. 

Zo ziet donker eruit achter de groep

Terug in Eindhoven

Om iets na 10en kwamen we terug bij onze startplek in Eindhoven. Moe maar voldaan. Hardstikke leuk om met een groep nieuwe randonneurs te finishen voor deze tocht. Ben echt trots op jullie allemaal!

Gehaald!

vlnr: Ed, Roef, Naomi, Pjotr en Raymond